Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Ομιλία του Swami Vivekananda
Εισαγωγή
Κάθε ψυχή είναι προορισμένη να είναι τέλεια,
και κάθε ον,
στο τέλος,
θα κατακτήσει αυτήν την κατάσταση.
Ο,τιδήποτε είμαστε τώρα είναι το αποτέλεσμα του ο,τιδήποτε ήμαστε ή σκεφτήκαμε στο παρελθόν.
Και ο,τιδήποτε θα είμαστε στο μέλλον θα είναι το αποτέλεσμα του τι κάνουμε ή σκεφτόμαστε τώρα.
Αλλά αυτό δεν αποκλείει το να δεχτούμε βοήθεια από έξω,
οι δυνατότητες της ψυχής πάντα αναζωογονούνται με κάποια βοήθεια από έξω,
τόσο πολύ που, στην μεγαλύτερη πλειονότητα των περιπτώσεων στον κόσμο,
η βοήθεια από έξω είναι σχεδόν απόλυτα απαραίτητη.
Η επιτάχυνση της επιρροής που έρχεται απ' έξω θα μας βοηθήσει να αναπτύξουμε τις δυνατότητες μας. Και τότε ξεκινάει η ανάπτυξη,
έρχεται η πνευματική ζωή και ο άνθρωπος γίνεται άγιος και τέλειος,
όταν φτάσει στο τέλος.
Αυτή η εξωτερική επιρροή επιτάχυνσης δεν μπορεί να προέλθει από βιβλία.
Η ψυχή μπορεί να δεχτεί επίδραση και ώθηση μόνο από μια άλλη ψυχή και όχι από οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να μελετάμε βιβλία όλες μας τις ζωές,
μπορεί να γίνουμε πάρα πολύ διανοούμενοι,
αλλά στο τέλος θα ανακαλύψουμε ότι δεν έχουμε αναπτύξει καθόλου την πνευματικότητα.
Η υψηλή διανοητική ανάπτυξη δεν συνεπάγεται και την ισοδύναμη πνευματική ανάπτυξη ενός ανθρώπου. Αντίθετα, βλέπουμε κάθε μέρα περιπτώσεις όπου η διάνοια έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ εις βάρος του πνεύματος.
Για την διανοητική ανάπτυξη μπορούμε να πάρουμε πολύ μεγάλη βοήθεια από τα βιβλία,
αλλά για την πνευματική ανάπτυξη δεν μπορούμε να βοηθηθούμε σχεδόν καθόλου.
Αυτό συμβαίνει γιατί τα βιβλία δεν μπορούν να μας δώσουν ώθηση απ' έξω.
Για να αναπτύξουμε το πνεύμα πρέπει η ώθηση να προέλθει από μια άλλη ψυχή.
Ο ΣΠΟΡΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ
Η ψυχή από την οποία έρχεται η ώθηση αποκαλείται "Γκουρού",
"ο Δάσκαλος",
και η ψυχή στην οποία μεταβιβάζεται η ώθηση αποκαλείται "ο Μαθητής".
Για να μεταβιβαστεί αυτή η ώθηση,
πρέπει κατ' αρχήν η ψυχή του μεταβιβάζοντα να κατέχει αυτή τη δύναμη.
Κι ακόμη,
αυτός όπου θα μεταβιβαστεί η ώθηση πρέπει να είναι δεκτικός,
ώστε τη δεχτεί.
Ο σπόρος πρέπει να είναι ζωντανός σπόρος και το χωράφι πρέπει να είναι καλά οργωμένο και προετοιμασμένο.
Και όταν ικανοποιούνται αυτές οι δύο συνθήκες,
τότε πραγματοποιείται μια πολύ όμορφη ανάπτυξη της θρησκείας.
Αυτός ο οποίος μιλάει και μεταβιβάζει τη διδασκαλία πρέπει να είναι θαυμάσιος,
αλλά το ίδιο πρέπει να είναι κι αυτός που ακούει και δέχεται τη διδασκαλία.
Μόνο όταν και τα δύο αυτά μέρη είναι θαυμάσια,
τότε μόνο μπορεί να υπάρξει μια πνευματική ανάπτυξη.
