Σαν πάρει πάλι και βραδιάσει
και βγει σαν πάντα το φεγγάρι
κάτσε στο φως του,
και βγει σαν πάντα το φεγγάρι
κάτσε στο φως του,
διαλογίσου
ψάξε μέσα σου τον κόσμο
τι έκανες και σήμερα καλό;
τι έδωσες, τι πήρες;
ποιόν πόνεσες,
ψάξε μέσα σου τον κόσμο
τι έκανες και σήμερα καλό;
τι έδωσες, τι πήρες;
ποιόν πόνεσες,
ποιόν πλήγωσες;
σε ποιόν έδωσες το χέρι;
πόσα λόγια παρηγοριάς ψιθύρισες
και πόσα ακόντια θυμού ξαπόλησες;
αγάπησες;
συγχώρεσες;
χαμογέλασες;
αγκάλιασες;
σε ποιόν έδωσες το χέρι;
πόσα λόγια παρηγοριάς ψιθύρισες
και πόσα ακόντια θυμού ξαπόλησες;
αγάπησες;
συγχώρεσες;
χαμογέλασες;
αγκάλιασες;
χάϊδεψες;
έκλαψες;
ζήτησες συγνώμη;
πόσα κεριά άναψες για προσευχή
και πόσα ευχαριστώ είπες
στον Θεό, στο σύμπαν
στον φύλακα άγγελο σου;
ψάξε μέσα σου,
έκλαψες;
ζήτησες συγνώμη;
πόσα κεριά άναψες για προσευχή
και πόσα ευχαριστώ είπες
στον Θεό, στο σύμπαν
στον φύλακα άγγελο σου;
ψάξε μέσα σου,
σκάλισε
αγάπησε,
αγάπησε,
δώσε
συγχώρεσε,
συγχώρεσε,
ευχαρίστησε..
άπλωσε το χέρι και άγγιξε τον Θεό
μέσα από το δάκρυ και το γέλιο σου
μέσα από τα μάτια του διαβάτη
μέσα από το βλέμμα του παιδιού
του αγαπημένου, του γονιού
κι' όταν αλαφρώσεις την καρδιά σου
χαμογέλασε σε σένα
κι άντε να αφεθείς
σε όνειρα ταξίδια
τότε θα 'ναι και τα φτερά σου ελαφριά...
Χριστιάνα Πέτρου
άπλωσε το χέρι και άγγιξε τον Θεό
μέσα από το δάκρυ και το γέλιο σου
μέσα από τα μάτια του διαβάτη
μέσα από το βλέμμα του παιδιού
του αγαπημένου, του γονιού
κι' όταν αλαφρώσεις την καρδιά σου
χαμογέλασε σε σένα
κι άντε να αφεθείς
σε όνειρα ταξίδια
τότε θα 'ναι και τα φτερά σου ελαφριά...
Χριστιάνα Πέτρου