Η Συνοµιλία Εγκεφάλου – Εντερικού Νευρικού Συστήµατος Πηγή: http://www.terrapapers.com/?p=57068

Η Συνοµιλία Εγκεφάλου – Εντερικού Νευρικού Συστήµατος

Αναρτήθηκε από Ioannis Alexandros Gampierakis  //  24 Μαΐου 2014  //  info facts,

Ένα Νέο Ολιστικό Σύστηµα Αποκαλύπτεται:

Σύµφωνα µε τους Ινδιάνους, 

οι λευκοί είναι όλοι τρελοί.

Μόνο οι τρελοί επιβεβαιώνουν την σκέψη µε το κεφάλι τους.

Αυτή η παρατήρηση µε άφησε έκπληκτο και ρώτησα τον ινδιάνο αρχηγό να µου πει µε τί σκεφτόταν αυτός.

Μου απάντησε ότι σκεφτόταν µε την καρδιά» Κάρλ Γκούσταβ Γιούνγκ

Στην τελευταία πρόταση του Κάρλ Γκούσταβ Γιούνγκ να συµπληρώσουµε δίπλα στην καρδιά και το εντερικό σύστηµα.

Σίγουρα θα αναρωτηθείτε το εντερικό σύστηµα;

Ναι το εντερικό σύστηµα.

Το εντερικό σύστηµα πέρα της γνωστής λειτουργίας του στην επεξεργασία και απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών της τροφής,

νευρώνεται σχηµατίζοντας ένα πολύπλοκο νευρικό δίκτυο.

Θεωρείται από τους επιστήµονες ως ο δεύτερος εγκέφαλος του οργανισµού.

Στην Ιαπωνία πριν την έλευση των ∆υτικών αν ρωτούσατε τους κατοίκους ποια είναι η περιοχή σκέψης του οργανισµού θα σας έδειχναν την ευρύτερη στοµαχική περιοχή.

Οι Ιάπωνες αλλά και άλλοι αρχαίοι πολιτισµοί καθώς και ο Ιπποκράτης έδωσαν µεγάλη έµφαση σε αυτή την περιοχή του οργανισµού.

Τώρα,

µια καινούργια µελέτη έρχεται να αναστατώσει τα επιστηµονικά δεδοµένα και να αναθεωρήσει την όλη αντίληψη της διχοτόµησης που υπάρχει όσον αφορά τις λειτουργίες του οργανισµού.

Ο οργανισµός είναι ένα ολιστικό σύστηµα.

Ένα σύστηµα το οποίο λειτουργεί µε έναν ολιστικό τρόπο παρά σαν µια µηχανοποιηµένη οντότητα που αποτελείται από µηχανικά µέρη που επιτελούν λειτουργίες.

Το εντερικό νευρικό σύστηµα σκέφτεται,

νιώθει,

αντιδρά και επικοινωνεί µε τον εγκέφαλο.

Αν  και αυτό φαντάζει απίστευτο η επιστηµονική κοινότητα κατάφερε να ρίξει φως στην σύνδεση και στην συνοµιλία που έχει ο εγκέφαλος µε το εντερικό νευρικό σύστηµα.

Αυτό ανοίγει πόρτες για νέες θεραπείες, 

νέες ιδέες, 

νέες αντιλήψεις για το πώς πραγµατικά λειτουργεί ο οργανισµός µας.

Φαίνεται ότι δεν είµαστε τόσο µηχανές,

όσο θέλουν να µας παρουσιάζουν τον ανθρώπινο οργανισµό.

Όλοι έχουµε νιώσει αυτή την δυσάρεστη αίσθηση στην κοιλιακή περιοχή όταν ερχόµαστε αντιµέτωποι µε µια επικίνδυνη κατάσταση ή όταν τα επίπεδα του στρες ανεβαίνουν στο κατακόρυφο.

Ερευνητές από τη Ζυρίχη απέδειξαν για πρώτη φορά ότι αυτή η ενστικτώδης αίσθηση που βιώνουµε στην στοµαχική χώρα όταν ερχόµαστε αντιµέτωποι µε ένα επικίνδυνο γεγονός,

επηρεάζει τον τρόπο µε τον οποίο αντιδρούµε στην αντίληψη και την αίσθηση του φόβου.

