“ΑΝ…”

“ΑΝ…”

ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ ΤΗΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΣΟΥ, 
όταν οι άλλοι χάνουν τη δική τους και ρίχνουν σε σένα την ευθύνη και την αιτία της αδυναμίας τους.

ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, 
όταν οι άλλοι αμφιβάλλουν για σένα και δε σε πειράζει αυτή η δυσπιστία τους.

ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΡΤΕΡΙΚΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΚΟΥΡΑΖΕΙ Η ΑΝΑΜΟΝΗ ή όταν διαδίδουν ψέματα για σένα να μην ξεπέφτεις και συ στο ψέμα, 
ή όταν φανερά σου δείχνουν μίσος να μην αφήνεις το μίσος να σε καταλάβει. 
Κι όμως να μη φαίνεσαι πολύ αγαθός μήτε πολύ στοχαστικός στα λόγια.

ΑΝ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ΕΙΣΑΙ ΙΚΑΝΟΣ, 
δίχως να γίνεσαι σκλάβος των ονείρων.

ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ, 
αλλά όχι για χάρη της ίδιας σου της σκέψης.

ΑΝ ΝΑ ΔΕΧΕΣΑΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΘΡΙΑΜΒΟ ΚΑΙ ΟΛΕΘΡΟ το ίδιο, 
και να αντιμετωπίζεις παρόμοια και τα δύο.

ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΥΠΟΜΕΝΕΙΣ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΣΥ ΕΙΠΕΣ να επαναλαμβάνεται αλλοιωμένη από πονηρούς που επιδιώκουν έτσι να παγιδέψουν αφελείς ή να παρατηρείς αυτά που συ τους έδωσες ζωή, 
σπασμένα να κείτονται και παραπεταμένα και να τα φτιάχνεις εξαρχής με εργαλεία φθαρμένα.

ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΜΑΖΕΜΕΝΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΚΟΡΩΝΑ ΓΡΑΜΑΤΑ ΜΕ ΜΙΑΣ, 
να χάνεις, 
κι απ’ την αρχή να ξεκινάς χωρίς να μέμφεσαι για τη μοίρα σου κανέναν.

ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΡΔΙΑ, ΝΕΥΡΑ ΚΑΙ ΜΥΣ να σε υπηρετούν ακόμη κι όταν έχουν καταρρεύσει και γερά να κρατάς, 
ενώ δεν υπάρχει εντός σου τίποτε πέρα από τη θέληση που τους λέει

«Βαστάτε!».

ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΣΟΥ, 
ή να περπατάς με κυβερνήτες κι όμως να μην αλλάζεις την απλή ζωή σου.

ΑΝ ΟΥΤΕ ΕΧΘΡΟΙ ΝΑ ΣΕ ΒΛΑΨΟΥΝ ΜΠΟΡΟΥΝ,

μα ούτε και οι κοντινότεροι φίλοι.

ΑΝ ΟΛΟΙ έχουν ΙΔΙΑ ΑΞΙΑ για σένα και κανείς πιο πολύ από τους άλλλους
ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΕΜΙΖΕΙΣ ΤΗ ΜΕΡΑ ΣΟΥ ΜΕ ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΕΡΙΣ ΩΡΕΣ ΑΞΙΑΣ ΖΩΗΣ, 
τότε δική σου θα είναι όλη η Γη με όλα τα αγαθά της κι ακόμη: 
αληθινά θα είσαι Άνθρωπος, 
παιδί μου.