ΠΕΡΙ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ


Μια μέρα ο Σανγκ-σο θέλησε να επισκεφτεί ξανά το εργαστήρι κεραμικής, πριν πάει στην αίθουσα καλλιγραφίας. Επιθυμούσε να δει για μια ακόμη φορά τη δουλειά των αγγειοπλαστών, τις ανάλαφρες κινήσεις τους. Όταν μπήκε στο ευρύχωρο δωμάτιο, μυρωδιές υγρού καολίνη πλανιόνταν στον αέρα.
Έμεινε πολλή ώρα να παρακολουθεί ό,τι έκαναν, χωρίς να μιλάει, κρατώντας την ανάσα του. Δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να τους ενοχλήσει.
Παρατηρούσε με μεγάλη προσοχή τις κινήσεις ενός μικρόσωμου ξερακιανού άντρα σε προχωρημένη ηλικία. Πότε πότε ο γέροντας στρεφόταν προς το μέρος του και ένα χαμόγελο φώτιζε το σκαμμένο από το χρόνο πρόσωπό του. Κουνούσε το κεφάλι του σιωπηλά. Ο Σανγκ-σο είχε μαγευτεί από την ακρίβεια με την οποία εκτελούσε καθεμία από τις κινήσεις του. Τον είδε να ολοκληρώνει ένα μικρό φλυτζάνι ίδιου μεγέθους με εκείνο που είχε κρατήσει στα χέρια του στην πρώτη του επίσκεψη.
Ο γέροντας κράτησε το αντικείμενο ανάμεσα στο δάκτυλά του και το γύρισε απ’ όλες τις μεριές για να το εξετάσει. Το φλυτζάνι ήταν άψογο σε όλα τα σημεία, στρογγυλό και λείο, όπως έπρεπε. Έπειτα πήρε ένα άλλο εργαλείο και χάραξε μια μικρή γραμμή μέσα στο κεραμικό, στη μία του πλευρά. Η κίνησή του ήταν προσεκτική και γεμάτη σιγουριά.Ο Σανγκ-σο εξεπλάγη.
-Μου επιτρέπετε, δάσκαλε, να σας κάνω μία ερώτηση;
-Ναι, βέβαια…
-Για ποιο λόγο κάνατε αυτό το σημάδι πάνω στο φλυτζάνι; Δε σας άρεσε η όψη που είχε πριν; Εμένα μου φαινόταν άψογο.
-Σε τί μας χρησιμεύει η τελειότητα; Απάντησε ήρεμα ο ηλικιωμένος άντρας. Η τελειότητα είναι επίπεδη και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, χωρίς καμία ένταση.
-Χωρίς ενδιαφέρον είπατε;
Ο ηλικιωμένος άντρας χαμογέλασε. Συνέχισε να επεξεργάζεται το μικρό φλυτζάνι.
-Η τελειότητα είναι ψυχρή, παγωμένη.. Είναι σαν ένα όνειρο που επαναλαμβάνεται επ’ άπειρον χωρίς να αλλάζει.-Μα κάθε δάσκαλος δεν επιδιώκει την τελειότητα;
-Ναι, ναι .. την επιδιώκει. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Την επιδιώκει.
-Μα εσείς την αγγίξατε.. Εκείνο εκεί το φλυτζάνι.. πριν να το..
-Πριν να ανατυπώσω πάνω του μια κίνηση;