Αυτοί είναι πραγματικοί δάσκαλοι και πραγματικοί μαθητές.
Οι υπόλοιποι προσποιούνται ότι ασχολούνται με την πνευματικότητα.
Έχουν μια μικρή διανοητική επικοινωνία,
που ικανοποιεί λίγο την περιέργεια τους,
αλλά μόνο στέκονται στο περιθώριο του ορίζοντα της θρησκείας.
Υπάρχει κάποια αξία σ' αυτό,
αφού αυτός που διψάει πραγματικά για τη θρησκεία,
μόνο τότε μπορεί να ξυπνήσει.
Όλα έρχονται στο πλήρωμα του χρόνου.
Είναι ένας μυστηριώδης νόμος της φύσης,
που ορίζει ότι όταν το χωράφι είναι έτοιμο,
τότε ο σπόρος θα έρθει.
Έτσι, όταν η ψυχή είναι έτοιμη να δεχτεί τη θρησκεία,
τότε ο μεταβιβαστής της θρησκευτικής δύναμης θα έρθει και ο αμαρτωλός αναζητητής θα συναντήσει τον σωτήρα αναζητητή.
Υπάρχουν όμως μεγάλοι κίνδυνοι σ' αυτό,
όπως ο κίνδυνος να μπερδέψει η ψυχή που δέχεται το προσωρινό συναίσθημα με τον πραγματικό θρησκευτικό πόθο.
Πολύ συχνά μπερδεύουμε αυτές τις ωθήσεις και τις συγχέουμε με την πραγματική δίψα για θρησκεία.
Και όσο διαρκεί αυτή η σύγχυση,
η πραγματική συνεχής δύναμη της επιθυμίας της ψυχής δεν θα έρθει και δεν θα βρούμε τον μεταβιβαστή.
Υπάρχουν ακόμη περισσότερες δυσκολίες για το μεταβιβαστή.
Υπάρχουν πολλοί,
που αν και βυθισμένοι στην άγνοια,
είναι τόσο φιλόδοξοι που νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα.
Και δεν σταματούν εκεί,
αλλά προσφέρονται να σηκώσουν κι άλλους στους ώμους τους.
Έτσι ο τυφλός οδηγεί τον τυφλό,
και οι ίδιοι πέφτουν στην τάφρο.
Ο κόσμος είναι γεμάτος από τέτοιους.
Ο καθένας θέλει να είναι ένας δάσκαλος.
Ο κάθε ζητιάνος θέλει να κάνει ένα δώρο αξίας εκατομμυρίων δολαρίων.
Έτσι όπως ο ζητιάνος αυτός είναι γελοίος,
έτσι είναι και αυτού του είδους οι δάσκαλοι.
Πως όμως μπορούμε να γνωρίσουμε ένα δάσκαλο;
Κατ' αρχήν ο ίδιος δεν χρειάζεται ένα δαυλό για να γίνει ορατός,
όπως δεν χρειαζόμαστε φως ή κερί για να δούμε τον ήλιο.
Η αλήθεια είναι αυταπόδεικτη,
δεν απαιτεί κάποια επιβεβαίωση.
Διεισδύει στα μεγαλύτερα βάθη της φύσης μας και όλο το σύμπαν στέκεται και λέει "Αυτό είναι αλήθεια". Έτσι είναι οι πολύ μεγάλοι δάσκαλοι.
Όμως μπορούμε να δεχτούμε βοήθεια και από μικρότερους δασκάλους.
Και αφού δεν είμαστε πάντοτε ικανοί να έχουμε την διαίσθηση και την κρίση για να ανακαλύψουμε έναν τέτοιον άνθρωπο,
πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένα τεστ,
με συγκεκριμένες απαιτήσεις και συνθήκες.
Τέτοια είναι η αγνότητα,
η πραγματική δίψα για γνώση και η καρτερικότητα.
Καμιά ακάθαρτη ψυχή δεν μπορεί να είναι θρησκευτική.
Αυτή είναι η πιο σημαντική συνθήκη.
Η αγνότητα με κάθε τρόπο είναι απόλυτα απαραίτητη.
Η επόμενη συνθήκη είναι μια πραγματική δίψα για τη γνώση.
"Ποιος θέλει;"
Αυτή είναι μια παλιά ερώτηση.
