τι, ποιος να σε αγγίξει; είσαι πολύ μακρυά.. ..απο Χριστιάνα Πέτρου

Σβήνεις τα φώτα και κάθεσαι στο σκοτάδι
το μυαλό σου χάνεται σε μονοπάτια άγνωστα
γαλάζιοι και κόκκινοι ουρανοί σε τυλίγουν
σύννεφα ροζ καπνού σε αγγίζουν
άγνωστες πλευρές ανοίγονται μπροστά σου
κλείνεις τα μάτια και χάνεσαι
όχι στο σκοτάδι
στο φως..
πάντα στο φως βαδίζεις
κι' ας σε πολεμάνε δράκοι και φαντάσματα
κ' ας προσπαθούν να σε τρομάξουν
τέρατα και καταιγίδες
εσύ μόνο στο φως κοιτάζεις
μόνο εκεί στρέφεται η πεταλούδα μέσα σου
πολεμάς με αόρατους εχθρούς
και άδικους χειμώνες
όμως το φως σε οδηγεί πάντα
σου δείχνει τον δρόμο
σου οπλίζει το χέρι
με το σπαθί της αγάπης
συνέχισε να αγωνίζεσαι
τα λιβάδια είναι μπροστά σου
το κάστρο σε αναμένει
τα λουλούδια σε φωνάζουν
και οι πεταλούδες σε χαϊδεύουν
οι νεράιδες σου ανοίγουν τον δρόμο
και τα ξωτικά στήνουν χορό
κι' εσύ χορεύεις μαζί τους
τι,
ποιος να σε αγγίξει;
είσαι πολύ μακρυά..

Χριστιάνα Πέτρου