Ο Σανγκ-σο σώπασε. Προσπαθούσε να καταλάβει τι του έλεγε ο ηλικιωμένος άντρας. Εκείνος τον παρατηρούσε με την άκρη του ματιού του. Ακούμπησε προσεκτικά το κεραμικό πάνω στο τραπέζι.
-Ακολουθήστε με, είπε στον νεαρό άντρα.
Και απομακρύνθηκε με μακρόσυρτο βήμα.
-Ο άνθρωπος ζει, χαράζει ένα δρόμο με τα βήματά του, του εξήγησε, μερικές φορές κάνει λάθος, χάνεται, άλλες φορές πάλι βρίσκει αυτό που έψαχνε, δεν έχει και μεγάλη σημασία.. η μοίρα του είναι να προχωράει πάντα μπροστά. Ο άνθρωπος, βλέπετε, είναι ιδιαίτερα παράξενος: Διαρκώς επιδιώκει κάτι άλλο απ’ αυτό που ήδη έχει. Ολόκληρη η ζωή του είναι συνυφασμένη με αυτή την κίνηση.
Άρπαξε δύο φλυτζάνια που ήταν τοποθετημένα πάνω σ’ ένα ράφι στον τοίχο. Το ένα ήταν όμορφο, άψογο. Οι αποχρώσεις του σκούρου μπλε χρώματός του είχαν ένα σπάνιο βάθος.
-Πάρτε τα και τα δύο.
Ο Σανγκ-σο πήρε τα φλυτζάνια, ένα σε κάθε χέρι του. Αναγνώρισε το δεύτερο, αυτό που είχε ήδη κρατήσει με τις σκούρες και τις πορφυρές αποχρώσεις. Το μικρό σημάδι ήταν ακόμη στο χείλος του.
Ο Σανγκ-σο κοίταξε και τα δύο φλυτζάνια, το ένα μετά το άλλο. Το μπλε ήταν υπέροχο, αλλά ύστερα από μια στιγμή του φάνηκε ότι δεν είχε καμία αξία, ότι δεν είχε τίποτα που να μπορεί να τραβήξει την προσοχή του πέρα από την ίδια την τελειότητά του. Αντίθετα, το άλλο βρήκε αμέσως τη θέση του στη χούφτα του, σαν να ήταν ένας φίλος του. Έτριψε με το δάχτυλό του τη μικρή χαρακιά και χάρηκε που ξαναβρήκε αυτή τη μικροσκοπική προεξοχή που το καθιστούσε μοναδικό και ξεχωριστό.-Λοιπόν; Τι έχετε να πείτε τώρα; Ρώτησε ο ηλικιωμένος άντρας παρατηρώντας τον.
-Η κίνηση… αυτή η μικρή ατέλεια με ελκύει περισσότερο, μουρμούρισε ο Σανγκ-σο.
-Όντως.. η τελειότητα δε μας ενδιαφέρει τόσο όσο αυτό, έτσι δεν είναι; Σ’ αυτή τη γη ό,τι προτιμάμε δεν είναι το ίδιο με ό,τι αγαπάμε…
-Όχι, δεν είναι το ίδιο με ό,τι αγαπάμε, επανέλαβε αργά ο Σανγκ-σο.
Σκεφτόταν και πάλι την εκπαίδευσή του, τους δασκάλους του. Ήθελαν να με κάνουν έναν άντρα ανάγλυφο, χωρίς καμιά προεξοχή, είπε στον εαυτό του. Χωρίς τίποτε απ’ όπου να μπορεί να πιαστεί η ζωή. Κάποιον που δε θα έπρεπε να γνωρίζει το φόβο, που δε θα μπορούσε να ακολουθήσει την καρδιά του. Απολιθωμένο, κατά κάποιο τρόπο νεκρό.