Μπορούμε να έχουμε ότι θέλουμε,
αυτός είναι ένας παλιός,
αρχαίος νόμος.
Αυτός που θέλει, παίρνει.
Το να θέλουμε θρησκεία είναι κάτι πολύ δύσκολο.
Δεν είναι τόσο εύκολο, όσο συνήθως νομίζουμε.
Ακόμη, ξεχνάμε ότι θρησκεία δεν είναι να ακούς ομιλίες ή να διαβάζεις βιβλία,
αλλά είναι μια συνεχής μάχη,
ένας συνεχής αγώνας,
μια συνεχής πάλη με τη φύση μας.
Ένας συνεχής αγώνας,
μέχρι να επιτευχθεί η νίκη,
μια νίκη που μπορεί να έρθει αμέσως,
ή να μη έρθει ούτε μετά από εκατοντάδες ζωές.
Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι γι' αυτό.
Ο μαθητής που είναι προετοιμασμένος έτσι και έχει αυτό το πνεύμα θα συναντήσει την επιτυχία.
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ
Εκείνοι που ασχολούνται πάντα με τα λόγια και αφήνουν το νου να ψάχνει τη δύναμη των λέξεων,
χάνουν το πνεύμα.
Έτσι,
ο δάσκαλος πρέπει πάντα να γνωρίζει το πνεύμα των Γραφών.
Σ' έναν δάσκαλο πρέπει πρώτα να ψάξουμε αν γνωρίζει το μυστικό των Γραφών.
Όλος ο κόσμος μελετά τις Γραφές,
Βίβλους,
Βέδες,
Κοράνια,
κλπ.
Αλλά όλα αυτά είναι λέξεις,
εξωτερικές συνθήκες,
σύνταξη,
ετυμολογία,
φιλοσοφία,
τα ξερά κόκαλα της θρησκείας.
Θα ανακαλύψετε ότι κανένας από τους μεγάλους δασκάλους του κόσμου δεν χρησιμοποιεί αυτές τις διαφορετικές ερμηνείες των γραφών,
δεν παιδεύτηκαν με τα κείμενα και με τα λόγια.
Δεν λένε "Αυτή η λέξη σημαίνει αυτό και αυτή είναι η φιλολογική σχέση αυτού και της λέξης…."
Μπορείτε να μελετήσετε όλους τους μεγάλους δασκάλους της ανθρωπότητας και θα δείτε ότι κανένας δεν χρησιμοποιεί αυτό τον τρόπο.
Αυτοί μίλησαν,
ενώ οι άλλοι που δεν έχουν τίποτα να πουν,
θα πάρουν μια λέξη και θα γράψουν ένα τρίτομο έργο για τη πηγή της και τη χρήση της.
Αν θέλεις να είσαι Χριστιανός δεν είναι απαραίτητο να ξέρεις αν ο Χριστός γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ ή στην Βηθλεέμ ή την ακριβή ημερομηνία που έκανε την Επί του Όρους Ομιλία.
Το μόνο που απαιτείται είναι να αισθάνεσαι την Επί του Όρους Ομιλία.
Δεν είναι ανάγκη να διαβάσεις δύο χιλιάδες λέξεις για το πότε αυτή έχει δοθεί.
Όλα αυτά είναι για την απόλαυση του διανοούμενου.
Αφήστε τους να την έχουν,
πείτε "αμήν" σ' αυτό.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΑΞΙΑΣ ΕΝΟΣ ΔΟΛΑΡΙΟΥ
Η τρίτη συνθήκη είναι το κίνητρο.
Αυτός που δεν διδάσκει με απώτερα κίνητρα,
όπως φήμη,
δόξα,
ή οτιδήποτε,
αλλά το κάνει από αγνή αγάπη για σένα,
αυτός είναι ο πραγματικός δάσκαλος.
Οποιοδήποτε άλλο κίνητρο,
όπως το κέρδος ή το όνομα,
θα κατέστρεφε αμέσως το μεταβιβαζόμενο μήνυμα.
Συνεπώς όλα πρέπει να γίνουν μέσω της αγάπης.
Μόνο όταν κάποιος γνωρίζει τον Θεό μπορεί να είναι δάσκαλος.
