μάνα την λένε... από Χριστιάνα Πέτρου

Μάνα τη λένε..

μάνα την λένε... από Χριστιάνα Πέτρου

μάνα την λένε...

Όταν δίνεις ζωή
μέσα από τη ζωή σου
αίμα από το αίμα σου
καρδιά απ' τη καρδιά σου
ψυχή απ τη ψυχή σου
το "για πάντα"
φαντάζει λίγο
και οι λέξεις φτωχές
πολύ φτωχές
για να εκφράσουν
την λέξη "μάνα"
ούτε κι ο θάνατος
δεν τελειώνει
την απέραντη αγάπη
προς το παιδί
απλά γιατί
όλα είναι φτωχά και λίγα...
και η αιωνιότητα 
σταθερή σύντροφος της
μάνα την λένε...

Χριστιάνα Πέτρου

Η μητέρα σου

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι… 
Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε… 
Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη … 
Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους… 
Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με ένα μάτι… 
Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, 
όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα… 
Μα από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του… 
Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, 
πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια… 
Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένος… 

«Πως μπόρεσε να μου το κάνει αυτό»

;… αναρωτιόταν… 
Την αγνόησε, 
της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε… 
Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: 

«Εεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!». 

Ήθελε να πεθάνει , 
ήθελε να εξαφανιστεί… 
Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!». 
Αυτή δεν του απάντησε…. 

«Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. 
Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές και τα κατάφερα, 
μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει. 
Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;» 

έλεγε αργότερα σ’ ένα φίλο του. 
Αργότερα παντρεύτηκε. 
Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. 
Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, 
τα παιδιά του, 
την γυναίκα του και τη δουλειά του! 
Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας, 
η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί… 
Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της… 
Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, 
τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε, 
θύμωσε μαζί της , 
επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει… 

Τότε της φώναξε: 
«πως τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; 
Βγες έξω! Φύγε!». 
Η μητέρα του απάντησε γαλήνια:
«Αα, πόσο λυπάμαι, 
κύριε! 
Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση» 

..κι εξαφανίστηκε, 
χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι γιαγιά τους…. 

Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο, 
που θα γινόταν στην πόλη πού γεννήθηκε. 
Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. 
Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, 
πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, 
μόνο από περιέργεια. 
Οι γείτονες, 
του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. 
Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ. 

Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι’ αυτόν: 

“Αγαπημένε μου γιέ, 
σε σκέφτομαι συνέχεια… 
Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου…. 
Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη… 
Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω. 
Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις…. 
Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός… 
Βλέπεις όταν ήσουν πολύ μικρός, 
είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου…. 
Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι…. 
Έτσι σου έδωσα το δικό μου.. 
Ήμουν τόσο υπερήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, 
με το δικό μου μάτι…. 
Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου…………. 

Η μητέρα σου”.

Δεν αγαπιόμαστε γιατί δεν γνωρίζουμε πως να αγαπήσουμε ΠΗΓΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ Πηγή: http://revealedtheninthwave.blogspot.com/2013/10/blog-post_858.html#ixzz2gxr44F7P

Δεν αγαπιόμαστε γιατί δεν γνωρίζουμε πως να αγαπήσουμε

Τι ειναι η αγαπη? 

Η λεξη ειναι τοσο πολυ φορτωμενη και διεφθαρμενη που αποφευγω να την χρησιμοποιω. 

Ολοι μιλανε για αγαπη-καθε περιοδικο και εφημεριδα και καθε ιεραποστολος μιλουν συνεχως για αγαπη. 

Αγαπω την πατριδα μου, 

αγαπω τον βασιλια, 

αγαπω καποιο βιβλιο, 

αγαπω το βουνο, αγαπω την απολαυση, 

αγαπω την γυναικα μου, 

αγαπω τον θεο. 

Ειναι η αγαπη μια ιδεα? 

Αν οντως ειναι, 

τοτε μπορει να καλλιεργηθει, 

θραφει, 

να περιβληθει με στοργη, 

να επιβληθει, 

να αλλαξει κατα το δοκουν.”

“Επειδη δεν μπορουμε να λυσουμε αυτο το ανθρωπινο ζητημα καταφευγουμε σε αφαιρεσεις. 

Η αγαπη μπορει να ειναι η υστατη λυση σε ολες τις δυσκολιες του ανθρωπου, 

τα προβληματα και τις επωδυνες προσπαθειες, 

οποτε πως θα βρουμε τι ειναι η αγαπη? 

Απλως οριζοντας την? 

Η εκκλησια την ορισε με τον ενα τροπο, 

η κοινωνια με αλλο τροπο και υπαρχουν ενα σορο αποκκλισεις και διαστρεβλωσεις. 

