Αρχές Ζωής από τον PAULO KOELHO

-1. Όλα τα ανθρώπινα όντα είναι διαφορετικά.

Και θα πρέπει να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να συνεχίσουν να είναι έτσι.
-2. Σε κάθε άνθρωπο έχουν χορηγηθεί δύο κατευθύνσεις δράσης: Αυτή της Πράξης και αυτή του Συλλογισμού.

Και οι δύο οδηγούν στο ίδιο μέρος.
-3. Σε κάθε άνθρωπο έχουν χορηγηθεί δύο ιδιότητες: Ισχύς και Δώρο.

Η Ισχύς οδηγεί ένα άτομο να ανταποκριθεί στο πεπρωμένο του, το Δώρο τον υποχρεώνει να μοιραστεί με άλλους ότι καλό έχει μέσα του.

Ένας άνθρωπος πρέπει να ξέρει πότε πρέπει να χρησιμοποιήσει την Ισχύ και πότε για να χρησιμοποιήσει τη Συμπόνια.
-4. Σε κάθε άνθρωπο έχει χορηγηθεί μια αρετή: η ικανότητα να επιλέγει.

Για όποιον δεν την χρησιμοποιεί, αυτή την αρετή γίνεται κατάρα και οι άλλοι θα επιλέγουν πάντα για αυτόν.
-5. Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα σε δύο ευλογίες,

οι οποίες είναι: η ευλογία να κάνει το σωστό, και η ευλογία να σφάλλει.

Στην τελευταία περίπτωση,

υπάρχει πάντα μια πορεία μάθησης,

η οποία οδηγεί στον σωστό δρόμο.
-6. Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του σεξουαλικό προφίλ το οποίο θα πρέπει να ασκεί χωρίς ενοχές - εφόσον αυτό δεν υποχρεώνει τους άλλους να το ασκήσουν μαζί.
-7. Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του Προσωπικό Μύθο που θα πρέπει να εκπληρωθεί και αυτός είναι ο λόγος που αυτός βρίσκεται στον κόσμο.

Ο προσωπικός μύθος είναι έκδηλος στον ενθουσιασμό του για αυτό που κάνει.
Ο Προσωπικός Μύθος μπορεί να εγκαταλειφθεί για κάποιο χρονικό διάστημα, εφόσον το άτομο δεν τον ξεχνά και επιστρέφει το συντομότερο δυνατό.
-8. Κάθε άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει δύο γλώσσες: τη γλώσσα της κοινωνίας και την γλώσσα των οιωνών.

Η πρώτη εξυπηρετεί την επικοινωνία με τους άλλους.

Η δεύτερη χρησιμεύει για να ερμηνεύσει τα μηνύματα από το Θεό.
-9. Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αναζητήσει τη χαρά,

τη χαρά η οποία νοείται ως κάτι το οποίο δίνει σε κάποιον περιεχόμενο,

όχι απαραίτητα αυτό που δίνει στους άλλους περιεχόμενο.
-10. Κάθε άνθρωπος πρέπει να κρατήσει αναμμένη μέσα του την ιερή φλόγα της τρέλας.

Και πρέπει να συμπεριφέρεται σαν κανονικός άνθρωπος.
-11. Τα μόνα λάθη που θεωρούνται σοβαρά, είναι οι εξής:

Ο μη σεβασμός των δικαιωμάτων του συνανθρώπου,

το να αφήσει κάποιος τον εαυτό του να παραλύσει από φόβο,

το αίσθημα ενοχής,

η αντίληψη κάποιου ότι δεν αξίζει το καλό και το κακό που του συμβαίνει στη ζωή,

και το να είναι κάποιος δειλός.
Θα πρέπει να αγαπάμε τους αντιπάλους μας,

αλλά όχι να κάνουμε συμμαχίες μαζί τους.

Βρίσκονται στον δρόμο μας για να δοκιμάσουν το σπαθί μας και αξίζουν τον σεβασμό της μάχης μας.
Εμείς θα επιλέξουμε τους αντιπάλους μας,

όχι το αντίθετο.
-12. Με το παρόν δηλώνουμε το τέλος του τείχους που ξεχωρίζει το ιερό από το βέβηλο:

από τώρα και στο εξής, όλα είναι ιερά.
-14. Οτιδήποτε γίνεται στο παρόν,

επηρεάζει το μέλλον ως συνέπεια,

και το παρελθόν ως λύτρωση.
-15. Το αδύνατο είναι δυνατό

Paulo Coelho

ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

"Και γαρ τ' όναρ εκ Διός εστίν" 
("Γιατί και το όνειρο σταλμένο από τον Δία")
"Ιλιάδα" Α63

-Σε όλες τις εποχές ο άνθρωπος ενδιαφέρθηκε για τη θεραπεία των ασθενειών  με κάθε δυνατό τρόπο. Έτσι πολλοί τρόποι θεραπευτικής αναπτύχθηκαν  και θεραπευτές υπήρξαν αρκετοί μέχρι που φτάνουμε στον μεγάλο Ιπποκράτη και το διάσημο γιατρό Γαληνό.

Ακόμη είναι γνωστό σε όλους μας ότι υπήρχαν  θεοί της Θεραπείας και της Υγείας, με κύριο και σημαντικότερο τον Ασκληπιό, 

αν και οι κυριότεροι θεοί πάντα είχαν και μια θεραπευτική όψη.

-Ένας από τους τρόπους θεραπείας ήταν αυτός μέσω των ονείρων. Κατά τη διάρκεια της Εγκοιμήσεως σε κάποιον ιερό χώρο, ο ασθενής δεχόταν ένα αποκαλυπτικό όνειρο το οποίο του έδειχνε τον τρόπο θεραπείας που έπρεπε να ακολουθήσει.  Όμως είναι δυνατόν στα όνειρα να δεχτεί ο άνθρωπος μηνύματα και αλήθειες  και μάλιστα για ένα τόσο σημαντικό θέμα όπως αυτό της υγείας του;

-Το όνειρο για μας σήμερα είναι συνώνυμο του φανταστικού και του ανυπάρκτου,  γιατί ζούμε σ' έναν κόσμο όπου ο υλισμός και ο ορθολογισμός κρατούν τα ηνία  της σκέψης και της δράσης μας.  Όμως για τους αρχαίους προγόνους μας -και όχι μόνο για τους Έλληνες,  αλλά για όλους τους αρχαίους λαούς της γης- το όνειρο είχε διπλό χαρακτήρα. Μπορούσε να παρουσιάσει ψεύτικες εικόνες είδωλα και φαντάσματα,  αλλά και να δείξει αλήθειες και να συμβουλέψει σίγουρα, αν και ίσως μέσω  συμβόλων μερικές φορές.

-Ήδη ο Όμηρος αναφέρεται σ' αυτή τη διπλή φύση των ονείρων, όταν στην "Οδύσσεια" παρουσιάζει την Πηνελόπη να λέει μετά από ένα όνειρο: (2)

"Γιατί 'ναι των απατηλών ονείρων δύο οι πόρτες.

Η μία  είναι από κέρατο κι η άλλη φιλντισένια

κι όσα απ' το φίλντισι περνούν το καλοτροχισμένο

όλα γελούν τον άνθρωπο, χαμένα φέρνουν λόγια.

Και πάλι όσα απ' το κέρατο το σκαλιστό περάσουν

βγαίνουν αλήθεια στους θνητούς εκείνους που τα βλέπουν."

Από τη Βίβλο μάς είναι αρκετά γνωστό το όνειρο του Φαραώ με τις παχιές και τις ισχνές αγελάδες το οποίο του ερμήνευσε ο Ιωσήφ. Όλα τα κείμενα των λαών είναι γεμάτα με αφηγήσεις σημαντικών αποκαλυπτικών ονείρων που βγήκαν αληθινά. Ακόμη στην Αρχαία Ελλάδα τα όνειρα είχαν πολύ μεγάλη σημασία για τους Πυθαγόρειους, οι οποίοι μάλιστα μέσα από έναν κατάλληλο τρόπο ζωής με σωστή δίαιτα, μουσικά ακούσματα πριν από τον ύπνο, έλεγχο και προσανατολισμό της σκέψης, μπορούσαν να δουν αποκαλυπτικά όνειρα, να επικοινωνήσουν με το υπερπέραν και μάλιστα κατείχαν και ένα σύστημα για να τα θυμούνται. Αποκαλυπτική και σημαντική για τα όνειρα είναι και η τοποθέτηση του μεγάλου Πλάτωνα: (3)

"Όταν όμως ένας άνθρωπος έχει ρυθμίσει τη δίαιτα του με τους κανόνες της υγιεινής και της σωφροσύνης, όταν, πριν παραδοθεί στον ύπνο, ξυπνάει το λογιστικό μέρος της ψυχής του και το θρέψει με καλούς λόγους και σκέψεις και συγκεντρώνει σ' αυτές όλη τη διάνοιά του, όταν χωρίς ούτε να στερήσει ούτε να παραφορτώσει το επιθυμητικό του, του παραχωρεί όσο ακριβώς χρειάζεται για να αποκοιμηθεί και να μην έρχεται να διαταράσσει το καλύτερο μέρος της ψυχής με τη χαρά ή τη λύπη του, αλλά το αφήνει να νιώσει, ότι δεν γνωρίζει από τα περασμένα ή από τα παρόντα ή από τα μέλλοντα. Όταν επίσης αυτός ο άνθρωπος κατευνάσει το θυμοειδές μέρος της ψυχής του και κοιμηθεί χωρίς να έχει την καρδιά του ταραγμένη από οργή εναντίον άλλων. Όταν τέλος καθησυχάζει αυτά τα δύο μέρη της ψυχής κρατώντας άγρυπνο μόνο το τρίτο, όπου εδρεύει η φρόνηση, και έτσι αναπαυθεί, ξέρεις βέβαια ότι τότε το πνεύμα του αγγίζει όσο γίνεται περισσότερο την αλήθεια..."

Όμως ο συμβολικός και αποκαλυπτικός χαρακτήρας των ονείρων συνεχίζει να ισχύει και σήμερα, κόντρα στο μονόπλευρο ορθολογισμό που κυβερνά τη ζωή των περισσότερων ανθρώπων της εποχής μας. Έτσι ο χημικός τύπος του βενζολίου ανακαλύφθηκε χάρη σ' ένα όνειρο, πολλοί μεγάλοι μουσικοί έχουν δηλώσει ότι τις συνθέσεις τους τις άκουγαν πρώτα στο όνειρό τους και ακόμα και η διάσημη συγγραφέας Αγκάθα Κρίστι τις περίπλοκες υποθέσεις των αστυνομικών της διηγημάτων είχε δηλώσει ότι τις έβλεπε στον ύπνο της και τις κατέγραφε το πρωί.

Φαίνεται σίγουρο ότι ο διπλός χαρακτήρας των ονείρων είναι πραγματικότητα. Άλλωστε και οι σκέψεις μας και η δράση της φαντασίας μας καθημερινά δεν είναι το ίδιο; Οι σκέψεις ή θα είναι νοητικά παιχνίδια, πλάσματα τεχνητά του νου χωρίς συγκεκριμένο και χρήσιμο συμπέρασμα, ή θα είναι σωστοί συλλογισμοί με αρχή και λογικό τέλος. Και οι δράσεις της φαντασίας μας ανήκουν στο χώρο της δημιουργικής φαντασίας ή θα είναι χίμαιρες φαντασιοπληξίας, ανώφελα είδωλα αφέλειας, άχρηστες εικόνες χωρίς δομή και αρμονία. Ακόμη και οι πράξεις οι φυσικές που κάνουμε ή είναι σταθερές, σωστές και δημιουργικές ή είναι ανώφελες, περιττές, σκέτη κίνηση χωρίς αντίκρισμα. Φαίνεται ότι ο τριπλός κόσμος Σώματος, Ψυχής και Νου των αρχαίων είναι πραγματικότητα και σε καθέναν από αυτούς οι δράσεις του ανθρώπου έχουν πάντα διπλό χαρακτήρα: Η θα οδηγούν προς τα επάνω ή θα είναι παιδιά της άγνοιας και θα οδηγούν στο λάθος και στη νοσηρή αδράνεια.

Τα όνειρα λοιπόν δεν βρίσκονται έξω από αυτό το πλαίσιο. Και οι αρχαίοι είχαν βρει έναν τρόπο για να δεχτούν στον ύπνο τους τα όνειρα που τους οδηγούσαν σε θεραπείες.

Τι ήταν όμως η Εγκοίμηση και τα εγκοιμητικά ιερά και θεραπευτήρια; 

Εγκοίμηση ήταν όλη η διαδικασία του να κοιμηθεί κανείς σ' έναν ιερό χώρο, ώστε να δεχτεί ένα όνειρο αποκαλυπτικό είτε για  θεραπευτικούς σκοπούς, είτε για να μάθει για το μέλλον του. Εγκοιμητικά μαντεία υπήρξαν σε όλα τα μέρη του αρχαίου κόσμου. Το ίδιο αρκετά υπήρξαν τα ιερά όπου ο θεραπευτικός χαρακτήρας προεξείχε. Οπωσδήποτε τέτοιο ρόλο έπαιξαν όλα τα Ασκληπιεία αλλά και άλλα ιερά.  Η Εγκοίμηση ή Εγκοιμητήριο ήταν ο χώρος όπου ο πιστός ή οι πιστοί έπρεπε να πάνε να κοιμηθούν. Η πίστη οπωσδήποτε έπαιζε σημαντικό ρόλο. Εδώ ας θυμηθούμε και τα λόγια του ίδιου του Χριστού σε ασθενή που θεράπευσε:   Πήγαινε, η πίστη σου σ' έσωσε. (4 )

Στην Ελλάδα οι πιο διάσημοι ιεροί χώροι όπου λειτούργησαν εγκοιμητήρια για θεραπευτικούς σκοπούς ήταν το Ασκληπιείο της Επιδαύρου, το Αμφιαράειο του Ωρωπού και το Τροφώνιο Άντρο στη Λιβαδειά. Από όλα τα μέρη της Ελλάδας ασθενείς συνέρεαν στα ιερά αυτά να θεραπευτούν με τη συνδρομή της θεότητας. Έτσι βλέπουμε να υπάρχουν εκεί ερείπια, κυρίως στην Επίδαυρο και στο Αμφιαράειο, τα οποία μαρτυρούν το μεγαλείο που είχαν στην ακμή τους που διάρκεσε αιώνες. Και σήμερα άλλωστε υπάρχουν ναοί όπου κατ' εξοχήν ο κόσμος πηγαίνει για θεραπεία, όπως η Παναγία της Τήνου και η Παναγία της Λούρδης στη Γαλλία.

Ποια ήταν όμως η διαδικασία της Εγκοίμησης; 

Αφού έφτανε ο ενδιαφερόμενος στον ιερό χώρο, γινόταν δεκτός από τους ανθρώπους και τους ιερείς του θεραπευτηρίου, στους οποίους ήταν καταμοιρασμένοι οι ρόλοι των διαφόρων λειτουργημά- των του ιερού. Φαίνεται ότι οι ιερείς ήταν γνώστες των διαφόρων περιπτώσεων ασθενειών, αλλά γενικά, αφού γινόταν μια πρώτη "εξέταση" του πάσχοντα, οι γενικές κατευθύνσεις ήταν παρόμοιες: Αρχικά μια σωστή δίαιτα ή και νηστείες, παραμονή και περίπατοι μέσα στους ιερούς χώρους, οι οποίοι ήταν διαμορφωμένοι κατάλληλα ώστε να ξεκουράζουν το πνεύμα των ασθενών. Επαφή με τους λειτουργούς του ναού-θεραπευτηρίου οι οποίοι οδηγούσαν την ψυχή και το νου σε μια ανάταση και ψυχική θεώρηση των πραγμάτων. Γίνονταν εξαγνιστικά λουτρά με κρύο και θερμό νερό. 

Η χρήση του νερού και μάλιστα τρεχούμενου ήταν πολύ βασική. Έτσι βλέπουμε να υπάρχουν σε όλα τα ιερά πηγές, ειδικές εγκαταστάσεις, και ό,τι άλλο ήταν απαραίτητο για τη χρήση του νερού. Ακόμη φαίνεται ότι υπήρχε πρόγραμμα με ασκήσεις γυμναστικής και γίνονταν μαλάξεις και επαλείψεις με λάδι του σώματος των ασθενών. Επίσης έπιναν τσάι από διάφορα βότανα αλλά και μείγματα θεραπευτικά διάφορα, τα οποία οπωσδήποτε είχαν θεραπευτική και κυρίως κατευναστική δραστηριότητα, γιατί όλα αυτά προηγούνταν της εγκοίμησης. Μάλιστα μερικές φορές ο άρρωστος γινόταν καλά πριν χρειαστεί να ακολουθήσει η υπόλοιπη διαδικασία.

Aφού λοιπόν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα ο άρρωστος και οι ιερείς, εξετάζοντας τα σπλάχνα των ζώων από ορισμένες θυσίες, αποφαίνονταν ότι ο θεός ενέκρινε τη συνέχιση της διαδικασίας, τότε προχωρούσαν παρακάτω. Ο ασθενής έπρεπε να θυσιάσει ένα ζώο και να κοιμηθεί το βράδυ πάνω στο δέρμα του. Η όλη διαδικασία με νηστείες, διαλογισμούς, καθάρσεις, σωστό προσανατολισμό και ψυχής και πνεύματος και ακόμη με συνοδό την πίστη του ασθενή και τις οδηγίες των ιερέων, οδηγούσε τη νύχτα σε ένα αποκαλυπτικό όνειρο. 

Με διάφορους τρόπους ο θεός, ο οποίος μπορεί και να εμφανιζόταν στο όνειρο του ασθενή, έδειχνε στον ασθενή τον τρόπο και το είδος θεραπείας που έπρεπε να ακολουθήσει. Το πρωί ο άρρωστος έλεγε το όνειρο στους ιερείς και αυτοί το αποκρυπτογραφούσαν. 

Κατόπιν έφευγε, αφού έκανε μια ευχαριστήρια προσφορά στο θεό. Εδώ ας παρατηρήσουμε ότι η όλη διαδικασία είναι σαμανικού χαρακτήρα. (*)

Οι περιπτώσεις θεραπείας φαίνεται ήταν πάμπολλες και γι' αυτό επί αιώνες τα ιερά άκμαζαν και χιλιάδες αφιερώματα πιστών υπήρχαν σ' αυτά. Συνήθως ήταν ομοιώματα των μελών του σώματος που θεραπεύτηκαν, κάτι που γίνεται και σήμερα στις εκκλησίες μπροστά στις θαυματουργές εικόνες. Στα ιερά αυτά θεραπευτήρια υπήρχαν ναοί του Ασκληπιού ή όποιας άλλης θεότητας ή ήρωα θεραπευτή ήταν αφιερωμένοι -διάφορα κτίσματα με μορφή ξενώνων, κρήνες, άλση, θέατρα, λουτρά και άλλα. Το εγκοιμητήριο ήταν ένα συγκεκριμένο κτίσμα μέσα στο οποίο γίνονταν οι εγκοιμήσεις των ασθενών. Σε κάθε ιερό βέβαια υπήρχαν κάποιες ιδιαιτερότητες. Έτσι στην Επίδαυρο, σύμφωνα με μία εκδοχή, ο άρρωστος οδηγούνταν σε ένα σπειροειδή, υπόγειο διάδρομο κάτω από τον περίφημο θόλο. Δεν είναι γνωστά αυτά τα οποία διαδραματίζονταν εκεί. Στο Τριφώνιο Άντρο ο ασθενής έπρεπε να περάσει μέσα από μία μικρή οπή στο βάθος του άντρου, κρατώντας προσφορές στα χέρια του. 

Λέγεται ότι μετά του ήταν πολύ δύσκολο να διηγηθεί την εμπειρία του. (5)

Όμως παρά τις ιδιαιτερότητες, παντού όπου υπήρχαν ιερά θεραπείας με εγκοίμηση ο άξονας ήταν ίδιος: ύπνος με στόχο ένα αποκαλυπτικό όνειρο. Ο ύπνος λοιπόν και το όνειρο ήταν το μέσον για τη θεραπεία. Να έχουμε όμως υπόψη ότι πολλές φορές στα αρχαία μυστήρια ο ύπνος ήταν μέσα στο τυπικό και αποτελούσε ένα είδος συμβολικού θανάτου προσωρινού, κατά τη διάρκεια του οποίου ο μυούμενος περνούσε σημαντικές εμπειρίες και μετά επέστρεφε ανανεωμένος, ξαναγεννημένος. (6) Μάλιστα ο μυητικός ύπνος λάβαινε χώρα δίπλα σε πηγές, ποτάμια και γενικά τρεχούμενα νερά, κάτι που το συναντούμε και στα εγκοιμητήρια. 

Οι εγκοιμήσεις λοιπόν δεν ήταν κάτι τυχαίο, αλλά ένα τμήμα της μυστηριακής γνώσης που χρησιμοποιούνταν προς όφελος του λαού, ο οποίος ενδιαφερόταν να γίνει καλά από τις αρρώστιες.

 Έτσι καταλαβαίνουμε ότι οι μυστηριακές γνώσεις -και εδώ συγκεκριμένα  όσες είχαν σχέση με την απόκρυφη τότε επιστήμη της Θεραπευτικής- δεν ήταν  τόσο αποκομμένες από τον απλό κόσμο, αλλά ήταν στη διάθεση όσων ζητούσαν  θεραπεία. Για όσους ήθελαν να προχωρήσουν πιο πέρα, πίσω από τα κατά τόπους  ιερά  υπήρχαν τα Μυστήρια, τα οποία πρόσφεραν σ' έναν πυρήνα ανθρώπων τη  δυνατότητα της Μύησης, δηλαδή του περάσματος σ' ένα ανώτερο επίπεδο  συνείδησης, όπως αυτό στο οποίο είχαν φτάσει οι μεγάλοι φιλόσοφοι, τραγικοί  ποιητές, πολιτικοί και άλλοι σημαντικοί άνθρωποι της προκλασσικής και  κλασσικής αρχαιότητας. 

Η εγκοίμηση λοιπόν ήταν ένας "μυητικός" τρόπος  θεραπείας (7) που εφαρμοζόταν με επιτυχία στα αρχαία θεραπευτήρια,  όταν ακόμη η άσκηση της θεραπείας ήταν ιερό λειτούργημα και όχι κερδοφόρο επάγγελμα όπως είναι σήμερα.        

Σημειώσεις 

(2) Ομήρου "Οδύσσεια" Τ 560-565

(3) Βλέπε Πλάτωνος "Πολιτεία", Κεφ. Θ 571 d,e

(4) Κατά Λουκάν 17,19

(5) Μια τέτοια εμπειρία αφηγείται ο Πλούταρχος στο βιβλίο του "Περί του

    Σωκράτους δαιμονίου". Είναι ο περίφημος μύθος του Τιμάρχου.

(6) Βλέπε Παναγή Λεκατσά "Φαιακία" (οι δύο ύπνοι του Οδυσσέα, σελ. 88)

 * Βλέπε Μιρσέα Ελιάντ "Σαμανισμός" Εκδ. Χατζηνικολή

(7) Βλέπε Walter Burket "Αρχαίες Ελληνικές Θρησκείες" Εκδ. Καρδαμίτσα

** (Το ότι είχαν σχέση με τα μυστήρια οι θεραπείες αυτές το δείχνει ακόμη η θυσία προς τιμήν του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, κάτι που γινόταν και στα Μυστήρια της Ελευσίνας: ο υποψήφιος μύστης θυσίαζε ένα χοιρίδιο, σύμβολο της ακάθαρτης γήινης προσωπικότητας την οποία έπρεπε να ξεπεράσει.)

Εκπέμψτε το - Λάβετε το

 Θυμηθείτε ότι ο νόμος της έλξης ορίζει πως ότι εκπέμπετε λαμβάνετε.

Αν σκεφτείτε το νόμο της έλξης σαν ένα καθρέφτη, την ηχώ, ένα μπούμερανγκ ή ένα φωτοτυπικό μηχάνημα, θα σας βοηθήσει να γίνετε πιο σαφείς σ' αυτό που φαντάζεστε και αισθάνεστε.
Ο νόμος της έλξης είναι σαν καθρέφτης,
επειδή ένας καθρέφτης αντανακλά ακριβώς ότι εμφανίζεται μπροστά του.
Ο νόμος της έλξης είναι σαν την ηχώ, επειδή σας επιστρέφει ακριβώς ότι φωνάξατε.
Ο νόμος της έλξης είναι σαν μπούμερανγκ, επειδή ότι είδους μπούμερανγκ κι αν πετάξατε, είναι το ίδιο ακριβώς που θα γυρίσει στα χέρια σας.
Ο νόμος της έλξης είναι σαν φωτοτυπικό μηχάνημα, επειδή αντιγράφει ακριβώς ότι του δίνετε, κι εσείς θα λάβετε πίσω ένα πιστό αντίγραφο.

"Η Δύναμη" Rhonda Byrne

Παραψυχολογικές Δυνάμεις στις Πολεμικές Τέχνες

Παραψυχολογικές Δυνάμεις στις

Πολεμικές Τέχνες

Η παραψυχολογία αποτελεί πλέον μια ξεχωριστή επιστήμη με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και αναπτύσσεται παράλληλα με την κανονική επιστήμη της ψυχολογίας.

Έχουν γίνει αλματώδεις εξελίξεις σε θέματα μελέτης της παραψυχολογίας,

αλλά και εργαστηριακών ερευνών, πολλές από τις οποίες δεν γίνονται γνωστές στο πλατύ κοινό. Επίσης, οι σημερινοί ερευνητές παίρνουν πάρα πολλά στοιχεία από την αρχαιότητα σχετικά μ' αυτό το θέμα.

Οι αρχαίοι παραδοσιακοί Πολιτισμοί ασχολήθηκαν με την ανάπτυξη των ψυχολογικών και παραψυχολογικών δυνάμεων στον άνθρωπο, μέσα από διάφορα Φιλοσοφικά και Μυητικά Συστήματα.

Δεν ήταν μια απλή έρευνα στα διάφορα ακατανόητα φαινόμενα για τον ανθρώπινο νου αλλά μια σωστή εφαρμογή των ανερμήνευτων Νόμων της Φύσης, 

που είχαν άμεση επίδραση στον άνθρωπο, 

θεωρώντας τον άνθρωπο ως αναπόσπαστο μέρος αυτής της φύσης, 

αλλά και του Σύμπαντος.

~Όμως η άγνοια που υπάρχει σήμερα, και παράλληλα προωθείται σε σχέση με τις πραγματικές δυνατότητες και δυνάμεις του ανθρώπου, μας κάνει να μη μπορούμε να δεχτούμε εύκολα αυτές τις γνώσεις που διασώθηκαν από την αρχαιότητα και αρκετές φορές τις υποτιμούμε.

 ~Τα φαινόμενα που εξετάζει η παραψυχολογία είναι πέρα απ' το πεδίο μελέτης και έρευνας της γνωστής μας ψυχολογίας.

Μερικά απ' αυτά είναι που κινούνται στα αόρατα επίπεδα του συναισθηματικού και νοητικού επιπέδου.

Τέτοια φαινόμενα μπορεί να είναι:

Προφητικά οράματα,

προαισθήσεις-προγνώσεις,

ονειρικά μηνύματα,

φαινόμενα αναδίπλωσης,

πρόσβαση σε αρχεία και γνώσεις του παρελθόντος,

ψυχομετρία,

ενόραση,

τηλεπάθεια,

υπνωτισμός,

Μεσμερισμός κ.λ.π.

Δε μπορούμε να δώσουμε εξηγήσεις για το πλήθος αυτών των φαινομένων,

αφού θα χρειαζόταν ολόκληρο βιβλίο γι' αυτό.

Μετά απ' αυτήν τη γενική εισαγωγή και τη διευκρίνηση στο θέμα της παραψυχολογίας, 

μπαίνουμε στο θέμα των Πολεμικών Τεχνών, κάνοντας μια σημαντική διευκρίνιση.

Όταν αναφερόμαστε στις σημερινές πολεμικές τέχνες, 

εννοούμε ότι αυτές έχουν έναν εξωτερικό χαρακτήρα, 

που περιορίζεται μόνο στη φυσική ανάπτυξη σαν άθλημα και στη γνώση των διαφόρων τεχνικών και μόνο.

~Οι Εσωτερικές Πολεμικές Τέχνες είναι αυτές που ονομάζονται επίσης Φιλοσοφικές-Παραδοσιακές και αποσκοπούν στη συνεχόμενη διαμόρφωση του Μαθητή,

εξωτερική,

αλλά κυρίως εσωτερική, μέσα από έναν Δρόμο ανάπτυξης όλων των δυνατοτήτων του,

μέχρι να φτάσει στο ανώτερο σημείο εξέλιξής του.

Οι Δοκιμασίες που περνά εδώ ο Μαθητής και σύμφωνα μ' αυτά που έχουν διασωθεί από το παρελθόν, είναι συνεχόμενες και για όλη του τη ζωή.

Γιατί είναι ένας Δρόμος που χρειάζεται προσπάθεια,

τόσο στην Σχολή-DOJO,

όσο και έξω απ' αυτήν, στην καθημερινή ζωή.

Πρόκειται δηλαδή για έναν αφοσιωμένο Μαθητή στο Δάσκαλό του και την Πολεμική Τέχνη, 

έτοιμο ανά πάσα στιγμή να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε αντίπαλο,

αλλά κυρίως έτοιμο να αντιμετωπίσει τον ίδιο του τον κατώτερο εαυτό,

για να τον μεταλλάξει.

Είναι αλήθεια πως όλοι όσοι αρχίζουν να ασχολούνται με κάποια πολεμική τέχνη δελεάζονται αμέσως από την ανάπτυξη κάποιων δυνάμεων που μπορεί να προσφέρουν ή υπόσχονται ότι προσφέρουν οι πάμπολλες σχολές που υπάρχουν.

Συνήθως προπονούνται στο να αποκτήσουν μυς, ταχύτητα, ευλυγισία και όλα αυτά για να ξεχωρίσουν από τους συνηθισμένους ανθρώπους.

Αποσκοπούν δηλαδή στη φυσική εξάσκηση και μόνο.

Έτσι παραμένουν σ' αυτό το επίπεδο, χωρίς καμιά άλλη εξέλιξη, απλοί αθλητές.

Δυστυχώς ο δρόμος αυτός έχει ένα τέλος.

Περνώντας στα Ανατολικά Συστήματα των παραδοσιακών Πολεμικών Τεχνών, 

συναντάμε μια μέθοδο μαθητείας στο φυσικό, 

στο ψυχολογικό 

και τέλος στο νοητικό επίπεδο.

Ο έλεγχος της προσωπικότητας και η μετάλλαξη των κατώτερων ενστίκτων σε ανώτερες δυνάμεις-αρετές ήταν από την αρχή ο στόχος αυτών των συστημάτων.

Με τις αναπνευστικές ασκήσεις μπορούσε ο Μαθητής να ελέγχει και να διοχετεύει την εσωτερική του ενέργεια, αυτήν που στην Κίνα ονόμαζαν Τσι,

στην Ιαπωνία Κι

και στην Ινδία Πράνα.

Επίσης, με άλλες πιο προχωρημένες ασκήσεις της Γιόγκα γινόταν η ενεργοποίηση των συγκεκριμένων κέντρων ενέργειας -Τσάρκας, 

που έκαναν το Μαθητή ικανό να διοχετεύσει το Πράνα ανάλογα με τον σκοπό που ήθελε να πετύχει.

Συνήθως χρησιμοποιούσε τη δύναμη αυτή για θεραπευτικούς σκοπούς, 

γιατί ο πολεμιστής έπρεπε, όπως αναφέρεται, 

να ξέρει να θεραπεύει τον εαυτό του,

αλλά και όσους τον χρειάζονταν. 

Σε πολύ δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις μάχης,

θα χρησιμοποιούσε αυτή τη δύναμη, κτυπώντας τον αντίπαλο σε ζωτικά σημεία.

Η επιπλέον χρησιμοποίηση της συναισθηματικής και νοητικής δύναμης, 

θα έκανε τα κτυπήματα αυτά σίγουρα θανατηφόρα.

Γι΄ αυτό οι Μαθητές ήταν έτσι διαμορφωμένοι, 

που ποτέ δεν θα χρησιμοποιούσαν εγωιστικά και άσκοπα τέτοιες τεχνικές.

Επίσης το ξύπνημα αυτών των κέντρων -Τσάκρας, είχε σαν επακόλουθο και τη σταδιακή ενεργοποίηση της δύναμης, 

που στη Γιόγκα την ονομάζουν Κουνταλίνι.

 ~Είναι η ανώτερη δύναμη- ενέργεια που μπορεί να αναπτύξει ο άνθρωπος και είναι πολύ επικίνδυνη αν αυτός δεν έχει τη σωστή διαμόρφωση και την καθοδήγηση ενός πεπειραμένου Δασκάλου.

Αν χρησιμοποιηθεί επιπόλαια, 

μπορεί να επιφέρει ανεπανόρθωτες βλάβες που φτάνουν μέχρι την τρέλα.

Αρκετά περιστατικά που αποδίδονται σε μεγάλους Δασκάλους των Πολεμικών Τεχνών μας δείχνουν ότι αυτοί ήταν κύριοι των δυνάμεων αυτών και τις χρησιμοποιούσαν πάντα με σύνεση και έλεγχο.

Με εξαίρεση κάποια τυχαία περιστατικά που ενστικτωδώς, ίσως και ασυνείδητα, για λίγα λεπτά και κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες κινδύνου, κάποιοι άνθρωποι ενεργοποίησαν τέτοιες δυνάμεις.

Οι υπόλοιποι απλοί άνθρωποι το θεώρησαν σαν κάτι πέρα από τα φυσικά όρια, κάτι το υπερφυσικό ή και παραψυχολογικό ακόμη, εφόσον εκτείνεται περά από τη γνωστή ψυχολογία μας.

Όπως όμως όλα δείχνουν, αυτές είναι κρυμμένες δυνάμεις μέσα στον άνθρωπο, 

που από άγνοια και έλλειψη Πνευματικής ανάπτυξης, δεν έχει καταφέρει να τις ξυπνήσει και να τις χρησιμοποιήσει.

Οι ξακουστοί μοναχοί πολεμιστές Σαολίν έφτασαν σ' ένα άριστο επίπεδο ανάπτυξης των Πολεμικών Τεχνών, συνδυασμένο πάντα με τη θρησκεία τους και αναπτύσσοντας παραψυχολογικές ικανότητες, σαν μια φυσική και αρμονική κατάκτηση γι΄ αυτούς.

Οι δοκιμασίας που περνούσαν κατά την εκπαίδευσή τους στο μοναστήρι μας δείχνουν ότι ξεπερνούσαν τα φυσικά τους όρια, ελέγχοντας το Συναισθηματικό και Νοητικό τους επίπεδο.

Για το μεγάλο Δάσκαλο και ιδρυτή της σχολής Σαολίν, Μποντιντάρμα, αναφέρεται ότι είχε κάνει μεγάλα κατορθώματα.

Γνωστή είναι η ιστορία σύμφωνα με την οποία ένας μοναχός τον είδε να διασχίζει τα νερά ενός ποταμού πάνω σ' ένα φύλλο μπαμπού.

Επίσης, οι μεγάλοι Πολεμιστές Σαμουράι είχαν μια διαφορετική αντίληψη για τη ζωή, 

για τον κόσμο ή το επίπεδο της Ψυχής και του Πνεύματος.

Το Πνεύμα ενός μεγάλου Σαμουράι μπορούσε να καθοδηγήσει το Μαθητή να ακολουθήσει τον Ορθό Δρόμο. 

Ήταν αλήθεια επίσης ότι η ψυχή του νεκρού Σαμουράι κατοικούσε στη λάμα του ξίφους του( katana).

Οι Σαμουράι ακολουθούσαν ένα Δρόμο-Do υπέρβασης και αυτοπραγμάτωσης, κατέχοντας ασυνήθιστες δυνάμεις και διοχετεύοντας όλη τους τη ζωή προς τη Φώτιση-satori.

Ο Μοριχέι Ουέσιμπα, Δάσκαλος και ιδρυτής του Aikido, έφτασε ως το επίπεδο της Φώτισης με τον εξής τρόπο: 

Κατάφερε να αποφύγει την απειλή ξίφους, από μαθητή του, με γυμνά χέρια και μόνο. Μετά απ' αυτό αισθάνθηκε, όπως λέει, τη γη, τα άστρα, τον ήλιο σαν να ήταν δικά του, σαν να βρισκόταν στο σπίτι του.

Δεν τον ενδιέφερε πια ο πλούτος, η κοινωνική θέση και γενικά το να γίνει πιο ισχυρός.

Υπάρχουν πολλές διηγήσεις για το μεγάλο αυτό δάσκαλο, όπως ότι ρίχτηκε στη μάχη εναντίων τριάντα ανδρών και τους αφόπλισε χωρίς να πάθει τίποτα.

Ακόμη, 

ελέγχοντος απόλυτα την εσωτερική Ενέργεια, κατάφερνε να μένει ακίνητος ενώ κάποιοι δυνατοί άνδρες προσπαθούσαν να τον μετακινήσουν, 

όπως επίσης δεν μπόρεσε ούτε εκατοστό να τον μετακινήσει ένας πρωταθλητής του Σούμο.

Στη συνέχεια σήκωσε ένα κορμό δέντρου, τον οποίο έξι- επτά εργάτες μαζί δεν μπορούσαν να τον μετακινήσουν.

Είναι ολοφάνερο ότι ο Δάσκαλος αυτός είχε αναπτύξει δυνάμεις που ξεπερνούν τα όρια του φυσικού, υλικού μας κόσμου.

Στο Σύστημα Kenjutsu και Bujutsu ο νους απελευθερώνεται με το τέλος της Πνευματικής εξάσκησης.

Εδώ υπάρχει η ικανότητα αντίληψης μιας επίθεσης ή απειλής, 

πριν ακόμα εκδηλωθεί.

Ήταν επίσης γνώστες των τεχνικών ύπνωσης και εκπαίδευσης του νου με συγκέντρωση και διαλογισμό Ζα-Ζεν, που σημαίνει καθιστός διαλογισμός.

Στο Ninjutsu, συναντάμε τους Νίντζα, που εκπαίδευαν τους μαχητές τους από μικρά παιδιά.

Η εκπαίδευση περιελάμβανε μυστικά όπλα και ανάπτυξη απόκρυφων τεχνικών και δυνάμεων.

Τα φοβερά τους κατορθώματα λέγεται ότι οφείλονταν κυρίως στη σκληρή εκπαίδευση και λιγότερο στην ανάπτυξη των παραψυχολογικών και άλλων δυνάμεων.

Επίσης, 

στα πιο πολλά συστήματα Πολεμικών Τεχνών, συναντάμε τη δύναμη του ήχου, της κραυγής Κιάι, που σωστά διοχετευμένη μπορεί να παραλύει τον αντίπαλο.

Ερευνώντας σε βάθος, μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο ήχος δεν είναι απλώς μια τυχαία κραυγή που βγαίνει μόνο για να φοβίσει τον αντίπαλο.

Κατά τον Μ. Echenique, ιδρυτή του Ινστιτούτου Φιλοσοφικών Πολεμικών Τεχνών Μποντιντάρμα, η δύναμη του ήχου είναι τριπλής έκφρασης, (ΡΟΜ - ΙΝ - ΤΖΕ) και εκδηλώνεται στις τρεις γραμμές ή κέντρα δύναμης του Μαθητή των Πολεμικών Τεχνών.

Ο συνδυασμός με το κατάλληλο χρώμα και ζώο και προβάλλοντας αυτά μέσω της φαντασίας, 

θα δημιουργήσει στο Μαθητή το ρευστό τού ΚΙ ή αλλιώς την Εσωτερική Δύναμη, το Nei-Kung, 

που θα μπορέσει στη συνέχεια να εφαρμόσει σε οποιαδήποτε τεχνική.

Kάποιες ακόμη υψηλές τεχνικές, κατά τον M. Echenique, είναι η απόκρυψη τού πνεύματος WA του πολεμιστή και η τεχνική της εσωτερικής όρασης HARAGEI.

Η τέχνη του κενού, η τέχνη της λεπτής υπόστασης που δίνουν τη δυνατότητα στο Μαθητή να βλέπει το αόρατο διπλό ομοίωμα των πραγμάτων.

Όλα αυτά είναι ένα σύστημα πολύχρονης Μαθητείας, 

μέσα από μια σοβαρή προσπάθεια αναβίωσης των Παραδοσιακών και Φιλοσοφικών Πολεμικών Τεχνών, 

που γίνεται στο Ινστιτούτο Μποντιντάρμα.

Μ' αυτή τη μικρή αναφορά σε μερικά από τα κυριότερα Συστήματα Παραδοσιακών Πολεμικών Τεχνών, θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις διαφορές μεταξύ των Εσωτερικών Πολεμικών τεχνών και των εξωτερικών, αλλά και να βρούμε στοιχεία για την ύπαρξη δυνάμεων μέσα

σ' αυτά τα παραδοσιακά συστήματα.

Οι δυνάμεις αυτές μπορούν να ονομαστούν παραψυχολογικές, 

άμεσα συνδεδεμένες με τον απέραντο, αόρατο κόσμο που μας περιβάλλει, 

μέρος του οποίου είναι κι ο ίδιος ο άνθρωπος.

~Τις αόρατες αυτές δυνάμεις, καλείται να γνωρίσει ο Μαθητής των Πολεμικών Τεχνών,

μέσα από έναν Δρόμο- Do, που ο ίδιος επέλεξε.

Καλείται έτσι να αντιμετωπίσει πολλούς αντίπαλους και πολλούς εχθρούς, 

ξεκινώντας από τον μεγαλύτερο, 

που είναι ο ίδιος του ο μικρός εαυτός.

Γιώργος Απέργης

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Φιλοσοφικές Πολεμικές Τέχνες - Μ. Ετσενίκε.

Το Μυστικό του Χρυσού Λουλουδιού.

Η Ανάπτυξη του Πνεύματος - Τακουάν.

Καράτε-Ντο - Γκίτσιν Φουνακόσι.

Το βιβλίο των πέντε Δακτυλιδιών. - Μ. Μουσάσι.

Τάο-Τε-Τζιγκ. - Λάο Τσε.

Η ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΘΟΥΣ – Μαθήματα Θαυμάτων

Η ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΘΟΥΣ

Πριν ΜΑΘΗΜΑ 136

 Μετάφραση Τζούλη Πιτσούλη

1.Η επαγρύπνηση του εγώ για τα λάθη των άλλων εγώ δεν είναι το είδος της,

ετοιμότητας που το Άγιο Πνεύμα θα ήθελε να έχεις. 

²2.Τα εγώ κάνουν κριτική από την άποψη του είδους της “λογικής” που αντιπροσωπεύουν. 

³Καταλαβαίνουν αυτή τη λογική,

επειδή τους φαίνεται συνετή. 

⁴Το Άγιο Πνεύμα όμως δεν την καταλαβαίνει καθόλου.

2. Για το εγώ είναι καλό και σωστό και αγαθό να υποδεικνύει κανείς τα λάθη και να τα «διορθώνει». 

²Αυτό είναι απόλυτα λογικό για το εγώ,

το οποίο δεν αντιλαμβάνεται τι είναι τα λάθη και ποια είναι η διόρθωση τους. 

³Τα λάθη προξενούνται από το εγώ,

και η διόρθωση των λαθών έγκειται στην εγκατάλει­ψη του εγώ.

⁴Όταν διορθώνεις έναν αδερφό,

του λες ότι κάνει λάθος. 

⁵Μπορεί ό,τι λέει εκείνη την ώρα να μην έχει νόημα,

και είναι βέβαιο ότι δε θα έχει νόημα αν μιλά από το εγώ του. 

⁶Το καθήκον σου όμως είναι να του πεις ότι έχει δίκιο. 

⁷Αν μιλά ανόητα δεν του το λες αυτό με λόγια. 

⁸Χρειάζεται διόρθωση σ’ ένα άλλο επίπεδο,

επειδή το λάθος του είναι σ’ ένα άλλο επίπεδο. 

⁹Έχει δίκιο,

επειδή είναι ένας Υιός του Θεού.

^10′Το εγώ του δεν έχει ποτέ δίκιο,

ανεξαρτήτως του τι λέει ή του τι κάνει.

3. Αν υποδεικνύεις τα λάθη του εγώ του αδερφού σου πρέπει να τα βλέπεις μέσω του δικού σου εγώ,

επειδή το Άγιο Πνεύμα δεν αντιλαμβάνεται τα λάθη του. 

²Αυτό πρέπει να είναι σωστό,

αφού δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ του εγώ και του Αγίου Πνεύματος. 

³Το εγώ είναι παράλογο,

και το Άγιο Πνεύμα δεν επιχειρεί να καταλάβει τίποτα που προέρχεται από αυτό. 

⁴Επειδή Αυτός δεν καταλαβαίνει το εγώ,

ούτε και το κρίνει,

γνωρίζοντας ότι τίποτα από ό,τι πλάθει το εγώ δεν έχει νόημα.

4. Όταν αντιδράς στα λάθη έστω και ελάχιστα,

δεν ακούς το Άγιο Πνεύμα. 

²Αυτός τα έχει απλώς αγνοήσει,

και αν εσύ τα προσέχεις,

δεν Τον ακούς.

Αν δεν Τον ακούς,

τότε ακούς το εγώ σου και γίνεσαι τόσο παράλογος όσο και ο αδερφός σου του οποίου τα λάθη αντιλαμβάνεσαι. 

⁴Αυτό δεν μπορεί να είναι διόρθωση. 

⁵Και δεν είναι μόνο ότι ο αδερφός σου δεν διορθώνεται. 

⁶Σταματάς,

επίσης,

τη διόρθωση και για τον εαυτό σου.

5. Όταν ένας αδερφός συμπεριφέρεται παράλογα,

μπορείς να τον θεραπεύ­σεις μόνο αν αντιλαμβάνεσαι την ψυχική του υγεία. 

²Αν αντιλαμβάνεσαι τα λάθη του και τα παραδέχεσαι, παραδέχεσαι και τα δικά σου λάθη. 

³Αν θέλεις να παραδώσεις τα δικά σου λάθη στο Άγιο Πνεύμα,

πρέπει να κάνεις το ίδιο και με τα δικά του. 