Όταν βλέπεις ότι ένας δάσκαλος πληροί όλες αυτές τις συνθήκες,
είσαι ασφαλής.
Αν δεν έχουν πραγματοποιηθεί,
δεν είναι σοφό να τον αποδεχτείς.
Ένας τυφλός άνθρωπος που μπαίνει σ' ένα μουσείο,
απλώς έρχεται και φεύγει.
Αν θέλει να δει,
πρέπει πρώτα να ανοίξουν τα μάτια του.
Αυτός που ανοίγει τα μάτια μας στη θρησκεία είναι ο δάσκαλος.
Είναι πολύ ωραίο να μιλάμε για ελευθερία,
για ανεξαρτησία,
αλλά χωρίς ταπεινότητα,
σεβασμό,
ευλάβεια και πίστη δεν μπορεί να υπάρχει θρησκεία.
Σε λαούς ή σε εκκλησίες,
όπου αυτή η σχέση δάσκαλου - μαθητή δεν κυριαρχείται από πνευματικότητα,
εκεί δεν υπάρχει καθόλου ποιότητα.
Αυτοί από ποιον θα μάθουν;
Κι αν έρθουν να μάθουν,
τότε θα αγοράσουν τη γνώση.
Δώσε μου θρησκεία ενός δολαρίου!
Δεν μπορώ να πληρώσω ένα δολάριο γι' αυτό;
Η θρησκεία δεν μπορεί να γίνει μ' αυτό τον τρόπο.
ΒΡΕΣ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ
Η προσοχή μας θα έπρεπε να κατευθυνθεί και να σταθεροποιηθεί στον δάσκαλο,
ως μια ανώτατη εκδήλωση του Θεού.
Και καθώς η δύναμη της προσευχής συγκεντρώνεται εκεί,
η εικόνα του δασκάλου ως ανθρώπου θα διαλυθεί.
Το πλαίσιο θα εξαφανιστεί και θα μείνει εκεί ο πραγματικός Θεός.
Δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο και ιερότερο από την γνώση που έρχεται σε μια ψυχή,
μεταβιβαζόμενη από έναν πνευματικό δάσκαλο.
Βρείτε τον δάσκαλο,
υπηρετείστε τον σαν παιδί, ανοίξτε τη καρδιά σας στην επίδραση του,
δείτε σ' αυτόν τον Θεό εκδηλωμένο.
Γι' αυτούς που φτάνουν στην αλήθεια με ένα τέτοιο πνεύμα ευλάβειας και αγάπης,
ο κύριος της Αλήθειας λέει τα πιο όμορφα λόγια:
"Βγάλτε τα παπούτσια του από τα πόδια του,
γιατί το μέρος στο οποίο στέκεται είναι ιερό".
Όπου κι αν ειπωθεί το όνομα του,
αυτό το μέρος ιεροποιείται.
Πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να λέει το όνομα του,
και μ' αυτό τον τρόπο να προσεγγίζει έναν άλλον άνθρωπο,
από τον οποίο πηγάζουν πνευματικές αλήθειες;
Αυτό είναι το πνεύμα μέσα στο οποίο πρέπει να διδαχτούμε.
Τέτοιοι δάσκαλοι,
χωρίς αμφιβολία, είναι πολύ λίγοι στον κόσμο.
Αλλά ποτέ δεν υπήρχε ο κόσμος χωρίς κάποιους τέτοιους δασκάλους.
Αυτοί οι δάσκαλοι είναι τα αγνά λουλούδια της ανθρωπότητας και κάνουν τον κόσμο να συνεχίζει να προχωράει.
Είναι η δύναμη που εκδηλώνεται από τις γεμάτες ζωή καρδιές τους,
που κρατάει τα σύνορα αυτού του κόσμου άθικτα.
ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ
Θα έρθει η στιγμή που θα υπερβούμε την ανθρώπινη φύση μας και θα γνωρίσουμε εκείνον όπως πραγματικά είναι.
Αλλά όσο είμαστε άνθρωποι,
πρέπει να τον λατρεύουμε με τη μορφή του ανθρώπου.