Λατρευουμε καποιον, 

κοιμομαστε με καποιον, 

η ανταλλαγη συναισθηματων, 

η συντροφικοτητα- 

ειναι αυτο που λεμε αγαπη?”

“Μπορει η αγαπη να χωρισθει στην ιερη και την ανιερη, 

την ανθρωπινη και την θειικη, 

η απλα υπαρχει μονο μια αγαπη? 

Ειναι η αγαπη ενα πραγμα και οχι πολλα πραγματα? 

Αν πουμε “σε αγαπω” αυτο αποκλειει την αγαπη για καποιον αλλον? 

Ειναι η αγαπη προσωπικη η μη προσωπικη? 

Ηθικη η ανηθικη? 

Οικογενειακη η μη οικογενιακη? 

Αν αγαπας την ανθρωποτητα αγαπας και τον καθενα ξεχωριστα? 

Ειναι η αγαπη συναισθημα? 

Ειναι η αγαπη αισθημα? 

Ειναι η αγαπη απολαυση και επιθυμια? 

Ολες αυτες οι ερωτησεις δειχνουν, ετσι δεν ειναι, 

οτι εχουμε ιδεες για την αγαπη, 

ιδεες για το τι πρεπει να ειναι και τι δεν πρεπει να ειναι η αγαπη, 

εναν κανονα η κωδικα που εχει δημιουργησει η κοινωνια στην οποια ζουμε.”

“Τωρα πως θα βρω τι ειναι αυτη η φλογα που λεμε αγαπη? 

Οχι πως να βρουμε εναν τροπο να την εκφρασουμε διαφορετικα αλλα να βρουμε την σημασια της. 

Πρωτα θα απορριψω ο,τι εχουν πει η εκκλησια, η κοινωνια, 

οι φιλοι και οι γονεις μου, 

καθε βιβλιο και ανθρωπος διοτι θελω να βρω μονος μου τι ειναι η αγαπη.

 Εδω ειναι ενα τεραστιο προβλημα που εμπεριεχει ολη την ανθρωποτητα, 

υπαρχουν χιλιαδες τροποι να την ορισεις και εγω εχω φυλακιστει σε καποιον τροπο να την οριζω. 

Για αυτο τον λογο δεν πρεπει να διωξω ολες τις τασεις και τις προκαταληψεις μου? Ειμαι μπερδεμενος, 

διαλυμενος απο τις δικες μου επιθυμιες οποτε λεω στον εαυτο μου “πρωτα καθαρισε το δικο σου μπερδεμα. 

Ισως να μπορεσουμε να δουμε τι ειναι αγαπη καταλαβαινοντας τι δεν ειναι.”

“Το να ανηκεις σε καποιον, 

το να σε φροντιζει καποιος και να εξαρτασαι απο αυτον-σε ολο αυτο πρεπει να υπαρχει παντα αγχος, 

φοβος, 

ζηλεια, 

ενοχη, 

και οσο υπαρχει φοβος δεν μπορει να υπαρξει αγαπη. 

Ενα μυαλο γεματο πικρες δεν μπορει να καταλαβει τι ειναι αγαπη, αισθηματικοτητα και συναισθηματικοτητα δεν εχουν καμια σχεση με την αγαπη. 

Ετσι, η αγαπη δεν εχει σχεση με την επιθυμια και την απολαυση.”

“Η αγαπη δεν ειναι προιον της σκεψης, η οποια με την σειρας της εινα προιον του παρελθοντος. 

Η σκεψη δεν μπορει να καλλιεργησει την αγαπη. 

Η αγαπη δεν περιοριζεται και δεσμευεται απο την ζηλεια, 

γιατι η ζηλεια ειναι το παρελθον. 

Η αγαπη ειναι το τωρα, 

το παρον. 

Δεν ειναι το “θα αγαπησω” 

ουτε το “αγαπησα”. 

Οταν αγαπας δεν προκειται να ακολουθησεις κανεναν. 

Η αγαπη δεν υπακουει. 

Οταν αγαπας δεν υπαρχει ουτε σεβασμος ουτε ασεβεια. 

Δεν γνωριζετε τι θα πει να αγαπας αληθινα καποιον? 

Να αγαπας χωρις μισος, 

χωρις ζηλεια, 

χωρις θυμο, 

χωρις να θελετε να επηρεασετε το τι σκεφτεται η τι κανει ο αλλος, 

χωρίς να καταδικάζετε, 

χωρίς να συγκρίνετε? 

Όταν υπάρχει αγάπη υπάρχει σύγκριση? 

Όταν αγαπάτε κάποιον με όλη σας την καρδιά, 

με όλο σας τον νου, 

με όλο σας το σώμα, 

με όλη σας την ύπαρξη, 

υπάρχει σύγκριση? 

