Θέλω να καθίσουμε μαζί

Έρχεσαι μαζί μου σ' αυτή τη βεράντα; 

Θέλω να καθίσουμε μαζί 

μέχρι να μην μείνει τίποτα μέσα μας

μέχρι να αδειάσουμε εντελώς 

μέχρι την κάθαρση 

και μετά....

ας κυλήσουμε μαζί 

σαν ήρεμο, δροσερό, 

φρέσκο, καθαρό ρυάκι 

κι'ας φτάσουμε στο τέρμα της ύπαρξης μας...

Χριστιάνα Πέτρου

...ένα αθώο φιλί

Κάποτε θα βρούμε κι εμείς 

αυτό που μας ανήκει 

δρόμο, 

μέρος, 

χώμα 

θάλασσα ή ουρανό 

χαμόγελο, 

χρώμα, 

αγάπη 

ένα αθώο φιλί 

ένα γλυκό χαμόγελο 

ένα χέρι δικό μας

να ταιριάζει ακριβώς 

μια αγκαλιά να μας χωράει 

ούτε πιο λίγο, 

ούτε πιο πολύ...

Χριστιάνα Πέτρου

Άνοιξη και ζωή....Κι εσύ!

Άνοιξη και ζωή. 

Χρώματα κι αρώματα. 

Λουλούδια κι ομορφιά. 

Πουλιά και το υπέροχο τραγούδι τους . 

Φύση και γαλήνη. 

Μέρες ανάλαφρες, 

νύχτες μαγικές. 

Ψυχή και αρμονία. 

Αθανασία. 

Και η αγάπη να ποτίζει τα πάντα σαν νέκταρ ζωής. 

Στον αέρα, 

στο νερό, 

στα σκαλιά, 

κάθεται και τραγουδά σαν δεκαεξάρα, 

φυτρώνει στο χορτάρι κι αρωματίζει τον αέρα. 

Σαν μικρή νεράιδα σκανδαλίζει τη φύση. 

Κι εσύ! 

Χριστιάνα Πέτρου

σαν αστέρια από μαγικό ραβδί..

Όταν οι άγγελοι στέλνουν αγάπη

μικρές σταγόνες φωτός μας λούζουν

σαν αστέρια από μαγικό ραβδί

σαν σταγόνες μαγείας

μας αγγίζουν και μας γεμίζουν φως

στάζει η ευλογία Θεέ μου

σαν μετάξι σε λουλούδι ορθάνοιχτο...

Χριστιάνα Πέτρου

Έτσι είναι...η άνοιξη

Έτσι είναι...

η άνοιξη φοράει πάντα 

τα πιο όμορφα χρώματα..

όποιος προσπάθησε να τη συναγωνιστεί

απλά..απέτυχε!!!

Χριστιάνα Πέτρου

ένα φτερό φυλάει μια ανάσα πάντα προκαλεί

Σαν τη βροχή στο τζάμι

που 'ναι σαν ραγισμένο

σαν το χιόνι στο κλαδί

που είναι καλυμμένο

σαν άνοιξη κρυφή

που είναι στη ψυχή σου

σαν το παιδί που μόνο του

ζητά τη συμβουλή σου..

σαν Μάρτης που δεν φάνηκε

και σαν το καλοκαίρι

γίνε αστέρι φωτεινό

και κράτα μου το χέρι

γιατί εκεί που είμαι

δεν κοιτώ

κι εκεί που είσαι 

πάω..

αντέχω, βαδίζω, αναριγώ

μα πάντα σκουντουφλάω

έτσι σκυφτά κι αν περπατώ

πάντα θα προχωράω

γιατί ένα χέρι καρτερεί

ένα φτερό φυλάει

μια ανάσα πάντα προκαλεί

φεύγει μα εκεί παραφυλάει

έτσι σιγά θα ανοιχτεί

μια πόρτα να περάσω

μια αγάπη μέσα καρτερεί

εμένα που' αγαπάω...

Χριστιάνα Πέτρου

Πάρε λουλούδια κι ένα ποδήλατο

Πάρε λουλούδια

κι ένα ποδήλατο

και φύγαμε 

για του κόσμου το αδύνατο

πάρε στις αποσκευές

αγάπη κι ένα χαμόγελο

κι έλα να πάμε

στης ψυχής μας το ανώτερο

εκεί που ξημερώνει πάντα ήλιος

τα λουλούδια τραγουδάνε

και τα παιδιά δεν ξέρουν

τι θα πει δάκρυ

παρά μόνο χαρά και παιγνίδι!

Χριστιάνα Πέτρου