Πιο πέρα υπάρχει άλλη ομάδα δασκάλων,
οι Χριστοί αυτού του κόσμου,
οι δάσκαλοι των δασκάλων,
που ενσαρκώνουν τον Θεό καθαυτό,
στη μορφή του ανθρώπου.
Αυτοί είναι πολύ ανώτεροι.
Μπορούν να μεταβιβάζουν την πνευματικότητα μ' ένα άγγιγμα,
με μια ευχή,
που κάνει ακόμα και τους χειρότερους χαρακτήρες άγιους σε μια στιγμή.
Θα έχετε διαβάσει ότι αυτοί μπορούν να κάνουν τέτοια πράγματα.
Αυτοί δεν είναι όμως οι δάσκαλοι για τους οποίους εγώ μιλάω.
Αυτοί είναι οι δάσκαλοι όλων των δασκάλων.
Είναι οι ανώτατες εκδηλώσεις του Θεού στον άνθρωπο.
Εμείς δεν μπορούμε να δούμε το Θεό,
κι αυτά είναι τα μόνα όντα που δεσμευόμαστε να λατρεύουμε.
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να δει το Θεό καθώς αυτός εκδηλώνεται στον Υιό.
Δεν μπορούμε να τον δούμε, κι αν το προσπαθήσουμε τότε θα δούμε μια απαίσια καρικατούρα του Θεού.
Υπάρχει μια αρχαία ιστορία της Ινδίας, για έναν άνθρωπο αμαθή,
που του ζητήθηκε να φτιάξει μια εικόνα του Θεού Σίβα.
Μετά από μέρες αγωνίας και μάχης,
τέλος έφτιαξε την εικόνα μιας μαϊμούς.
Έτσι κι εμείς,
όσο είμαστε άνθρωποι,
όποτε προσπαθούμε να σχηματίσουμε μια εικόνα του Θεού,
φτιάχνουμε μια καρικατούρα του,
γιατί δεν τον έχουμε κατανοήσει ως κάτι ανώτερο από τον άνθρωπο.
Αυτή η στιγμή θα έρθει όταν εμείς θα υπερβούμε την ανθρώπινη φύση και θα τον γνωρίσουμε όπως είναι.
Αλλά όσο είμαστε άνθρωποι πρέπει να τον λατρεύουμε με τη μορφή του ανθρώπου.
Η θρησκεία είναι μια πραγμάτωση και πρέπει να κάνουμε μια ξεκάθαρη διάκριση μεταξύ της ομιλίας και της πραγμάτωσης.
Οτιδήποτε δέχεστε στην ψυχή είναι πραγμάτωση.
Ο άνθρωπος δεν έχει καμία ιδέα του πνεύματος. Πρέπει να σκεφτεί για το πνεύμα με τις μορφές που έχει μπροστά του.
Πρέπει να το σκεφτεί σαν τον γαλάζιο ουρανό, σαν τα απέραντα λιβάδια, ή την θάλασσα, ή κάτι ανάλογο, τεράστιο.
Πως αλλιώς μπορούμε να φανταστούμε το Θεό;
Έτσι, τι κάνουμε πραγματικά;
Θέλουμε να αναφερθούμε στην παντοδυναμία και σκεφτόμαστε τη θάλασσα!
Είναι ο Θεός η θάλασσα;
Απαιτείται λίγη κοινή λογική, και τίποτα δεν είναι τόσο σπάνιο, όσο η κοινή λογική.
Ο κόσμος είναι γεμάτος από ομιλίες.
Δύο τάξεις των ανθρώπων δεν λατρεύουν τον Θεό ως άνθρωπο: το ανθρώπινο κτήνος,
που δεν έχει θρησκεία και ο Παραμαχάμσα, ο ανώτατος Γιόγκι,
ο οποίος έχει υπερβεί την ανθρώπινη φύση, έχει αφήσει πίσω του το νου και το σώμα κι έχει ξεπεράσει τα φυσικά όρια.
Όλη η φύση έχει γίνει ο εαυτός του.
Δεν έχει ούτε νου, ούτε σώμα και μπορεί να λατρεύει το Θεό ως Θεό, όπως το μπορεί ένας Ιησούς ή ένας Βούδας.
Αυτοί δεν λατρεύουν τον Θεό ως άνθρωπο.