⁴Αν αυτός δε γίνει ο μόνος τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεις όλα τα λάθη δεν μπορείς να καταλάβεις πώς εξουδετερώνονται όλα τα λάθη. 

⁵Είναι αυτό διαφορετικό από το να σου πει κανείς πως ό,τι διδάσκεις μαθαίνεις; 

⁶Ο αδερφός σου έχει δίκιο όπως έχεις και εσύ,

και αν νομίζεις ότι έχει άδικο καταδικάζεις τον εαυτό σου.

6. Εσύ δεν μπορείς να διορθώσεις τον εαυτό σου. 

²Σου είναι λοιπόν δυνατό να διορθώσεις κάποιον άλλο;

³Μπορείς όμως να τον δεις αληθινά,

επειδή είναι δυνατό να δεις τον εαυτό σου αληθινά. 

⁴Η αποστολή σου δεν είναι να αλλάξεις τον αδερφό σου,

αλλά απλώς να τον δεχτείς όπως είναι. 

⁵Τα λάθη του δεν προέρχονται από την αλήθεια που είναι μέσα του,

και μόνο αυτή η αλήθεια είναι δική σου. 

⁶Τα λάθη του δεν μπορούν να το αλλάξουν αυτό και δεν μπορούν να έχουν καμιά εντελώς επίδραση στην αλήθεια μέσα σου. 

⁷Οταν αντιλαμβάνεσαι τα λάθη οποιουδήποτε και αντιδράς σε αυτά σαν να ήταν πραγματικά,

τα κάνεις πραγματικά για σένα.

⁸Δε θα αποφύγεις να πληρώσεις για αυτό,

όχι επειδή τιμωρείσαι,

αλλά επειδή ακολουθείς λάθος οδηγό και επομένως θα χάσεις το δρόμο σου.

7.Τα λάθη του αδερφού σου δεν προέρχονται από αυτόν, όπως και τα δικά σου λάθη δεν προέρχονται από εσένα.

Αν αποδεχτείς ότι τα λάθη είναι πραγματικά θα έχεις επιτεθεί στον εαυτό σου.

Αν θα ήθελες να βρεις το δρόμο σου και να μην τον χάνεις. βλέπε μόνο την αλήθεια δίπλα σου,

επειδή βαδίζετε μαζί. 

⁴Το Άγιο Πνεύμα μέσα σου συγχωρεί τα πάντα σε σένα και τον αδερφό σου.

⁵Τα λάθη του συγχωρούνται μαζί με τα δικά σου. 

⁶Όπως και η αγάπη,

η επανόρθωση δεν είναι διαιρεμένη. 

⁷Η επανόρθωση δεν μπορεί να είναι διαιρεμένη,

επειδή προέρχεται από την αγάπη. 

⁸Οποιαδήποτε απόπειρα να διορθώσεις έναν αδερφό σημαίνει πως πιστεύεις ότι μπορείς να τον διορθώσεις,

και αυτό είναι μόνο και μόνο η αλαζονεία του εγώ.

Ή διόρθωση προέρχεται από τον Θεό,

ο Οποίος δε γνωρίσει την αλαζονεία.

8. Το Άγιο Πνεύμα συγχωρεί τα πάντα,

επειδή ο Θεός δημιούργησε τα πάντα. 

²Μην αναλαμβάνεις το έργο Του,

γιατί διαφορετικά θα ξεχάσεις το δικό σου. 

³Στο χρόνο δέξου μονάχα την αποστολή της θεραπείας,

γιατί αυτός είναι ο σκοπός του χρόνου. 

⁴Στην αιωνιότητα ο Θεός σου έδωσε την αποστολή της δημιουργίας. 

⁵Δε χρειάζεσαι να μάθεις να δημιουργείς,

χρειάζεσαι όμως να μάθεις ότι το θέλεις. 

⁶Για αυτό το λόγο πλάστηκε η μάθηση. 

⁷Ετσι χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα μια ικανότητα που έπλασες,

αλλά την οποία δε χρειάζεσαι. 

⁸Δώσε την σε Αυτόν! 

⁹Δεν καταλαβαίνεις πώς να τη χρησιμοποιή­σεις. 

¹⁰Αυτός θα σε διδάξει πώς να βλέπεις τον εαυτό σου χωρίς επίκριση,

με το να μάθεις πώς να βλέπεις το καθετί χωρίς επίκριση. 

¹¹Η επίκριση δε θα είναι τότε πραγματική για σένα και όλα τα λάθη σου θα συγχωρεθούν.

Το Σχέδιο του Άγιου Πνεύματος για τη Συγχώρεση.

1.Η Επανόρθωση είναι για όλους,

επειδή είναι ο δρόμος που εξουδετερώνει την πεποίθηση ότι οποιοδήποτε πράγμα είναι μόνο για σένα. 

Το να συγχωρεί κανείς σημαίνει να παραβλέπει. 

Κοίταξε,

λοιπόν,

πέρα από τα λάθη και μην αφήνεις την αντίληψη σου να σταματά σε αυτά,

γιατί θα πιστέψεις ό,τι σου λέει η αντίληψη σου. 

⁴Αν θα ήθελες να γνωρίσεις τον εαυτό σου,

δέξου σαν αληθινό μόνο αυτό που ο αδερφός σου πράγματι είναι. 

⁵Αν αντιληφθείς αυτό που ο αδερφός σου δεν είναι,

δε θα μπορέσεις να γνωρίσεις ποιος είσαι επειδή τον βλέπεις λάθος. 

⁶Να θυμάσαι ότι μοιράζεστε την Ταυτότητα σας,

και είναι αυτή η μοιρασιά που είναι η πραγματικότητα Της.

2. Έχεις να παίξεις ένα ρόλο στην Επανόρθωση,

αλλά το σχέδιο της Επανόρθωσης είναι υπεράνω της κατανόησης σου. 

²Δεν καταλαβαίνεις πώς να παραβλέπεις τα λάθη,

γιατί αλλιώς δεν θα τα έκανες. 

³Θα ήταν απλώς ένα ακόμα λάθος να πιστεύεις είτε ότι δεν κάνεις λάθη είτε ότι μπορείς να τα διορθώσεις χωρίς έναν Οδηγό. 

⁴Και αν δεν ακολουθείς αυτό τον Οδηγό,

τα λάθη σου δε θα διορθωθούν. 

⁵Το σχέδιο δεν είναι δικό σου,

επειδή έχεις περιορισμένες ιδέες για το ποιος είσαι.

 ⁶Αυτή η αίσθηση περιορισμού είναι η πηγή όλων των λαθών.

⁷Ό τρόπος λοιπόν για να τα εξουδετερώνεις δεν προέρχεται από σένα,

αλλά είναι για σένα.