Κι' έρχεται καμιά φορά η θύμηση...
Κι' έρχεται καμιά φορά η θύμηση
ντυμένη στα ενδύματα του πόνου
και σε σφίγγει,
σε τραβάει,
σε ρίχνει κάτω
πάλι ντύθηκες πόνος,
πάλι ήρθες να με βασανισεις
πάλι να με πονεσεις
πάλι να με χτυπησεις δυνατά
με ονόματα,
εικόνες,
μορφές,
τόπους,
μυρωδιές,
γέλια,
χαρές....
πάλι άνοιξες τη πόρτα
απροσκλητη μπήκες στη καρδιά μου
πάλι γελάς με τη προσπάθεια μου
πότε θα πάψεις πια να με χτυπάς;
κι εκείνη σε κοιτάει με θράσος στα μάτια
κουνάει το κεφάλι και σου απαντά
-όταν μικρή μου καταλάβεις
ότι τίποτα δεν έχασες,
όλα δικά σου είναι
συγχωρεσε τον εαυτό σου,
πάψε να παλεύεις με τους δαίμονες σου
διώξε τις τύψεις και τους εφιάλτες
δώσε αγάπη σε σένα και χαμογελασε
αποδέξου ότι κι εσύ αξίζεις λίγη χαρά..
τότε κι εγώ μακρυά θα φύγω
και οι αναμνήσεις θα έρχονται μονο
για να σου γλυκαινουν το βλέμμα
όταν τον ορίζοντα θα κοιτάς..
Χριστιάνα Πέτρου
