Φόβος.

Φόβος.

Ο φόβος είναι ένας κυματισμός δόνησης συναισθηματικής
φύσεως που προκαλεί κραδασμούς στην αύρα του σώματος.
Ανάλογα με την ένταση του κραδασμού δημιουργείται φόβος ή
πανικός.
Όταν οι δονήσεις ενός πανικόβλητου ατόμου
επεκταθούν, επηρεάζουν την αύρα και των άλλων,
που φοβούνται χωρίς να ξέρουν το γιατί. 
Ανάλογες δονήσεις προκαλούνται και από την υπερβολική χαρά
ή τη λύπη.
Ο ερευνητής του υπερβατικού και του ουράνιου,
πρέπει να διαθέτει θάρρος και ψυχραιμία, γιατί όσο
θα προχωρεί η έρευνα του, κάθε εμπειρία που θα βιώνει
θα είναι πρωτόγνωρη και μοναδική, 
που συνεχώς
θα τον συγκλονίζει. 
Ο ψυχικός αιφνιδιασμός σε κάθε
περίπτωση θα είναι απόλυτος.
Πρέπει να προετοιμάσει τον εαυτό του για το μέ-
73
γεθος της χαράς ή του φόβου που μπορεί να αντέξει,
πριν ξεκινήσει την προσπάθεια της έρευνας. 
Πρέπει να γνωρίζει ότι ο δρόμος που βαδίζει βρίσκεται ακριβώς
στο σύνορο μεταξύ ζωής και θανάτου.
Όσο θα προχωρά η έρευνα της γνώσης και των
αρρήτων μυστικών, 
θα συναντά εμπειρίες που δεν θα μπορούν να εννοήσουν οι άλλοι άνθρωποι, 
αλλά και τις εμπειρίες αυτές δεν θα πρέπει να τις κάνει τηλεοπτικό σήριαλ, 
γιατί είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση.
Οι φυσικές μας αισθήσεις δεν μας επιτρέπουν να
ιδούμε τον υπερβατικό και ουράνιο κόσμο, 
γιατί δεν είμαστε προετοιμασμένοι να δεχτούμε τόσο έντονες
συγκινησιακές καταστάσεις. 
Θα κατέρρεε ο άνθρωπος ψυχολογικά. 
Ο γνώστης της αλήθειας διατηρεί την
εσωτερική του γαλήνη, 
τη σιγουριά, 
την αυτοκυριαρχία
του και δεν πανικοβάλλετε, 
αλλά απολαμβάνει τη θεϊκή ευαρέσκεια.
Ο άνθρωπος, με τις συνεχείς ενσαρκώσεις του είναι φορέας της αιωνιότητος. 
Ο θάνατος είναι διαφορετικό
γεγονός γι αυτόν που περιμένει καρτερικά την
έλευση του και διαφορετικό γι αυτόν που ανεβαίνει
καθημερινά τα σκαλοπάτια του.
Εάν ο ερευνητής δεν αποβάλλει τον φόβο των αιώνιων
βασανιστηρίων της κόλασης και πιστεύει στα
παραμύθια που επινόησαν στενόμυαλοι και αμαθείς
ιερωμένοι, είναι καλλίτερα να σταματήσει την έρευ-
74
να, γιατί θα κουράζεται άδικα. 
Υπάρχει μια περίοδος εξιλέωσης, 
δοκιμασίας και εξαγνισμού των ψυχών, 
πριν εισέλθουν στη μακαριότητα των Ηλυσίων πεδίων, 
που δεν έχει καμία σχέση με τους μύθους των θρησκευτικών
παραμυθιών.
Η αξιοθρήνητη δοξασία που καλλιέργησε το αμαθέστατο
ιερατείο για αιώνιες τιμωρίες, τρομάζει τις
αδύναμες ψυχές, 
που δεν αντιλαμβάνονται τη θρησκευτική βλασφημία, 
που θέλει τον δημιουργό έναν ασπρομάλλη και ιδιότροπο γέροντα, 
τύραννο και δυνάστη των ανθρώπινων ψυχών, 
που ευχαριστιέται με τα βασανιστήρια των ανθρώπων.

Γεράσιμος Καλογεράκης Η Υπέρτατη Μύηση