Αν και ο εγκέφαλος θεωρείται το κέντρο της αντίληψης όλων των αισθήσεων, 

υπάρχει µια νέα στόχευση στην κατανόηση του πώς αυτή η βασική ενστικτώδης αίσθηση  που δηµιουργείται στην στοµαχική χώρα επηρεάζει την αντιληπτικότητα και την αντίδραση στον φόβο.

Το πολύ ενδιαφέρον εύρηµα εδώ είναι ότι η επικοινωνία µεταξύ αυτών των δυο συστηµάτων δεν είναι µονοµερής.

∆ηλαδή, ο εγκέφαλος στέλνει εισόδους και πληροφορίες προς το εντερικό νευρικό δίκτυο και αντίστοιχα ο εγκέφαλος δέχεται εισόδους και πληροφορίες από το εντερικό νευρικό δίκτυο.

Σε αυτή την επικοινωνία κεντρικό ρόλο διαδραµατίζει το πνευµογαστρικό νεύρο, 

το οποίο είναι υπεύθυνο για την µετάδοση της πληροφορίας προς τις δυο κατευθύνσεις – από τον εγκέφαλο προς το εντερικό νευρικό σύστηµα και τα άλλα εσωτερικά όργανα του οργανισµού (µέσω των ονοµαζόµενων απαγωγών νευρικών οδών) και από το εντερικό νευρικό σύστηµα προς τον εγκέφαλο (µέσω των ονοµαζόµενων προσαγωγών νευρικών οδών).

Στην µελέτη που πραγµατοποιήθηκε οι ερευνητές παρενέβησαν σε αυτήν την αµφίπλευρη επικοινωνία κόβοντας τους προσαγωγούς νευρικούς οδούς.

Έτσι, δηµιούργησαν ένα σύστηµα το οποίο λειτουργούσε προς µια κατεύθυνση (οι πληροφορίες µεταδίδονταν πλέον  µόνο από τον εγκέφαλο στο εντερικό νευρικό σύστηµα,

ενώ από την αντίθετη κατεύθυνση δεν υπήρχε µετάδοση της πληροφορίας).

Εξετάζοντας συµπεριφορικά την επίδραση αυτής της τροποποίησης είδαν ότι ο εγκέφαλος ήταν ικανός να στέλνει µηνύµατα προς την στοµαχική περιοχή,

όµως δεν δέχονταν πλέον πληροφορίες από την στοµαχική περιοχή.

Στις συµπεριφορικές µελέτες,

οι ερευνητές παρατήρησαν µειωµένο φόβο στην οµάδα των πειραµατοζώων τα οποία είχαν υποστεί αυτή την τροποποίηση στις συνδέσεις µεταξύ εγκεφάλου και του εντερικού νευρικού συστήµατος,

σε σχέση µε τα ζώα αγρίου τύπου.

Ο υπεύθυνος της έρευνας αυτής τόνισε ότι η έµφυτη απόκριση στον φόβο φαίνεται να επηρεάζεται από µηνύµατα τα οποία στέλνονται από το εντερικό νευρικό σύστηµα στις διάφορες περιοχές του εγκεφάλου.

Παρόλα αυτά, τα πειραµατόζωα που είχαν υποστεί αυτή την τροποποίηση δεν ανεδείκνυαν παντελής έλλειψη φόβου.

Στην εξάρτηση φόβου (µια µορφή εξαρτηµένης µάθησης) τα πειραµατόζωα ήταν ικανά να συνδέουν ένα ουδέτερο ερέθισµα (συγκεκριµένα έναν ήχο) – µε µια δυσάρεστη εµπειρία.

Στην συγκεκριµένη περίπτωση φαίνεται ότι η διατάραξη της σύνδεσης του εντερικού νευρικού συστήµατος και του εγκεφάλου δεν φαίνεται να επηρεάζει αυτή την µορφή εξαρτηµένης µάθησης.

Όµως,

όταν οι ερευνητές  εξέθεσαν αυτή την οµάδα πειραµατοζώων σε µια ουδέτερη εµπειρία,

παρατήρησαν ότι χρειάστηκε ένα µεγάλο χρονικό διάστηµα για τα πειραµατόζωα να συσχετίσουν τον ήχο (ουδέτερο ερέθισµα) µε την ουδέτερη εµπειρία.

Ουσιαστικά,

αυτή η  οµάδα των πειραµατοζώων άργησε να ξε-µάθει την συσχέτιση του ήχου µε την αρνητική εµπειρία.