Όταν αφήνεσαι ολοκληρωτικά στην αγάπη δεν υπάρχει ο άλλος.

“Αλλα αν θελετε ακομα να βρειτε (τι ειναι η αγαπη), 

θα δειτε οτι δεν ειναι φοβος, 

εξαρτηση, 

ζηλεια, 

η κτητικοτητα, 

η υπεθυνοτητα και το χρεος, 

η αυτολυπηση, 

η αγωνια του να μην αγαπηθεις. 

Λοιπον, 

αφου τα διωξετε ολα αυτα, 

οχι με την βια, 

αλλα ξεπλενοντας τα οπως η βροχη ξεπλενει την σκονη πολλων ημερων απο ενα φυλλο, 

τοτε ισως βρειτε αυτο το περιεργο λουλουδι που ο ανθρωπος αναζητα τοσο πολυ. 

Θα σας υπαγορεψει καποια εξουσια, 

καποια μεθοδος, 

καποιο συστημα πως να αγαπατε? 

Αν καποιος σας πει πως να αγαπατε τοτε αυτο δεν ειναι αγαπη. 

Γινεται να πειτε 

“θα εξασκησω την αγαπη. 

Θα κατσω κατω και θα το σκεφτω μερα με την ημερα. 

Θα εξασκησω τον εαυτο μου να ειναι καλος και ευγενικος και θα τον πιεσω να δινει προσοχη στους αλλους?”

“Η αγαπη ειναι κατι νεο, 

φρεσκο, 

ζωντανο. 

Δεν εχει χτες ουτε και αυριο. 

Ειναι περα απο το μαρτυριο της σκεψης. 

Μονο το αθωο μυαλο μπορει να καταλαβει τι ειναι η αγαπη, 

και το αθωο μυαλο μπορει να ζησει σε εναν κοσμο που δεν ειναι αθωος. 

Το να βρεις αυτο το καταπληκτικο πραγμα που ο ανθρωπος αναζητα αιωνια μεσα απο την θυσια, μεσω της λατρειας, 

μεσω των σχεσεων, 

μεσω του σεξ, 

μεσω καθε μορφης απολαυσης και πονου, 

ειναι δυνατο μονο οταν η σκεψη κατανοησει τον εαυτο της και να φτασει στο τελος της. 

Τοτε η αγαπη δεν εχει αντιθετο, 

τοτε η αγαπη δεν εχει συγκρουση.”

“Τι πράγμα είναι οι σχέσεις και πόσο εύκολα πέφτουμε στη συνήθεια κάποιας συγκεκριμένης σχέσης, 

θεωρούμε τα πράγματα δεδομένα, 

αποδεχόμαστε τις καταστάσεις και δεν είναι ανεκτή καμιά αλλαγή δε δεχόμαστε καμία κίνηση προς την αβεβαιότητα, 

ούτε για ένα λεπτό. 

Όλα είναι τόσο καλά ρυθμισμένα, 

τόσο στέρεα φτιαγμένα, 

τόσο δεσμευμένα, 

που δεν υπάρχει καμία ελπίδα για λίγη φρεσκάδα, 

για μια καθαρή αναζωογονητική ανοιξιάτικη ανάσα. 

Αυτά κι άλλα πολλά τα ονομάζουμε σχέσεις.

Αν παρατηρήσουμε από κοντά, 

οι σχέσεις είναι κάτι πολύ πιο λεπτό, 

κάτι πιο γοργό κι από την αστραπή, 

πιο αχανές κι από τη γη, 

γιατί οι σχέσεις είναι η ζωή. 

Η ζωή μας είναι σύγκρουση. 

Θέλουμε να κάνουμε τις σχέσεις χοντροκομμένες, 

ωμές, 

εύκολες. 

Έτσι χάνουν την ευωδιά τους, 

την ομορφιά τους. 

Όλα τούτα συμβαίνουν γιατί δεν αγαπάμε, 

κι η αγάπη, 

φυσικά, 

είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα, 

γιατί μέσα σ’ αυτή πρέπει να εγκαταλείψει κανείς ολοκληρωτικά τον εαυτό του. 

(το εγώ του)

Αυτή ακριβώς η ιδιότητα της φρεσκάδας, 

του καινούριου, 

είναι ουσιαστική, 

αλλιώς η ζωή γίνεται ρουτίνα, 

συνήθεια και η αγάπη δεν είναι συνήθεια, 

δεν είναι κάτι βαρετό. 

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν χάσει το αίσθημα της έκπληξης. 

