" Πετάω,
Ζορμπά!
Μπορώ και πετάω!"
έκρουζε τρισευτυχισμένη από την απεραντοσύνη του γκρίζου ουρανού.
Ο άνθρωπος χάιδεψε το σβέρκο του γάτου.
"Εντάξει,
γάτε.
Τα καταφέραμε"
είπε αναστενάζοντας.
"Ναι"
νιαούρισε ο Ζορμπάς.
" Στο τέλος του κενού κατάλαβα το πιο σημαντικό".
"Α,
ναι;
Και τι είναι το πιο σημαντικό;"
ρώτησε ο άνθρωπος.
"Πως πετάει μόνο αυτός που τολμάει να πετάξει..."
LUIS SEPULVEDA:
"H IΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΑΤΟΥ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΣΕ ΕΝΑ ΓΛΑΡΟ ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ"
Εκδόσεις: Opera
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου