Κι' έρχεται καμιά φορά η θύμηση... Χριστιάνα Πέτρου

Κι' έρχεται καμιά φορά η θύμηση...

Κι' έρχεται καμιά φορά η θύμηση
ντυμένη στα ενδύματα του πόνου
και σε σφίγγει, 
σε τραβάει, 
σε ρίχνει κάτω
πάλι ντύθηκες πόνος, 

της λες 
πάλι ήρθες να με βασανισεις
πάλι να με πονεσεις
πάλι να με χτυπησεις δυνατά
με ονόματα, 
εικόνες, 
μορφές,
τόπους, 
μυρωδιές, 
γέλια, 
χαρές....
πάλι άνοιξες τη πόρτα
απροσκλητη μπήκες στη καρδιά μου 
πάλι γελάς με τη προσπάθεια μου
πότε θα πάψεις πια να με χτυπάς;

κι εκείνη σε κοιτάει με θράσος στα μάτια
κουνάει το κεφάλι και σου απαντά
-όταν μικρή μου καταλάβεις
ότι τίποτα δεν έχασες, 
όλα δικά σου είναι

συγχωρεσε τον εαυτό σου,
πάψε να παλεύεις με τους δαίμονες σου
διώξε τις τύψεις και τους εφιάλτες
δώσε αγάπη σε σένα και χαμογελασε
αποδέξου ότι κι εσύ αξίζεις λίγη χαρά..

τότε κι εγώ μακρυά θα φύγω
και οι αναμνήσεις θα έρχονται μονο 
για να σου γλυκαινουν το βλέμμα
όταν τον ορίζοντα θα κοιτάς..


Χριστιάνα Πέτρου

ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΑΠΕΧΕΙ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ!!!! Χριστιάνα Πέτρου

                        ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΑΠΕΧΕΙ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ!!!!

Το άκουσα και θέλω να το θυμάμαι...!!!! 

Το σκοτάδι απέχει μια απόφαση από το Φως!!!!!!!!!!!!

Άμα το θυμάσαι αυτό, 
προχώρα δυνατά μες τη ζωή, 
αγάπα τον εαυτό σου, 
δώσε του αυτό που αξίζει, 
δώσε του ακόμα μια ευκαιρία!!!!! 

Στο χέρι σου είναι, 
από την απόφαση σου εξαρτάται!!!! 

Έχεις δύναμη πολλή, 
είναι όλη μέσα σου, 
πίστεψε με!!!!

ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΑΠΕΧΕΙ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ!!!!

Σε ότι κι' αν είναι αυτό που χρειάζεσαι να αποφασίσεις!!! 

Η απόφαση είναι δική σου! 

Μπορείς!!!!


Χριστιάνα Πέτρου