~Ένα μικρό βήμα…

~Ένα μικρό βήμα…

«Ψάχνω

δεν σημαίνει βρήκα..

Κάθε προσπάθεια

αξίζει και κοστίζει περισσότερο από κάθε άφεμα»


Όταν κάνω ένα μικρο βήμα προς την οποιαδήποτε κατεύθυνση

τότε αλλάζω τα πάντα.

~Ένα μόνο μικρο βηματάκι αλλάζει μια δικιά μου οπτική,
στα πάντα γύρω από εμένα.

~Το θέμα είναι το που και το πως θα κάνω μια νέα ματιά μου να λειτουργήσει.

~Αν αντιληφθώ πως από εμένα άρχισε αυτή η νέα ματιά, 
και δεν μείνω στο τι βλέπει ο κάθε εξωτερικός παράγοντας  γύρω από εμένα,
σε μένα η για μένα...

~Τότε θα κάνω το καλύτερο που μπορώ για τον προσωπικό σκοπό, 
θα δώσω το μέγιστο του δυναμικού στο μονοπάτι της Επιλογής μου 

και δεν θα χαθώ μέσα στις ξένες από εμένα αλλαγές,
διαφορετικότητες,
φόβους..

~Τότε ο κόσμος όλος θα έχει αλλάξει,
με τη διαφορά ότι ο Εαυτός μου θα είναι ο μόνος Συνειδητός_οδηγός μου. 
~Τότε τα πάντα άλλαξαν με μένα απόν, 
από την οποιαδήποτε αρνητική κατάσταση προς εμένα. 

~Και με εμένα παρόν στις αλλαγές που Επέλεξα να ακολουθήσω. 

~Ψάχνω δεν σημαίνει βρήκα.

Σημαίνει ότι αξιοποιώ το δυναμικό μου κάθε στιγμή 

μέχρι να βρω αυτό που ανήκω.

«Κάθε προσπάθεια

αξίζει και κοστίζει περισσότερο από κάθε άφεμα»

...Και έτσι είναι

Κάλι Γιούγκα

Ενεργειακή_Κουνταλίνι © Κύπρος  17/1/2013

(Βιώματα)

< Εμπιστοσύνη στον Υπέρτατο Αγνό Εαυτό > ( Ιωάννης Χαραλαμπιδης. ( Απόσπασμα από τη ζωή που έζησα. Κύπρος 20/8/2013 )

_Όταν, 

πριν κάποια χρόνια έμπαινα σε βιβλιοπωλείο, 

δεν τολμούσα καν να ψάξω στα ράφια για το σωστό μπουκ..

..χε χε..

_Κοιτούσα δειλά δειλά μην με κοιτάζουν τα μάτια του κόσμου & ρεζιλευτώ, 

( έτσι πίστευα τότε ), 

κι ύστερα εστίαζα στο κέντρο της καρδιάς, 

στο κέντρο της Γνώσης.

_Ρωτούσα ποιος είναι ο λόγος που "Τώρα" βρίσκομαι στο βιβλιοπωλείο..

Ύστερα από λίγο ένιωθα κάτι να τραβά τις Αισθήσεις μου προς μια κατεύθυνση..

Κάποιες φορές ναι, 

βρισκόμουν εκεί για να "Με Αφήσω", 

να με Επιλέξει το καταλληλότερο βοήθημα που ήταν κάποιο βιβλίο..

..κι απλά το πλήρωνα κι έφευγα.

_Αφού το βιολί-βιολάκι συνέχισε για κάμποσο καιρό, 

κάποια στιγμή σταμάτησα να επισκέπτομαι τα βιβλιοπωλεία & άρχισα να αξιοποιώ μονάχα τις αισθήσεις_σαν βοηθήματα προσέγγισης της Γνώσης.