Αυτό το εύρηµα έρχεται σε συµφωνία µε µια νέα µελέτη που έδειξε ότι η διέγερση του πνευµογαστρικού νεύρου που αναφέραµε παραπάνω,

επηρεάζει τις διαδικασίες µάθησης.

Αυτή η παρατήρηση µπορεί να βοηθήσει πολύ το πεδίο της ψυχιατρικής,

καθώς γνωρίζουµε ότι άτοµα που πάσχουν από µετατραυµατική διαταραχή άγχους έχουν µια υπερβολική απόκριση στον φόβο ακόµα και όταν έρχονται σε επαφή µε ουδέτερα γεγονότα.

Έτσι, 

η ενεργοποίηση και η διέγερση του πνευµογαστρικού νεύρου µπορεί να βοηθήσει τα ασθενή άτοµα στο να µη συνδέουν ουδέτερα ερεθίσµατα µε δυσάρεστες καταστάσεις.

Στο σηµείο αυτό να τονίσουµε ότι αυτή η µεθοδολογία εφαρµόζεται  στην επιληψία και σε µερικές περιπτώσεις στην κατάθλιψη.

Αν και φαίνεται αντιφατικό το γεγονός ότι ενώ µειώνεται η έµφυτη απόκριση στον φόβο,

στις µορφές εξαρτηµένου φόβου βλέπουµε ότι αυτά τα πειραµατόζωα αργούν να αποβάλλουν αυτή την µορφή εξαρτηµένου φόβου όταν έρχονται σε επαφή µε ένα ουδέτερο ερέθισµα.

Η εξήγηση σε αυτή την αντίφαση φαίνεται ότι έχει να κάνει µε το γεγονός ότι ο εξαρτηµένος φόβος σε σχέση µε τον έµφυτο φόβο κινητοποιεί διαφορετικά νευρο-σηµατοδοτικά µονοπάτια.

Η µελέτη αυτή έδειξε για πρώτη φορά πως η επιλεκτική διατάραξη της σύνδεσης µεταξύ εγκεφάλου και του εντερικού νευρικού συστήµατος µπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές σε πολύπλοκες συµπεριφορικές αποκρίσεις.

Το εντερικό νευρικό σύστηµα λοιπόν διαδραµατίζει έναν κεντρικό ρόλο στην απόκριση στον φόβο.

∆εν είναι µόνο ο εγκέφαλος υπεύθυνος για τις αποκρίσεις στον φόβο αλλά φαίνεται να εµπλέκεται ένα πολύπλοκο δίκτυο.

Το πώς και ποια σηµατοδοτικά και νευροδιαβιβαστικά µονοπάτια εµπλέκονται χρειάζεται ακόµα περαιτέρω διερεύνηση.

Αυτό όµως που πρέπει να µείνει είναι ότι ο οργανισµός δρα σαν σύνολο στα περιβαλλοντικά ερεθίσµατα.

Η πολυπλοκότητα των συστηµάτων εγείρει νέα ερωτήµατα στην αντιµετώπιση των ασθενειών.

Εγείρονται νέοι προβληµατισµοί ως προς την κατεύθυνση που οφείλουµε να στοχεύσουµε στην αντιµετώπιση ασθενειών που µέχρι σήµερα είχαν περιοριστεί σε ένα όργανο και σε έναν συγκεκριµένο τύπο κυττάρων.

Φαίνεται ότι οι ψυχιατρικές ασθένειες δεν περιορίζονται µόνο σε διαταραχές και βλάβες περιοχών του εγκεφάλου αλλά εκτείνονται και σε άλλα επίπεδα και όργανα του οργανισµού.

Είναι µια απόδειξη ότι το σύστηµα είναι ενιαίο και η κάθε προσπάθεια διχοτόµησης κατακερµατίζει την γνώση και οδηγεί αναπόφευκτα σε λάθη τα οποία κοστίζουν στην υγεία των ασθενών.

Πηγή: http://www.terrapapers.com/?p=57068 

Ιωάννης-Αλέξανδρος Γαµπιεράκης – Βιολόγος

Βιβλιογραφία

1. http://www.neuroscientistnews.com/research-news/how-gut-feeling-shapes-fear

Από Αρχάγγελος Μιχαήλ Ο Ταξιάρχης FB

Ο φούρναρης γκρίνιαζε συνέχεια στην γυναίκα του που πήγαινε στις εκκλησίες και έδινε στους φτωχούς και στους εράνους. 
Μια μέρα, 
εκεί που έβγαλε το ζεστό ψωμί και μοσχοβόλησε η γειτονιά, 
ήρθε και στάθηκε στην πόρτα του ένας φτωχός.

