Καθώς βουλιάζαμε μέχρι τα γόνατα στη λάσπη, πρόσθεσε, "Αυτό που σε σπρώχνει να περάσεις μέσα από τα λασπωμένα μονοπάτια της ζωής είναι το όραμα που σε ενέπνευσε να ξεκινήσεις την αναζήτησή σου. Αυτό έχει τη δύναμη να σε τραβήξει σαν μαγνήτης μέσα από τη λάσπη και το τέλμα. Άρα το πρώτο βήμα σε κάθε διαδικασία είναι να δημιουργείς μία κατεύθυνση, εκλέγοντας έναν σκοπό που έχει αξία για σένα".
"Αυτό είναι μερικές φορές ένα σοβαρό ερώτηση για μένα-να αποφασίσω τι στόχο θα θέσω".
"Βέβαια, δεν θα τον ανακαλύψεις περιμένοντας τη θεία επιφοίτηση, την απόλυτη βεβαιότητα, κάποιο μυστικιστικό όραμα, ή τη φωνή του Θεού. Γι' αυτό μην ζυγίζεις τις ιδέες και μην ανησυχείς , μην αμφισβητείς την κατεύθυνσή σου και μην βασίζεσαι στους άλλους για να σου πουν τι θα έπρεπε ή τι δεν θα έπρεπε να κάνεις. Πήγαινε προς αυτό που σε ελκύει, σε διεγείρει, ή σε εμπνέει -προς αυτό που αγγίζει την καρδιά σου. Ρώτα τον εαυτό σου τί είναι αυτό που αξίζει την προσπάθεια και τις θυσίες που συνοδεύουν έναν οποιονδήποτε σκοπό".
Καθώς καθαρίζαμε τα πόδια και τα παπούτσια μας από τις λάσπες σε ένα ρυάκι πιο πέρα, η σοφή γυναίκα πρόσθεσε, "Θυμήσου, Ταξιδιώτη, πως τα μεγάλα όνειρα που εκτείνονται σε ένα μακρινό μέλλον είναι ένα δυσβάστακτο βάρος. Οι καλύτεροι στόχοι ίσως να είναι εκείνοι που μπορείς να χειριστείς μέσα στην επόμενη εβδομάδα, την επόμενη μέρα, την επόμενη ώρα, ή την επόμενη στιγμή, δημιούργησε σταδιακά μια πορεία που προσφέρει πολλές μικρές επιτυχίες"."Πολλές μικρές επιτυχίες", επανέλαβα στον εαυτό μου καθώς ανηφορίζαμε μέσα σε ένα φαράγγι. "Ναι, αλλά τί γίνεται με εκείνους τους ανθρώπους που αποκτούν φήμη μέσα σε μια νύχτα; Πού είναι η δική τους διαδικασία;", ρώτησα.
"Κάθε αληθινά επιτυχημένο εγχείρημα", απάντησε, "είναι σαν το χτίσιμο ενός σπιτιού, που αρχίζει με μια γερή θεμελίωση και προχωρά υπομονετικά μέχρι την ολοκλήρωση. Μερικά σπίτια ή σταδιοδρομίες ανθρώπων έχουν χτιστεί γρήγορα, αλλά δεν διαθέτουν γερά θεμέλια, όλα δείχνουν ωραία, αλλά δεν αντέχουν πολύ. Αν έρθεις πιο κοντά σε μερικές από αυτές τις "επιτυχίες της μιας νύχτας", θα ανακαλύψεις ότι συνήθως χρειάστηκαν τουλάχιστον δέκα χρόνια προετοιμασίας.
Διασχίζαμε μια συστάδα δέντρων κατευθυνόμενα προς την κορυφή του υψώματος -ένα σκιασμένο, σκοτεινό μέρος όπου χανόταν ο ουρανός. Η σοφή γυναίκα γονάτισε και μάζεψε από κάτω ένα βελανίδι, εξηγώντας μου, "Κατά τον ίδιο τρόπο που αυτό το μικροσκοπικό βελανίδι μεγαλώνει και γίνεται μια ψηλή βελανιδιά, κατά τον ίδιο τρόπο που ένας ποταμός σκάβει ένα φαράγγι μέσα στα βράχια, κατά τον ίδιο τρόπο που εσύ από ένα αβοήθητο παιδί μεγάλωσες και έγινες ώριμος άνδρας, μπορείς να εκπληρώσεις όλα όσα επιθυμείς, κάνοντας σταδιακά βήματα".
"Το κάνεις και ακούγεται τόσο βέβαιο. Πώς μπορείς να είσαι σίγουρη;Εξάλλου, ακόμα και όταν προχωρά κανείς βήμα-βήμα ακόμα και τότε μπορεί να αποτύχει".
"Λίγα πράγμα είναι βέβαια σε αυτόν τον κόσμο", είπε, "αλλά οι άνθρωποι σπάνια φτάνουν ακόμα και στην αποτυχία, αυτό που συμβαίνει είναι ότι σταματούν την προσπάθεια.
Η πρόοδος που διαρκεί δεν συντελείται μέσα σε λίγα δραματικά λεπτά, αλλά ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα. Και καθώς ο χρόνος περνά, κάθε διαδικασία περιλαμβάνει διορθωτικές κινήσεις. Ο δρόμος που οδηγεί στην ευτυχία είναι πάντοτε υπό κατασκευή. Εστιάσου στη ζωή κάνοντας ένα βήμα κάθε φορά ώσπου να το κάνεις σωστά, άφησε κατά μέρος αυτό που μπορείς να κάνεις αργότερα. Όταν η πειθαρχία και η υπομονή ενώσουν τις δυνάμεις τους, μετατρέπονται σε επμονή που διαρκεί, περνώντας μέσα από κοιλάδες και κορυφές, μεταφέροντας τις προθέσεις μέχρι την εκπλήρωση. Ο ενθουσιασμός θέτει τα πράγματα σε κίνηση, αλλά η επιμονή είναι αυτή που μας φέρνει στο στόχο. Η διαδικασία, η υπομονή και η επιμονή είναι κλειδιά που ανοίγουν τη θύρα εισόδου σε κάθε προορισμό. Ο θησαυρός, βλέπεις, δεν βρίσκεται μόνο στο τέλος του ταξιδιού, η διαδρομή μέχρι να φτάσεις εκεί, η ίδια η διαδικασία είναι από μόνη της μια ανταμοιβή".
Νταν Μίλμαν