Ο αγγελιαφόρος του Αυτοκράτορα, ΚΑΡΙΝ ΝΑΟΥΡΙ

Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Ένας πολεμιστής του φωτός είναι πάντα σε εγρήγορση. Δεν ζητάει την άδεια των άλλων για να πιάσει το σπαθί του, απλώς το παίρνει στο χέρι του.
Ούτε χάνει το χρόνο του εξηγώντας τις κινήσεις του, πιστός στις αποφάσεις του Θεού, είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του.
Ρίχνει μια ματιά γύρω του και εντοπίζει τους φίλους. Κοιτάζει ερευνητικά πίσω του και γνωρίζει τους αντιπάλους.
Είναι αμείλικτος με την προδοσία, αλλά δεν εκδικείται. Περιορίζεται στην απομάκρυνση των εχθρών από τη ζωή του, χωρίς να πολεμήσει εναντίον τους περισότερο απ' όσο είναι απαραίτητο.

Ένας πολεμιστής δεν προσπαθεί να μοιάσει. Είναι.

Τί εστί Ειρηνικός Πολεμιστής

Τί εστί Ειρηνικός Πολεμιστής

"Έχω που λες, Νταν, μέρη να σου δείξω και ιστορίες να σου πω. 'Εχω μυστικά να σου αποκαλύψω,. Προτού όμως αρχίσουμε αυτό το ταξίδι μαζί, πρέπει ν' αναγνωρίσεις ότι η αξία ενός μυστικού δεν βρίσκεται σ' αυτό που ξέρεις, αλλά που κάνεις".

Πήρε ένα παλιό λεξικό από το συρτάρι του και το κράτησε στον αέρα. "Χρησιμοποίησε ό,τι γνώση έχεις, αλλά δες τους περιορισμούς της. Η γνώση από μόνη της δεν αρκεί. Δεν έχει καρδιά. Καμία ποσότητα γνώσης δεν θα θρέψει και δεν θα συντηρήσει το πνευμα σου. Ποτέ δεν μπορεί να σου φέρει απόλυτη ευτυχία και ηρεμία. Η ζωή χρειάζεται κάτι παραπάνω από την γνώση. Χρειάζεται δυνατό συναίσθημα και συνεχή ενέργεια. Η ζωή απαιτεί σωστή δράση, αν θες η γνώση σου να είναι ζωντανή"

"Το ξέρω αυτό το Σωκράτη"

"Αυτό είναι το πρόβλημά σου -ξέρεις, αλλά δεν δρας. Δεν είσαι ένας πολεμιστής".

"Δεν μπορώ να το δεχθρώ αυτό, Σωκράτη. Ξέρω ότι μερικές φορές έχω δράσει σαν πολεμιστής, όταν υπήρχε πραγματική πίεση -θα'πρεπε να μ' έβλεπες στη γυμναστική!"

"Εστω ότι έχεις νιώσει πράγματι μερικές φορές το πνεύμα ενός πολεμιστή: είσαι αποφασιστικός, ευλίγιστος, καθαρός και χωρίς αμφιβολίες. Έστω, επίσης ότι μπορείς ν' αναπτύξεις το σώμα ενός πολεμιστή: λυγερό, εύκαμπτο, ευαίσθητο και γεμάτο ενέργεια. Σε σπάνιες στιγμές, μπορεί ακόμα να αισθάνεσαι και την καρδιά ενός πολεμιστή: ν' αγαπάς όλα και όλους όσους εμφανίζονται μπροστά σου. Αυτές όμως οι ιδιότητες είναι τεμαχισμένες μέσα σου. Σου λείπει η ολοκλήρωση."

Σου είπε κανείς ότι είναι εύκολο; ..από Χριστιανα Πέτρου

Σου είπε κανείς ότι είναι εύκολο; 

Να ανέβεις το βουνό ξυπόλυτος;
να φτάσεις στη κορυφή μόνος;

μέσα από βράχους,
αγκάθια

φίδια, 
θεριά, 
γκρεμούς

βαδίζοντας στα τυφλά, 
στο σκοτάδι;
βρες το φως μέσα σου

και άναψε δαυλό

βρες τα σημάδια ακόμα και ψηλαφιστά

κινδυνεύοντας να πέσεις

αλλά ακόμα κι' αν πέσεις

βρες τη δύναμη να σηκωθείς ξανά

νομίζεις είναι εύκολο
να απλώσεις το χέρι

και ν' αγγίξεις τον ουρανό;

χρειάζεται αγώνας και δύναμη

να βαδίσεις στο χιόνι

μέχρι να μη νιώθεις τα πόδια σου

αλλά να συνεχίζεις

να πονάς αλλά να λες προχωρώ

να βαδίζεις στη νύχτα

περιμένοντας να ξημερώσει

μόνο με σύντροφο τη πίστη

κρατώντας την από το χέρι

κάνε το επόμενο βήμα

προχώρα, 
ανέβα, 
συνέχισε

ένα σου λέω μόνο

συνέχισε, 
συνέχισε

πίστευε, 
πίστευε

και μην σταματάς

δεν είναι εύκολο το ξέρω

και ποιος σου είπε ότι οι ανεμώνες

ανθίζουν εύκολα στο χιόνι;

