..Κρυφτό τελικά,
ή Ξελευτερία..?
Το “Συγγνώμη δηλώνει την κατανόηση σε κάποια κατάσταση,
και την αποδοχή σε ότι φέρει..
και την αποδοχή σε ότι φέρει..
• Το «Συγγνώμη» δηλώνει
τη δύναμη και την αγάπη,
όχι την υποδούλωση,
ή την υποταγή κάπου..
όχι την υποδούλωση,
ή την υποταγή κάπου..
• Είναι η δύναμη που
βγαίνει με την προσοχή που ορίζει το «Γνώθις_Εαυτό»
• Κι όταν ο
Γνώθις_Εαυτός ζητά να συγχωρεθεί
τότε ήδη έπεσε και το πρώτο φως στο μονοπάτι..
τότε ήδη έπεσε και το πρώτο φως στο μονοπάτι..
• Κάθε φορά που αναφέρομαι σε κάποια άτομα, η καταστάσεις,
το θέλω η όχι,
«κρατάω σαν πάγιο κι έναν συγκεκριμένο δικό μου χαρακτήρα..
το θέλω η όχι,
«κρατάω σαν πάγιο κι έναν συγκεκριμένο δικό μου χαρακτήρα..
• Αυτός ο χαρακτήρας, ή πρόσωπο_προσωπείο, ή μάσκα,
που επιλέγω να εκπέμπω
συνοδεύεται κι από κάποιες συγκεκριμένες εκφράσεις,
στο πρόσωπο μου,
έναν συγκεκριμένο ήχο η φωνή μου,
μια συγκεκριμένη αφή ο ήχος της φωνής,
μια συγκεκριμένη κίνηση το σώμα μου...
...έτσι έχει και μια συγκεκριμένη Αφή και η ενέργεια μου, ή η αύρα μου,
τις στιγμές που έρχομαι με τον οποιονδήποτε τρόπο σε επαφή με τα άτομα η τις καταστάσεις αυτές...
που επιλέγω να εκπέμπω
συνοδεύεται κι από κάποιες συγκεκριμένες εκφράσεις,
στο πρόσωπο μου,
έναν συγκεκριμένο ήχο η φωνή μου,
μια συγκεκριμένη αφή ο ήχος της φωνής,
μια συγκεκριμένη κίνηση το σώμα μου...
...έτσι έχει και μια συγκεκριμένη Αφή και η ενέργεια μου, ή η αύρα μου,
τις στιγμές που έρχομαι με τον οποιονδήποτε τρόπο σε επαφή με τα άτομα η τις καταστάσεις αυτές...
• Κι όταν στον καθρέφτη
κοιτώ,
τι επιλέγω να βλέπω..?
τι επιλέγω να βλέπω..?
• Το κοινό στοιχείο μέσα σε όλα αυτά είναι "μια συνηθισμένη βαριά
δόνηση"...
“Συγγνώμη γι αυτό που συνέβη”.
“Συγγνώμη γι αυτό που συνέβη”.
• Όταν το συγγνώμη είναι η αποφυγή της ευθύνης
που χρειάζομαι να αναλάβω για να συγχωρεθώ από τον εαυτό μου,
τότε η συγχώρεση μου δεν έρχεται ποτέ.
που χρειάζομαι να αναλάβω για να συγχωρεθώ από τον εαυτό μου,
τότε η συγχώρεση μου δεν έρχεται ποτέ.
• Τότε επιλέγω συνειδητά να παραμένω στη ίδια βαριά δόνηση,
στην ίδια ενέργεια που με έφερε στο κάθε «εδώ και τώρα»,
να προσπαθώ να περισώζω κομμάτια του εαυτού μου
κι έτσι να παραμείνω στην παλιά εικόνα..
• Όταν το συγγνώμη είναι αληθινό,
όταν όντως συγχωρέσω τον εαυτό μου για κάτι που έκανα,
τότε η συγχώρεση λειτουργεί ακαριαία,
τότε το συγγνώμη έχει όλη την γνώση της αλήθειας
τότε το συγγνώμη είναι η δύναμη
που βγαίνει με την προσοχή που ορίζει ο «Γνώθις_Εαυτός»
όταν όντως συγχωρέσω τον εαυτό μου για κάτι που έκανα,
τότε η συγχώρεση λειτουργεί ακαριαία,
τότε το συγγνώμη έχει όλη την γνώση της αλήθειας
τότε το συγγνώμη είναι η δύναμη
που βγαίνει με την προσοχή που ορίζει ο «Γνώθις_Εαυτός»
• Τότε ο εαυτός είναι ελεύθερος
και είναι απελευθερωμένος από τα αποτελέσματα του «λάθους».