- Αφεντικό, 

όλα αυτά τα ψωμιά είναι δικά σου;
- Αμ΄ τίνος να'ναι;
- Και δεν τα τρως;
- Βρε φύγε από δω!
- Δώσε μου και μένα ένα ψωμάκι που πεινάω.

- Φύγε σου είπα, 
παράτα με.
- Αφεντικό!
- Φεύγεις ή δεν φεύγεις;
- Αφεντικό! 
Παρακαλούσε ο φτωχός...

Δεν πρόλαβε να τελειώσει, 
και ο φούρναρης πετάει ένα ψωμί στο κεφάλι του. 
Έσκυψε ο φτωχός και το ψωμί τον πήρε ξυστά και έπεσε παραπέρα. 
Τρέχει, 
το αρπάζει, 
κάθεται σε μια γωνιά και το τρώει... 
Ο φούρναρης όλη μέρα ήταν νευριασμένος για τον γρουσούζη επισκέπτη και το ψωμί που έχασε. 
Ας τολμήσει να ξανάρθει, 
έλεγε!

Τη νύχτα, 
κάπου δύο μετά τα μεσάνυχτα, 
πετάγεται ο φούρναρης από τον ύπνο του τρομαγμένος και καταϊδρωμένος.
- Γυναίκα, 
σήκω, 
ξύπνα. 
Φέρε μου μία φανέλα να αλλάξω και να σου πω… 
Γυναίκα, 
πέθανα λέει, 
και μαζεύτηκαν γύρω μου Άγγελοι και διάβολοι. 
Ποιος να πάρει την ψυχή μου. 
Σε μια μεγάλη ζυγαριά όλο και πρόσθεταν οι τρισκατάρατοι τα κρίματά μου. 
Και ο ζυγός βάρυνε και βάρυνε και οι Άγγελοι δεν είχαν τίποτα να βάλουν και λυπόντουσαν. Σε μια στιγμή, 
ένας Άγγελος φωνάζει: 
Το ψωμί! 
Αυτό που χόρτασε τον πεινασμένο. 
Βάλτε το στον άλλο ζυγό. 
Οι διάβολοι επαναστάτησαν: 
Το ψωμί δεν το έδωσε. 
Το έριξε να σπάσει το κεφάλι του φτωχού. 
Και απάντησαν οι Άγγελοι: 
Όμως χόρτασε τον πεινασμένο και εκείνος έδωσε την ευχή του. 
Και που λες γυναίκα μου, 
εκείνο το ψωμί έκανε και έγειρε η ζυγαριά αντίθετα και σώθηκα. 
Το λοιπόν, 
δίνε, 
δίνε και μη σταματάς. 
Και εγώ θα δίνω. 
Αχ, 
και να ξανάρθει εκείνος ο φτωχός!

Επιτέλους το κατάλαβε και ο φούρναρης ότι κερδίζει όταν δίνει.
Εμείς όμως; 
Το έχουμε καταλάβει;
Μήπως φοβόμαστε να δώσουμε;
Μήπως η "κρίση" μας βούλιαξε στην ολιγοπιστία;
Μήπως είναι καιρός να αρχίσουμε να γινόμαστε και λίγο χριστιανοί;;;
Και να πιστεύουμε ακλόνητα, 
πως όταν δίνουμε, 
αντί να φτωχύνουμε, 
πλουτίζουμε.
Ας το αποδείξουμε εμπράκτως. 
Κάποιοι άνθρωποι έχουν ανάγκη και περιμένουν έστω και ένα κομμάτι ψωμί...

Φίλοι μου, 
μην ξεχνάτε ότι: 
Η πρώτη θυγατήρ του Θεού είναι η ελεημοσύνη, 
αυτή η ελεημοσύνη κατέπεισε τον Θεό και έγινε άνθρωπος, 
για να σώσει τον άνθρωπο..

Πώς να κόψετε το κάπνισμα; OSHO

Πώς να κόψετε το κάπνισμα;

OSHO

Ήρθε ένας άνθρωπος σε μένα.

Επί τριάντα χρόνια κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο.

Ήταν άρρωστος και οι γιατροί του έλεγαν:
"Δεν θα γίνεις ποτέ καλά,

αν δεν κόψεις το τσιγάρο."