κι' όμως το κάνουν
και οι αμυγδαλιές ανθίζουν
κι ας φυσά βοριάς
και ποιος σου είπε
ότι έρχεται η άνοιξη
πριν τον χειμώνα;
και το φως πριν το σκοτάδι;
ποιος σου είπε ότι υπάρχει ανάσταση
πριν τον θάνατο;
αν δεν πεθάνεις δεν θ' αναστηθείς
συνέχισε λοιπόν
προχώρα
και σύντομα ξημερώνει
κι' όσο είναι σκοτάδι
κοίτα τ' αστέρια
μόνο σε παρακαλώ μη σταματάς
αύριο θα είσαι στη κορυφή
και θα δεις τον ήλιο ν' ανατέλλει
κι' όσα θέλησες κι' όσα ονειρεύτηκες
κι' όσα λαχτάρησες
θα 'ναι δικά σου!!!!

Χριστιάνα Πέτρου

O δρόμος για την επίτευξη των στόχων σου

O δρόμος για την επίτευξη των στόχων σου

Καθώς βουλιάζαμε μέχρι τα γόνατα στη λάσπη, πρόσθεσε, "Αυτό που σε σπρώχνει να περάσεις μέσα από τα λασπωμένα μονοπάτια της ζωής είναι το όραμα που σε ενέπνευσε να ξεκινήσεις την αναζήτησή σου. Αυτό έχει τη δύναμη να σε τραβήξει σαν μαγνήτης μέσα από τη λάσπη και το τέλμα. Άρα το πρώτο βήμα σε κάθε διαδικασία είναι να δημιουργείς μία κατεύθυνση, εκλέγοντας έναν σκοπό που έχει αξία για σένα".
"Αυτό είναι μερικές φορές ένα σοβαρό ερώτηση για μένα-να αποφασίσω τι στόχο θα θέσω".
"Βέβαια, δεν θα τον ανακαλύψεις περιμένοντας τη θεία επιφοίτηση, την απόλυτη βεβαιότητα, κάποιο μυστικιστικό όραμα, ή τη φωνή του Θεού. Γι' αυτό μην ζυγίζεις τις ιδέες και μην ανησυχείς , μην αμφισβητείς την κατεύθυνσή σου και μην βασίζεσαι στους άλλους για να σου πουν τι θα έπρεπε ή τι δεν θα έπρεπε να κάνεις. Πήγαινε προς αυτό που σε ελκύει, σε διεγείρει, ή σε εμπνέει -προς αυτό που αγγίζει την καρδιά σου. Ρώτα τον εαυτό σου τί είναι αυτό που αξίζει την προσπάθεια και τις θυσίες που συνοδεύουν έναν οποιονδήποτε σκοπό".
Καθώς καθαρίζαμε τα πόδια και τα παπούτσια μας από τις λάσπες σε ένα ρυάκι πιο πέρα, η σοφή γυναίκα πρόσθεσε, "Θυμήσου, Ταξιδιώτη, πως τα μεγάλα όνειρα που εκτείνονται σε ένα μακρινό μέλλον είναι ένα δυσβάστακτο βάρος. Οι καλύτεροι στόχοι ίσως να είναι εκείνοι που μπορείς να χειριστείς μέσα στην επόμενη εβδομάδα, την επόμενη μέρα, την επόμενη ώρα, ή την επόμενη στιγμή, δημιούργησε σταδιακά μια πορεία που προσφέρει πολλές μικρές επιτυχίες"."Πολλές μικρές επιτυχίες", επανέλαβα στον εαυτό μου καθώς ανηφορίζαμε μέσα σε ένα φαράγγι. "Ναι, αλλά τί γίνεται με εκείνους τους ανθρώπους που αποκτούν φήμη μέσα σε μια νύχτα; Πού είναι η δική τους διαδικασία;", ρώτησα.
"Κάθε αληθινά επιτυχημένο εγχείρημα", απάντησε, "είναι σαν το χτίσιμο ενός σπιτιού, που αρχίζει με μια γερή θεμελίωση και προχωρά υπομονετικά μέχρι την ολοκλήρωση. Μερικά σπίτια ή σταδιοδρομίες ανθρώπων έχουν χτιστεί γρήγορα, αλλά δεν διαθέτουν γερά θεμέλια, όλα δείχνουν ωραία, αλλά δεν αντέχουν πολύ. Αν έρθεις πιο κοντά σε μερικές από αυτές τις "επιτυχίες της μιας νύχτας", θα ανακαλύψεις ότι συνήθως χρειάστηκαν τουλάχιστον δέκα χρόνια προετοιμασίας. 