Θεωρούν τα πάντα δεδομένα κι αυτή η αίσθηση της ασφάλειας καταστρέφει την ελευθερία και τις εκπλήξεις της αβεβαιότητας.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ 

Πηγή: http://revealedtheninthwave.blogspot.com/2013/10/blog-post_858.html#ixzz2gxr44F7P

Η Δύναμη της προσευχής, Η Δύναμη της Αγάπης. ( Ιωάννης Χαραλαμπίδης Spiritual guidance & healer © Απόσπασμα από τη ζωή που έζησα. Κύπρος 7/10/2013 )

Η Δύναμη της προσευχής 

 
Η Δύναμη της Αγάπης

Στους καιρούς που ζούμε, 
Τους καιρούς των μεγάλων Αλλαγών, 
Προσωπικών, Διαπροσωπικών, Πλανητικών & Συμπαντικών,
Μονάχα δύο Δυνάμεις υπάρχουν & μας ορίζουν..
Η Δύναμη της Αγάπης,
& η Αδύναμη δύναμη του κατώτερου Εγώ-Είμαι.

-Η 1τη Δύναμη, 
Η Αγάπη, 
Ορίζει το Φως, 
Τη Δύναμη της Ενότητας, 
Τη Δύναμη του <Εγώ_Είμαστε_Ένα>.
Δηλώνει το Φως & Αποτελείται από Φως, από Αγάπη. 
(Αγάπη=ΑγαπάΩ=Α+Ω=Θεός=ΑγαπάΩ Το Θεό μέσα στον Εαυτό μου. 
Η αλλιώς,
Επιλέγω να ΑγαπάΩ τον Εαυτό μου μέσα σε κάθε πρόσωπο_άνθρωπο & έτσι Μπορώ να Συνεργάζομαι, 
Η να Σύν-Δημιουργώ Συνειδητά με το Θεό που κατοικεί Μέσα μου).

-Η 2ρη Δύναμη, 
Η Δύναμη του <Εγώ_Είμαι> ανήκει στον φόβο, 
Αυτοκαθορίζεται & ποτέ δεν απελευθερώνεται διότι αφήνεται να καθοδηγείται από το Σκοτάδι,(Το σκοτάδι είναι η έλλειψη του Φωτός).

-Το σκοτάδι προκαλεί το φόβο.

-Ο φόβος είναι μια Παντοδύναμη Δύναμη,
Παντοδύναμα πιο Αδύναμη όμως μπροστά στη Δύναμη της Αγάπης.

-Το σκοτάδι περιέχει το φόβο, 
Η Αγάπη όμως Αποτελείται από το Φως & το σκοτάδι Μαζί.

-Η Προσευχή είναι μια σύνθετη λέξη, 
Πρός>>Ευχή. 

-Ακόμα & μια απλή όμως γεμάτη Αγάπη Καλημέρα, 
Που θα πούμε η θα ακούσουμε, 
Έχει τη Δύναμη Μυριάδων Αγγέλων όταν τραγουδούν,
Έχει τη Δύναμη να αλλάξει τα Πάντα,
Έχει τη Δύναμη να Θεραπεύσει,
Είναι η Φωνή του Θεού που μιλά μέσα από εμάς για κάποιον άλλον,
Η & για τον Εαυτό μας ακόμη.

-Όταν Προσευχόμαστε Αγγίζουμε το Άπειρο Θεό,
Είμαστε το Άπειρο Θεό,
Είμαστε οι Σάλπιγγες του Απείρου που χτίζουν νέες Μουσικές μέσα απ τα ανθρώπινα Στόματα μας.

-Όταν η Προσευχή Επαληθεύεται από το Άπειρο Θείο Εαυτό μας,
Που κατοικεί μέσα μας & πλάι στο Άπειρο Θεό,
Τότε Σύν+Δημιουργούμε
Η χτίζουμε αν θες
Ένα Νέο Κάρμα,
Μια Νέα πορεία
Γινόμαστε ΈΝΑ με το Κέντρο εκείνο όπου η Θέληση του Θεού είναι Γνωστή.

-Τότε ο Θεός Τραγουδά μαζί μας 
Τραγουδά μέσα μας
& μέσα από μας ως κανάλια του μπορεί & Θεραπεύει όλα όσα δεν βλέπει το μάτι του Εγώ_Είμαι,
Το Τυφλό μάτι του φόβου.

-Αγάπη & Φως Είμαστε,
Μικρά Αποσπάσματα Θεϊκής Αγάπης σπαρμένα στη Γη,
Είμαστε.!!!

-Φτιαγμένοι από Φως με Άπειρη Θεϊκή Αγάπη Είμαστε.!!!



( Ιωάννης Χαραλαμπίδης
Spiritual guidance & healer
© Απόσπασμα από τη ζωή που έζησα.
Κύπρος  7/10/2013 )