και είναι απελευθερωμένος από τα αποτελέσματα του «λάθους».
• Το θέμα δεν είναι αυτό που έκανα, ή δεν έκανα
και με οδήγησε στην απολογία..
και με οδήγησε στην απολογία..
• Το θέμα είναι το μάθημα, που το «λάθος» που κάνω μου δίνει την ευκαιρία
να επιλέξω να γίνω σοφότερος μέσα από τα «λάθη μου»!
να επιλέξω να γίνω σοφότερος μέσα από τα «λάθη μου»!
• Όταν εστιάζω τη προσοχή μου στην εξέλιξη,
τότε κάθε «λάθος που κάνω θα ναι ένα ακόμη μάθημα,
που αποδέχομαι και προχωρώ με χαρά παρακάτω
ελέυθερος,η για νέα λάθη,
ελεύθερος,η για νέα μαθήματα!
τότε κάθε «λάθος που κάνω θα ναι ένα ακόμη μάθημα,
που αποδέχομαι και προχωρώ με χαρά παρακάτω
ελέυθερος,η για νέα λάθη,
ελεύθερος,η για νέα μαθήματα!
• Όταν εστιάζω τη προσοχή μου στο φόβο,
τότε κάθε «λάθος μου» θα με κάνει κριτή
και δικαστή του εαυτού μου..
τότε κάθε «λάθος μου» θα με κάνει κριτή
και δικαστή του εαυτού μου..
• Κι έτσι πάντα θα παραμένω παραπονεμένος και κλειδωμένος
σε μια φυλακή που εγώ ο ίδιος χτίζω κάθε στιγμή..
• Θέλω να με μαθαίνω και να προχωρώ μόνο μπροστά,
ή μήπως έχω την ανάγκη να κρύβομαι όλο και πιο πολύ μέσα στη λήθη των «λαθών» μου?
ή μήπως έχω την ανάγκη να κρύβομαι όλο και πιο πολύ μέσα στη λήθη των «λαθών» μου?
• Αν αποφασίσω να με συγχωρέσω για ότι έκανα
για ότι δεν έκανα,
τότε μήπως αυτό το ευλογημένο το συγγνώμη
αντί για καθημερινή παράσταση
γίνει η οριστική απελευθέρωση μου από κάθε πιθανή απολογία.?
για ότι δεν έκανα,
τότε μήπως αυτό το ευλογημένο το συγγνώμη
αντί για καθημερινή παράσταση
γίνει η οριστική απελευθέρωση μου από κάθε πιθανή απολογία.?
• Αν αποφασίσω να με συγχωρέσω τότε λες
λες να πάω ακόμα πιο κάτω μέσα στον εαυτό μου
κι έτσι καλωσορίσω και κάθε νέο «λάθος» μου.?
λες να πάω ακόμα πιο κάτω μέσα στον εαυτό μου
κι έτσι καλωσορίσω και κάθε νέο «λάθος» μου.?
• Μα πως θα μάθω να περπατώ,
αν δεν μάθω να πέφτω,
μα πως θα μάθω να σηκώνομαι,
όταν πάντα επιλέγω να παραμένω κάτω πεσμένος..?
αν δεν μάθω να πέφτω,
μα πως θα μάθω να σηκώνομαι,
όταν πάντα επιλέγω να παραμένω κάτω πεσμένος..?
• Μα το κρυφτό τελικά είναι η δύναμη,
ή η ξελευτερία.......?
ή η ξελευτερία.......?
...αφού ήμουν κάποτε πολύ μικρός
αφού με θυμάμαι να τρέχω ελέυθερος
με θυμάμαι να γελάω με τα όλα τα «λάθη» που έκανα...
αφού με θυμάμαι να τρέχω ελέυθερος
με θυμάμαι να γελάω με τα όλα τα «λάθη» που έκανα...
• Τώρα τι,
τώρα μεγάλωσα και μ έχασα πια...?
τώρα μεγάλωσα και μ έχασα πια...?
• Κι αφού η παιδικότητα μου είναι η ελευθερία μου
γιατί να μην είμαι και τώρα ακόμα μια φορά ένα ελεύθερο παιδί
μέσα στο μεγάλο μου κορμί......?
γιατί να μην είμαι και τώρα ακόμα μια φορά ένα ελεύθερο παιδί
μέσα στο μεγάλο μου κορμί......?
..Κρυφτό τελικά,
ή Ξελευτερία..?
ή Ξελευτερία..?
Ιωάννης Χαραλαμπίδης ~ Spiritual guidance & healer
Ενεργειακή_Κουνταλίνι © Πάφος, Κύπρος 6/7/2015
