~Η Προσευχή Άρχισε~

~Η Προσευχή Άρχισε~

Την 1τη φορά που διαλογίστηκα συνειδητά ήταν το 2006, 

κατ ακρίβεια ήταν η 1τη φορά που αξιοποίησα την Τέχνη ως μέσο,

για να φτάσω να χαθώ μακριά από το Νου μου !!

Πήρα ένα κομμάτι ξύλο,

μια φλούδα από ευκάλυπτο,

κι ένα χαρτί_μια εικόνα της Παναγίας σε χαρτί..

~Ξεκίνησα να προσπαθώ να σταματήσω να προσπαθώ το οτιδήποτε !

Εστίασα χωρίς να προσπαθώ να εστιάσω Πουθενά,

παρά μονάχα σ ένα κομμάτι ξύλο,

σ ένα χαρτί,

και σε μερικά πινέλα...

Δεν ήξερα τι να κάνω, τι ακριβώς κάνω..

....απλά θυμόμουν τη φωνή του φίλου που

μου είχε προτείνει να ξεκινήσω να δημιουργώ με τα ξύλα,

όπως κι εκείνος έκανε...

~Εποχή,

χειμώνας, 2006 !

Και πήρα το ξύλο στα χέρια,

Και πήρα και το χαρτί..

~Η Προσευχή Άρχισε .

Κάποια στιγμή,

να είχε περάσει καμιά ώρα θες πες,

είχα επικαλεστεί όποια φωτεινή οντότητα γνώριζα..

Όμως είχα αδυναμία στον Αρχάγγελο Γαβριήλ !!

~Τα χέρια μου άρχισαν να δουλεύουν πάνω στο πεθαμένο ξύλο..

Γυαλόχαρτα, κόλλες,

τρίψε βάψε,

κόψε ράψε...

~Πάντα η Προσευχή μαζί μου !

Κάποια στιγμή ο χρόνος,

δεν υπήρξε ξανά για μένα,

σταμάτησαν όλα,

Τα πάντα δούλευαν υπέρ μου !!

..αυτό ήταν,

εργαζόμουν σαν επαγγελματίας Αγιογράφος ξυλουργός !

~Ο χώρος..

Βρισκόμουν σ ένα μικρό δωματιάκι 2 x 2m,

είχα ένα αυτοσχέδιο πάγκο, σχεδόν,

ούτε ένα μέτρο καλά καλά..

Προσευχή!

Προσευχή!

Προσευχή!

Έλεγα μέσα μου όποια Προσευχή και όποιο μάντρα ήξερα,

ενώ δεν ήξερα απολύτως τίποτα,  

εκτός το Πάτερ Ημών..

Η Πίστη λέει..

Η Πίστη μετακινεί βουνά είπε κάποιος κάποτε..

Τον πίστεψα λοιπόν !!

Ναι,

Η Πίστη μετακινεί όποιο βουνό πλακώνει τον καθένα μας !!

........Τελείωσα αργά..

Πήγα για ύπνο, 

αφού μάσησα κάτι για βράδυ..

Την επομένη το πρωί ανέβηκα στο ίδιο μικρό δωματιάκι ξανά..

Δεν ήξερα τι είχα φτιάξει.....

.....απλά έφτιαχνα από το μεσημέρι έως το βράδυ αργά.!!

...κάποιος άλλος εργαζόταν μαζί μου,

όχι εγώ,

δεν ήμουν εγώ μόνο μαζί μου ψες βράδυ,

δεν ήμουν μόνος Ποτέ !!

~Άνοιξα την πόρτα κι αντίκρισα την χθεσινή 1τη εργασία μου..

Την είχα κρεμάσει στον απέναντι τοίχο από χθες βράδυ..

Ήθελα να έχει στεγνώσει αυτό,

αυτό που δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν..

Άκουσες ποτέ την έκφραση..?? "Έμεινα παγωτό.."

Έτσι κι εγώ φίλε μου...

ΠΑΓΩΤΌ ΠΎΡΑΥΛΟΣ ΕΊΧΑ ΜΕΊΝΕΙ !!

~Χειμώνας 2006 χωρίς ποτέ μα ποτέ να έχω ασχοληθεί ξανά με την τέχνη,

χωρίς ποτέ να μπορώ να φανταστώ πως κάποτε θα έφτιαχνα μια εικόνα ΜΟΝΟΣ μου..

Χωρίς καμιά μα καμιά βοήθεια,

Χωρίς καν εργαλεία,

όλα με το χέρι..!

~Εγώ και μαζί μου !

Εμείς οι Δύο  

φτιάξαμε την εικόνα της Παναγίας,

Χωρίς να μας βοηθήσει κανένας άνθρωπος και ποτέ !

Χωρίς να πάω ποτέ σε σχολείο,

Χωρίς να μου δείξει κάποιος πως φτιάχνουν εικόνες..

Είναι η Πίστη ?

Είναι η Παναγία ?

Είναι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ?

Ποιος ?

...το απόγευμα έφτασε και

ήρθε η φίλη να πάρει την εικόνα της !

....αν δεν την κρατούσα,  

ίσως να ήταν ακόμη στο σαλόνι μου με δάκρυα στα μάτια..

Υπάρχει Θεός λέει..

Ναι

Υπάρχει Θεός και στο λέω Και εγώ,

που ήμουν πεθαμένος.

Υπάρχει και στο λέω εγώ που σήμερα φτιάχνω εικόνες και έργα,

με πεθαμένα ξύλα!

~Όλες οι Προσευχές εισακούγονται

φτάνει μόνο να Περιμένεις να το δεις με τα μάτια σου !!

..Και έτσι είναι !

Ιωάννης Χαραλαμπίδης ~ Spiritual guidance & healer

Ελλάδα /2/2006  © Απόσπασμα από τη ζωή που έζησα