Αλλά ήταν χρόνιος καπνιστής,

δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.

Είχε προσπαθήσει

- δεν είναι πως δεν είχε προσπαθήσει

- είχε προσπαθήσει πολύ,

και είχε υποφέρει πολύ προσπαθώντας,

όμως,

μόνο για μια-δυο μέρες κι έπειτα η παρόρμηση επέστρεφε με τόση δριμύτητα,

που τον παρέσερνε μαζί της.

Έπεφτε πάλι πίσω στα ίδια.
Εξαιτίας του καπνίσματος,

είχε χάσει κάθε αυτοπεποίθηση.

Ήξερε πως δεν μπορούσε να κάνει ένα τόσο μικρό πράγμα`

πως δεν μπορούσε να κόψει το τσιγάρο.

Είχε γίνει ανάξιος στα ίδια του τα μάτια.

Θεωρούσε τον εαυτό του τον πιο ανάξιο άνθρωπο του κόσμου.

Δεν ένιωθε κανένα σεβασμό για τον εαυτό του.

Ήρθε και σε μένα.

"Τι να κάνω;"

με ρώτησε.

"Πώς να κόψω το τσιγάρο;"

Του είπα,
"Κανείς δεν μπορεί να κόψει το τσιγάρο.

Χρειάζεται κατανόηση.

Το κάπνισμα τώρα πια δεν είναι μόνο ζήτημα δικής σου απόφασης. Έχει μπει στον κόσμο των συνηθειών σου.

Έχει απλώσει ρίζες.

Τριάντα χρόνια είναι πολύς καιρός.

Οι ρίζες του είναι μέσα στο σώμα σου,

μέσα στην χημεία σου.

Έχει απλωθεί παντού.

Δεν είναι ζήτημα του τι αποφασίζει το κεφάλι σου.

Το κεφάλι σου δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

Το κεφάλι είναι ανίσχυρο.

Μπορεί να αρχίζει διάφορα πράγματα,

αλλά δεν μπορεί να σταματήσει τόσο εύκολα.

Μια που το άρχισες και το εφαρμόζεις τόσο καιρό,

είσαι σπουδαίος Γιόγκι.

Τριάντα χρόνια άσκηση στο κάπνισμα!

Έγινε πια αυτεξούσιο.

Πρέπει να σταματήσεις να το κάνεις μηχανικά."

Εκείνος είπε:
"Τι σημαίνει να σταματήσω να το κάνω μηχανικά;

-Αυτό είναι όλο κι όλο ο διαλογισμός:

Μην κάνεις τίποτα μηχανικά.
"Κάνε το εξής:

Ξέχνα το πώς να το κόψεις.

Δεν υπάρχει λόγος.

Για τριάντα χρόνια τώρα καπνίζεις και όμως είσαι ζωντανός.

Έχεις υποφέρει φυσικά,

αλλά είσαι και σ' αυτό συνηθισμένος.

Και τι σημασία έχει αν θα πεθάνεις λίγες ώρες νωρίτερα,

από ό,τι θα πέθαινες χωρίς το κάπνισμα;

Τι θα κάνεις εδώ;

Τι έχεις κάνει ως τώρα;

Τι νόημα έχει λοιπόν,

αν θα πεθάνεις την Δευτέρα,

ή την Τρίτη,

ή την Κυριακή,

φέτος,

ή του χρόνου,

τι σημασία έχει;"

Είπε:

Ναι,

είναι αλήθεια,

δεν έχει σημασία.

Τότε είπα,
"Ξέχασέ το λοιπόν`

δεν θα το σταματήσουμε καθόλου.

Μάλλον,

θα προσπαθήσουμε να το καταλάβουμε.

Έτσι,

την επόμενη φορά κάνε το κάπνισμα διαλογισμό."

Είπε:

"Διαλογισμό το κάπνισμα;"

"Ναι",

είπα. "

Αν οι άνθρωποι του Ζεν μπορούν να μετατρέπουν το τσάι σε διαλογισμό και να το κάνουν τελετή,

γιατί όχι;

Μπορεί να γίνει και το κάπνισμα το ίδιο ωραίος διαλογισμός.

"Έδειξε μεγάλο ενθουσιασμό.

Είχε ζωντανέψει!"

Διαλογισμό;

Πες μου λοιπόν,

δεν κρατιέμαι!"

Του έδωσα τον διαλογισμό:

"Κάνε το εξής:
Όταν θα βγάζεις το πακέτο με τα τσιγάρα από την τσέπη σου,

κινήσου αργά.

Απόλαυσέ το,

δεν υπάρχει καμιά βιασύνη.

Να είσαι συνειδητός,

σε εγρήγορση,

με επίγνωση' βγάζε το αργά,

με πλήρη επίγνωση.

Έπειτα βγάλε το τσιγάρο από το πακέτο με πλήρη επίγνωση,

αργά' όχι με τον παλιό βιαστικό τρόπο,

τον ασυνείδητο τρόπο,

τον μηχανικό τρόπο.

Έπειτα άρχισε να χτυπάς ελαφρά το τσιγάρο στο πακέτο,

αλλά με μεγάλη εγρήγορση.

Άκουγε τον ήχο,

όπως ακριβώς κάνουν οι άνθρωποι του Ζεν,

όταν το σαμοβάρι αρχίζει να τραγουδάει και το τσάι αρχίζει να βράζει και το άρωμα χύνεται στον αέρα.

Έπειτα μύρισε το τσιγάρο και την ομορφιά του..."

Είπε,

"Μα, τι λες;

Ποια ομορφιά του;"

"Είναι όμορφο.

Ο καπνός είναι τόσο θεϊκός,

όσο και κάθε τι άλλο.

Μύρισέ το!

είναι η μυρωδιά του Θεού."

Έδειξε λίγη έκπληξη:

"Τι;

Αστειεύεσαι;"

"Όχι,

δεν αστειεύομαι.

"Ακόμη κι όταν αστειεύομαι,

δεν αστειεύομαι.

Σοβαρολογώ απολύτως. "

Έπειτα βάλτο στο στόμα σου,

με πλήρη επίγνωση,

άναψέ το με πλήρη επίγνωση.

Απόλαυσε κάθε μια πράξη,

κάθε μικρή πράξη και διαίρεσέ την σε όσο περισσότερες μικρές πράξεις γίνεται,

ώστε να αποκτήσεις όλο και πιο πολλή επίγνωση.
Έπειτα τράβηξε την πρώτη ρουφηξιά:

Ο Θεός με την μορφή του καπνού.

Οι Ινδουιστές λένε:

Ανναμ Μπραχμαν.

Η τροφή είναι Θεός.

Γιατί όχι και ο καπνός;

Όλα είναι Θεός.

Γέμισε τελείως τα πνευμόνια σου`

είναι Πράναγιαμα αυτό.

Σου δίνω την νέα γιόγκα της νέας εποχής!

Έπειτα ελευθέρωσε τον καπνό,

χαλάρωσε,

άλλη μια ρουφηξιά και πήγαινε πάρα πολύ αργά.
Αν το καταφέρεις αυτό,

θα σου κάνει εντύπωση`

σύντομα θα δεις τι ανόητο πράγμα που είναι.

Όχι επειδή σου λένε οι άλλοι πως είναι ανόητο,

όχι επειδή σου λένε οι άλλοι πως είναι κακό.

Θα το δεις εσύ.

Και δεν θα το δεις μόνο διανοητικά.

Θα το δεις με όλη σου την ύπαρξη'

θα είναι το όραμα της ολικότητάς σου.

Κι έπειτα μια μέρα,

αν σταματήσει,

σταμάτησε'

αν συνεχίσει,

συνέχισε.

Δεν είναι ανάγκη να σε απασχολεί."

Μετά από τρεις μήνες ήρθε και είπε,

"Κι όμως, σταμάτησε!"

"Τώρα",

είπα, "

δοκίμασέ το και σε άλλα πράγματα."
Αυτό είναι το μυστικό:
Μην είσαι ρομπότ.

Όταν περπατάς,

περπάτα αργά,

παρατηρητικά.

Όταν κοιτάς,

κοίταζε παρατηρητικά και θα δεις πως τα δέντρα είναι πιο πράσινα απ' ό,τι πριν και τα ρόδα είναι πιο ρόδινα απ' ό,τι ήταν πριν.

Άκου!

Κάποιος μιλά,

κουτσομπολεύει.

Άκουγε,

άκουγε προσεκτικά.

Κι όταν μιλάς,

μίλα προσεκτικά.

Άφησε να φύγει ο αυτοματισμός από κάθε καθημερινή δραστηριότητά σου.

Osho

- Η περιπέτεια της σιωπής