απο Χριστιάνα Π......Κι εσύ κοιμάσαι.. Άραγε που ταξιδεύεις; Άγγελοι να φυλάνε το μαξιλάρι σου..

Ατέλειωτη απόψε η νύχτα
Τα πέπλα του σκοταδιού βαριά
Δεν λένε να σηκωθούν
Σαν να τους εραψαν στις ακριες βαρίδια
Κι αν πασχιζω να βρω λίγο φώς
Κι αν μπήκε η άνοιξη
Κι αν μυρίζει έξω ο αέρας
Το σκοτάδι δεν λέει να τελειώσει
Η καρδιά μου βαριά κι ασήκωτη
Κι αυτή η νύχτα έχει βάλει πείσμα
Να μην θέλει να ξημερώσει..

Ο πόνος συχνός επισκέπτης
Στρογγυλοκαθισε απέναντι μου
Και με κοιτάει ειρωνικά
Αργεί πολύ η μέρα...
Σπαραζει η καρδιά..
Κι εσύ κοιμάσαι..
Άραγε που ταξιδεύεις;
Άγγελοι να φυλάνε το μαξιλάρι σου
Νεράιδες να στρώνουν τα σεντόνια
Σε σύννεφα λευκά να ταξιδεύεις πάντα
Να χαμογελάς τόσο γλυκά...
Κι αν θυμηθείς κάποτε το όνομα μου
Αν θυμηθείς την αγάπη που σου έδωσα
Θα δεις ότι δεν έφυγε ποτέ...
Είναι πάντα μέσα σου..
Βαριά κι ατέλειωτη η νύχτα απόψε..
Κι έξω...
Ακόμα μυρίζει άνοιξη...
Ήρθε αλήθεια;;;

Χριστιάνα Π.