_Αυτό που συνειδητοποίησα ήταν ότι αφού έφτασα να δέχομαι συγκεκριμενες πληροφορίες & παράλληλα να επιλέγω να τις ΕΜΠΙΣΤΕΎΟΜΑΙ, 

Τυφλά σχεδόν, 

τότε πια είχα περάσει τα σύνορα του Υπαρκτού.

_Περπατούσα στο δρόμο της Γνώσης, 

της Ανεξάντλητης Πληροφόρησης Καταρριπτωντας κάθε βιβλίο,

Απλά & μόνο με την Εμπιστοσύνη που έδειχνα στα Χνάρια του Αόρατου. 

_Αυτό που συνέβαινε συνέχεια κατ επιλογή με έφερε στο σημείο της Απόλυτης Επαφής με τον εσωτερικό μου Διδάσκαλο:  

Τον Πανταχού_Γνώστη.

_Από κει & ύστερα μέχρι τώρα,

Τη στιγμή αυτή που μιλούμε, 

Το μόνο που συνέβη ήταν να διανύσω μια ολόκληρη Στιγμή_Μόνο.

_Τη στιγμή της Απόλυτης Εμπιστοσύνης.

_Η γνώση Ανήκει Παντού.!!

_Η εμπιστοσύνη σε αυτήν Όμως ανήκει σε αυτόν που εμπιστεύεται ένα απλό φτερούγισμα κάποιου πουλιού που απλά άνοιξε τα φτερά του για να πετάξει στο απέναντι δέντρο.

_Οι θεοί άφησαν όλη τη γνώση Ελεύθερη,

Γι αυτούς που σεβάστηκαν το κλειστό βιβλίο.

_Όλοι μας είμαστε μια Ολόκληρη_Ζωντανή_Βιβλιοθήκη.

" Δεν βρήκα ποτέ το λόγο να μην με εμπιστευτώ,

Βρήκα όμως λόγους Άπειρους να το κάνω. "

( Ιωάννης Χαραλαμπιδης.

-Απόσπασμα από τη ζωή που έζησα.

Κυπρος 20/8/2013 )

_Η στιγμή που κάποιος επιλέγει να συγχωρήσει την Άγνοια, είναι η Υπέρτατη στιγμή, η βάπτισμα αν θες, του 100στου σκαλοπατιού.

Ξέρεις αδέρφι μου..

_Τη στιγμή που ανέβηκε κάποιος 100 σκαλοπάτια, 

τι τον κόφτει τι θα πει ο άλλος που ακόμη δεν ανέβηκε ούτε στο 10το.. 

_Θα γυρίσει το κεφάλι του, 

θα κοιτάξει πίσω, 

πάνω από τη πλάτη του, 

περίπου 90 σκαλοπάτια πάρα πίσω, 

& απλά θα χαμογελάσει & θα πει.: 

_Α, καλά__Θα ρθει η  ώρα σου & εσένα, 

κι όταν θα φτάσεις στο 100στο σκαλί που βρίσκομαι τώρα, 

την ίδια Αγάπη θα στείλεις & εσύ στον από κάτω που θα ιδρώνει για να σε τραβήξει Πίσω.

_Όχι τίποτα άλλο, 

απλά ο από κάτω δεν έχει τη δύναμη να σε τραβήξει.

_Όμως,

αυτός που τόλμησε & περπάτησε στο παραπέρα, 

έχει τη δύναμη & χαμογελά ευτυχισμένος επειδή είναι πια Ελεύθερος από τα δεσμά που στοιχιωνονται οι πιο αδύναμοι_( Προς στιγμή  πάντα ). 

_Η στιγμή που κάποιος επιλέγει να συγχωρήσει την Άγνοια,

είναι η Υπέρτατη στιγμή,

η βάπτισμα αν θες,

του 100στου σκαλοπατιού.

_Οπότε__Καλώς ορίσαμε στο Φώς !

Χε χε..

( Ιωάννης Χαραλαμπιδης
 απόσπασμα από τη ζωή που έζησα.  

_Κύπρος )