Το άλλο άκρο είναι το ανθρώπινο κτήνος,
που καταλαβαίνετε πόσο ακραίο φαίνεται.
Παρόμοια είναι η περίπτωση της ακραίας άγνοιας σε αντίθεση με το άλλο άκρο της γνώσης.
Κανένας απ' αυτούς δεν λατρεύει.
Ο άνθρωπος που βρίσκεται στην πλήρη άγνοια δεν λατρεύει το Θεό.
Δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά για να νιώθει την ανάγκη να το κάνει.
Εκείνοι που έχουν κατακτήσει την ανώτατη γνώση, επίσης,
δεν λατρεύουν τον Θεό,
γιατί έχουν φτάσει στην αυτοπραγμάτωση κι έχουν γίνει ένα μαζί του.
Συνεπώς είναι απόλυτα απαραίτητο να λατρεύεις τον Θεό ως άνθρωπο,
κι είναι ευλογημένες οι φυλές που έχουν έναν Θεάνθρωπο να λατρεύουν.
Οι Χριστιανοί έχουν έναν τέτοιο Θεάνθρωπο στο πρόσωπο του Χριστού.
Έτσι σκαρφαλώνουν και προσεγγίζουν το Χριστό.
Αυτός είναι ο φυσικός τρόπος να βλέπεις το Θεό στον άνθρωπο.
Όλες οι άλλες ιδέες του Θεού είναι συγκεντρωμένες εκεί.
Ο μεγάλος περιορισμός που έχουν οι Χριστιανοί είναι ότι δεν παίρνουν υπόψη τους τις άλλες εκδηλώσεις του Θεού,
πέρα από το Χριστό.
Υπάρχει η εκδήλωση του Θεού κι αλλού,
όπως στον Βούδα,
και θα υπάρχει σε εκατοντάδες άλλους.
Μην περιορίζετε το Θεό κάπου.
Αποδώστε όλο το σεβασμό, που νομίζετε ότι πρέπει να δώσετε στο Θεό,
στο Χριστό,
γιατί είναι η μόνη λατρεία που μπορούμε να έχουμε.
Ο Θεός δεν μπορεί να λατρευτεί.
Αυτός είναι το αιώνιο ον του σύμπαντος.
Η εκδήλωση του στον άνθρωπο είναι η μόνη που μπορούμε να λατρέψουμε,
η μόνη στην οποία μπορούμε να προσευχηθούμε.
Είναι πολύ καλός ο τρόπος,
το τυπικό της προσευχής των Χριστιανών,
όταν λένε "Στο όνομα του Χριστού".
Είναι σοφό να σταματήσουν να προσεύχονται στο Θεό,
και να απευθύνουν την προσευχή τους μόνο στο Χριστό.
Ο Θεός κατανοεί τις ανθρώπινες αποτυχίες και αδυναμίες και γίνεται άνθρωπος,
για να κάνει καλό στην ανθρωπότητα.
"Οποτεδήποτε υποχωρεί η αρετή και επικρατεί η ανηθικότητα,
τότε Εγώ έρχομαι για να βοηθήσω την ανθρωπότητα",
λέει ο Κρίσνα.
Αυτές οι μεγάλες ενσαρκώσεις του Θεού πρέπει να λατρεύονται.
Πρέπει να τους λατρεύουμε τιμώντας και τις μέρες που γεννήθηκαν και τις μέρες που έφυγαν από αυτό τον κόσμο, κατά τις οποίες θα πρέπει να δίνουμε περισσότερο σεβασμό σ' αυτούς.
Στην λατρεία του Χριστού,
θα πρέπει να τον λατρεύουμε όπως αυτός επιθυμεί,
στην ημέρα της γέννησης του, με νηστεία και προσευχή,
κι όχι με γιορτές.
Όταν αυτά γίνονται έτσι όπως λέμε τώρα,
τότε Αυτοί εκδηλώνουν τους εαυτούς τους στις ψυχές μας και μας κάνουν να μοιάζουμε μ' αυτούς.
Αλλά δεν πρέπει να ανακατέψετε το Χριστό με το Βούδα,
με ξωτικά που τριγυρίζουν στον αέρα,
κι όλες αυτές τις ανοησίες.
