Πληροφορίες

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

...από τη γη κοιτάζω στον Ουρανό στον Ουρανό του Είμαι.. Ιωάννης Χαραλαμπίδης ~ Spiritual guidance & healer Ελλάδα 17/10/2014

...από τη γη κοιτάζω στον Ουρανό


στον Ουρανό του Είμαι...




...από τη γη κοιτάζω στον Ουρανό
και από το Ουρανό της ψυχής μου
βλέπω τα πόδια μου όταν παραπατάω...

Δεν υπάρχω χωρίς τη γη
γιατί τότε δεν θα μπορώ να κοιτάξω 
στον Ουρανό μου!!

Όμως,

η αλήθεια είναι πως 
"Είμαι" ο Ουρανός μου!!

Δεν θέλει μεγάλη προσπάθεια το Άφεμα
λίγη Εμπιστοσύνη μόνο Χρειάζομαι..

...στον Εαυτό "μου"
σε μένα
στο Θεό μου..




Ιωάννης Χαραλαμπίδης ~ Spiritual guidance & healer
Ελλάδα 17/10/2014




Ποιος... Χριστιάνα Πέτρου


Ποιος..


Ποιος θα μου δώσει όσα στερήθηκα;
ποιός θα μου γεμίσει τις άδειες αγκαλιές;
ποιός θα παίξει με τα χαμένα παιδιά;
ποιός θα χαιδέψει το βράδυ τα μικρά κεφαλάκια;
ποιός θα ανάψει το τζάκυ
να ζεσταθούν οι χαμένες ψυχές;
ποιός θα πάρει αγκαλιά το μικρό κοριτσάκι
και ποιός θα ζεστάνει το γάλα
για το άρρωστο μωρό;
κατέβηκα στο λιμάνι
με πονούσε το σπίτι
με κοροίδευαν οι κουρτίνες
με στοίχιωναν οι σκιές στους τοίχους
τα άδεια έπιπλα
οι γυμνοί χώροι
πάτησα σε κρύο τσιμέντο
άδεια τα καράβια, άδειοι οι άνθρωποι
ξέμειναν σε κάποια μακρινά λιμάνια
οι χαρές και οι λύπες τους
οι λαχτάρες και τα όνειρα τους
γύρισαν πίσω άδεια κουφάρια
φαντάσματα χαμένων εποχών
κατάρτια που ανεμίζουν μόνα
χωρίς σκοπό και ρότα
γλάροι χαμένοι σε άδεια ταξίδια
νερά ανακατεμένα με άνεμο κι' αλάτι
σπίτια μαυρισμένα από την καπνιά
καρδιές μαυρισμένες από την ερημιά
ούτε μια ψυχή λευκή να ξεσκονίσει
τα σκοτάδια
να ανοίξει παράθυρα
να φέρει το φως
ούτε μια ψυχή γιαλισμένη
να αστράψει στον ήλιο
να τρομάξει τα σύννεφα
να φέρει χαρά
μάτια θαμπά και σβησμένα
χέρια σκληρά και άδεια κι' αυτά
μια χαραμάδα, μια ηλιαχτίδα, μια αγκαλιά
κι' όλα αλλάζουν
κατέβηκα σήμερα στο λιμάνι
άστραψε η προβλήτα, ήρθε το φως
ανοίξαν τα σπίτια, άσπρισαν οι σοβάδες
ξεπλήθηκε το γκρίζο, φάνηκε το ροζ
τρέχουν παιδιά στο δρόμο
αντηχούνε φωνές στο λιμάνι
οι νοικοκοιρές πλένουν πατώματα
απλώνουν ασπρώρουχα στον ήλιο
βάζουν λουλουδάτες κουρτίνες
γέμισε ο τόπος μυρωδιές
μυρωδιές και αγάπες
γέλια και χαρές
μα προπάντων ξεπλήθηκε ο τόπος
γιάλισαν οι δρόμοι, τα πρόσωπα, τα χέρια, οι ψυχές
κι' ανέτειλε ο ήλιος στις ρημαγμένες τις καρδιές
τώρα, μάτια γαλάζια και μάτια καφέ
χέρια ροζιασμένα και χέρια απαλά
γίναν ένα στου κόσμου την ομορφιά....