Είναι ιεροσυλία να καλείς το Χριστό σε μια πνευματιστική συγκέντρωση για να χορέψει.
Έχω δει μεγάλη υποκρισία σ' αυτή τη χώρα (την Αμερική, στμ.).
Δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος για να έρθουν αυτές οι εκδηλώσεις του Θεού.
Το άγγιγμα τους όμως μπορεί να εκδηλωθεί σ' έναν άνθρωπο,
κι όταν ο Χριστός αγγίζει,
όλη η ψυχή του ανθρώπου αλλάζει.
Ο άνθρωπος μεταμορφώνεται και γίνεται όπως Εκείνος.
Όλη του η ζωή μπορεί να γίνει πνευματική.
Από κάθε πόρο του σώματος του Χριστού εκπορεύεται πνευματική δύναμη.
Τι ήταν αυτές οι μεγάλες δυνάμεις στο χαρακτήρα του Χριστού,
που φαίνονται στα θαύματα και στις θεραπείες;
Αυτά είναι τα χαμηλά πράγματα,
που κάνοντας τα αυτός δεν θα μπορούσε να βοηθήσει,
επειδή βρισκότανε ανάμεσα σε χυδαίους ανθρώπους.
Που διοχετεύτηκε αυτή η θαυματουργική ικανότητα;
Διοχετεύτηκε ανάμεσα στους Ιουδαίους,
κι αυτοί δεν τον αναγνώρισαν.
Που δεν διοχετεύτηκε;
Στην Ευρώπη.
Τα θαύματα έγιναν στους Ιουδαίους,
που απέρριψαν το Χριστό,
και η Επί του Όρους Ομιλία πήγε στην Ευρώπη,
κι αυτοί τον αποδέχτηκαν.
Το ανθρώπινο πνεύμα δέχεται αυτό που είναι αληθινό και απορρίπτει αυτό που είναι ψευδές.
Η μεγάλη δύναμη του Χριστού δεν είναι στα θαύματα του ή στις θεραπείες του.
Οποιοσδήποτε ανόητος θα μπορούσε να κάνει αυτά τα πράγματα.
Οι ανόητοι μπορούν να θεραπεύσουν τους άλλους.
Οι διάβολοι μπορούν να θεραπεύσουν τους άλλους.
Έχω δει τρομερά δαιμονικούς ανθρώπους να κάνουν υπέροχα θαύματα.
Έχω δει ανόητους να θεραπεύουν μέσα σε μια στιγμή με τη θέληση τους τις πιο τρομερές αρρώστιες. Αυτές είναι πράγματι δυνάμεις,
αλλά συχνά είναι δαιμονικές δυνάμεις.
Οι άλλες δυνάμεις είναι όπως η πνευματική δύναμη του Χριστού,
που θα ζει και θα ζει για πάντα,
μια παντοδύναμη γιγάντια Αγάπη,
και τα λόγια της Αλήθειας που αυτός διδάσκει.
Η πράξη της θεραπείας των ανθρώπων σε μια στιγμή θα ξεχαστεί,
αλλά τα λόγια του
"Ευλογημένοι αυτοί που είναι αγνοί στη καρδιά"
ζουν και σήμερα.
Αυτά τα λόγια είναι μια τεράστια,
ανεξάντλητη αποθήκη δύναμης.
Όσο διαρκεί ο ανθρώπινος νους,
τόσο δεν θα ξεχαστεί το όνομα του Θεού.
Αυτά τα λόγια θα ρέουν και ποτέ δεν θα πάψουν να υπάρχουν.
Αυτές είναι οι δυνάμεις που δίδαξε και που είχε ο Ιησούς.
Η δύναμη της αγνότητας είναι μια βέβαιη δύναμη.
Έτσι,
λατρεύοντας το Χριστό,
προσευχόμενοι σ' αυτόν,
πρέπει πάντα να θυμόμαστε τι αναζητάμε.
Όχι ανοησίες,
όπως θαύματα,
αλλά τις θαυμαστές δυνάμεις του πνεύματος,
που απελευθερώνουν τον άνθρωπο,
του δίνουν τον έλεγχο όλης της φύσης,
τον παίρνουν από τη σκλαβιά και του δείχνουν τον Θεό μέσα του.