Χριστιάνα Πέτρου

...να βρεις παλιά σημάδια... Χριστιάνα Πέτρου

...
να βρεις παλιά σημάδια...


Είναι κάτι βράδια
που σκαλίζεις τη στάχτη
να βρεις λίγη φωτιά
να σε ζεστάνει
σκαλίζεις τα δέντρα
να βρεις παλιά σημάδια
να σε θυμίσουν
σκαλίζεις το σκοτάδι
να βρεις λίγα αστέρια
να σε οδηγήσουν
ακούς μακρινές φωνές
αγέρηδες μέσα από ερήμους
ανεμοθύελλες να σηκώνουν
τραγούδια άγνωστα
και κάτι σου σφίγγει το λαιμό
δεν ανασαίνεις
είναι κάτι νύχτες
που σκαλίζεις τη ψυχή σου
να βρεις λίγη γαλήνη
και η καρδιά σου πληγωμένη
σου δανείζει λίγο αίμα
να τυλίξεις τον πόνο
σου χαρίζει και λίγους χτύπους
έτσι για να νομίζεις
ότι ζεις ακόμα....

Χριστιάνα Πέτρου


Ξημέρωσε... Χριστιάνα Πέτρου


Ξημέρωσε...


Ξημέρωσε...
βάλε τα φαντάσματα πίσω στη ντουλάπα
κρύψε τους εφιάλτες κάτω απ' το κρεββάτι
βάλε τους δαίμονες που πάλευες όλο το βράδυ
ξανά πίσω από τη πόρτα
ξημέρωσε
πάψε πια να πολεμάς
ξημέρωσε
βάλε τη μοναξιά πίσω στο συρτάρι
φόρα το χαμόγελο κι' ας είναι ψεύτικο
κι' άνοιξε τη πόρτα 
βγες στον κόσμο και κάνε πως τίποτα δεν συμβαίνει
κι' αν σε δουν ιδρωμένο, πες πως είναι ο καιρός
και σε μπερδεύει 
κι' ας βρέχει
κι' αν δουν πάνω σου σημάδια και γρατσουνιές
πες πως γλίστρησες απλά
κι αν κοιτάξουν το κενό στα μάτια σου
πες τους μόνο πως με έψαχνες
μη πεις πως πονάς
μη μαρτυρήσεις πως παλεύεις κάθε βράδυ
μη τους πεις πως είσαι ένας αιώνιος μαχητής
του μέσα σου
απλά κάνε πως γελάς και κούνα το χέρι
θα ξεχάσουν 
έτσι κι' αλλιώς, δεν νοιάζονται αληθινά
κι' αν σου ξεφύγει κάνα δάκρυ στο δρόμο
ευτυχώς που βρέχει
θα πεις ότι η βροχή σε άγγιξε
μόνο μην αφήσεις το αίμα της καρδιάς σου να φανεί
θα χημίξουν να σε φάνε
σαν όρνεα
κάνε πως είσαι καλά
και συνέχισε τον δρόμο σου
η ψυχή σου μέσα σου σπαρταρά
και μόλις στρίψεις στη στροφή
κάνε αυτό για το οποίο γεννήθηκες
άνοιξε τα φτερά σου
κι' ανέβα πάνω από τα σύννεφα
εκεί ο ήλιος χαγογελά
θα σου απαλήνει τον πόνο
κι' ένα χέρι αγαπημένο θα σου σκουπίσει τα δάκρυα
γιατί αυτό που ζητάς
μόνο πάνω από τα σύννεφα μπορείς να το βρεις
στην αθανασία του γαλάζιου
στου αιώνιου τη φλόγα... 
εκεί...

Χριστιάνα Πέτρου






...Μεγάλο ταξίδι Μικρή απόσταση... Χριστιάνα Πέτρου


...Μεγάλο ταξίδι 

Μικρή απόσταση...


Καμιά φορά χρειάζεται να ταξιδέψουμε ένα μακρύ δρόμο
για να κάνουμε μια μικρή απόσταση...

Καμιά φορά χρειάζεται να περπατήσουμε πολύ μακρυά
για ένα προορισμό τόσο δα....

(Το ταξίδι όμως έχει σημασία και τα μαθήματα που θα μας δώσει...)


Χριστιάνα Πέτρου




δεν είμαι εγώ αυτού του κόσμου Χριστιάνα Πέτρου

δεν είμαι εγώ αυτού του κόσμου 



Μη με κοιτάς παράξενα
δεν είμαι εγώ αυτού του κόσμου 
μη με κρίνεις
μη με καταδικάζεις
ναι, το βλέπεις, δεν σου μοιάζω
μη με κοιτάς στραβά
δεν είμαι εγώ αυτού του κόσμου 
όταν ακούς αυτά που λέω
μη με παρεξηγείς
όταν βλέπεις πως περπατάω
μη με σπρώχνεις
όταν βλέπεις που κοιτάω
μη με τραβάς
δεν είμαι εγώ αυτού του κόσμου 
για λίγο ήρθα και θα φύγω
να δώσω ήρθα 
πολλή αγάπη
να πάρω ήρθα λίγη χαρά
ατένισα ανατολή και δύση
πόσεσα και έπεσα
σηκώθηκα και περπάτησα ξανά
αναλώθηκα σε λάθος σχέσεις
σε παράλογες αγάπες
έδωσα και πήρα
προσπάθησα να καταλάβω
και να σου δώσω να καταλάβεις
έκανα όνειρα και γέλασα
είδα όνειρα να πεθαίνουν και δάκρυσα
πηρα μαθήματα πολλά
μη με κοιτάς σου λέω έτσι
δεν είμαι εγώ αυτού του κόσμου 
για λίγο ήρθα και θα φύγω
όταν τα σύννεφα ξανά θα γίνουν ροζ
όταν ο ήλιος θα πέφτει αργά
και η θάλασσα θα ημερέψει
όταν ο ορίζοντας θα μου χαμογελάσει
κι' ένα σμήνος πουλιών
θα στολίσει τον ουρανό
μη με κοιτάς έτσι, 
τότε θα φύγω
σου είπα
δεν είμαι εγώ αυτού του κόσμου 
εύχομαι μόνο κι' ελπίζω
να κατάλαβες τι ήρθα να σου δώσω
και να πήρες όσο πιο πολύ χωράνε τα κύτταρα σου
γιατί εγώ δεν είμαι αυτού του κόσμου παιδί
είμαι ενός άλλου
ροζ φτιαγμένου, 
με σύννεφα και παιδικά γέλια
της καρδιάς μου κόσμου
της ψυχής μου χαρά
της αγάπης ελπίδα...

Χριστιάνα Πέτρου

όμως η αγάπη καρτερεί... Χριστιάνα Πέτρου


όμως η αγάπη καρτερεί... 



Ψάχνω να βρω ένα κοχύλι
στην άμμο να ξεκουραστώ
κάθομαι τον ήλιο αγναντεύω
που να είσαι άραγε εσύ
σε ποια γωνιά κουρνιάζεις
που κοιμάσαι
πως είσαι όταν ξυπνάς κάθε πρωί
κουρτίνες οι φόβοι
κρύβουν τα χρώματα
αφήνουν μόνο ένα γκρίζο
και οι τοίχοι κρύβουν ψυχές
μέσα στις χαραμάδες 
σκαλίζω τ' όνομα σου σε βράχο
θέλω για πάντα να 'ναι εκεί
δεν ξέρω για πάντα αν υπάρχει
όμως η αγάπη καρτερεί...


Χριστιάνα Πέτρου