Διασχίζαμε μια συστάδα δέντρων κατευθυνόμενα προς την κορυφή του υψώματος -ένα σκιασμένο, σκοτεινό μέρος όπου χανόταν ο ουρανός. Η σοφή γυναίκα γονάτισε και μάζεψε από κάτω ένα βελανίδι, εξηγώντας μου, "Κατά τον ίδιο τρόπο που αυτό το μικροσκοπικό βελανίδι μεγαλώνει και γίνεται μια ψηλή βελανιδιά, κατά τον ίδιο τρόπο που ένας ποταμός σκάβει ένα φαράγγι μέσα στα βράχια, κατά τον ίδιο τρόπο που εσύ από ένα αβοήθητο παιδί μεγάλωσες και έγινες ώριμος άνδρας, μπορείς να εκπληρώσεις όλα όσα επιθυμείς, κάνοντας σταδιακά βήματα".

"Το κάνεις και ακούγεται τόσο βέβαιο. Πώς μπορείς να είσαι σίγουρη;Εξάλλου, ακόμα και όταν προχωρά κανείς βήμα-βήμα ακόμα και τότε μπορεί να αποτύχει".

"Λίγα πράγμα είναι βέβαια σε αυτόν τον κόσμο", είπε, "αλλά οι άνθρωποι σπάνια φτάνουν ακόμα και στην αποτυχία, αυτό που συμβαίνει είναι ότι σταματούν την προσπάθεια.

Η πρόοδος που διαρκεί δεν συντελείται μέσα σε λίγα δραματικά λεπτά, αλλά ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα. Και καθώς ο χρόνος περνά, κάθε διαδικασία περιλαμβάνει διορθωτικές κινήσεις. Ο δρόμος που οδηγεί στην ευτυχία είναι πάντοτε υπό κατασκευή. Εστιάσου στη ζωή κάνοντας ένα βήμα κάθε φορά ώσπου να το κάνεις σωστά, άφησε κατά μέρος αυτό που μπορείς να κάνεις αργότερα. Όταν η πειθαρχία και η υπομονή ενώσουν τις δυνάμεις τους, μετατρέπονται σε επμονή που διαρκεί, περνώντας μέσα από κοιλάδες και κορυφές, μεταφέροντας τις προθέσεις μέχρι την εκπλήρωση. Ο ενθουσιασμός θέτει τα πράγματα σε κίνηση, αλλά η επιμονή είναι αυτή που μας φέρνει στο στόχο. Η διαδικασία, η υπομονή και η επιμονή είναι κλειδιά που ανοίγουν τη θύρα εισόδου σε κάθε προορισμό. Ο θησαυρός, βλέπεις, δεν βρίσκεται μόνο στο τέλος του ταξιδιού, η διαδρομή μέχρι να φτάσεις εκεί, η ίδια η διαδικασία είναι από μόνη της μια ανταμοιβή".

Νταν Μίλμαν

Η Συνειδητοποίηση

Η Συνειδητοποίηση

"Δεν υπάρχει ανάγκη να ψάχνετε -τα επιτεύγματα δεν οδηγούν πουθενά. Δεν έχει καμία σημασία, να είσαστε λοιπόν χαρούμενοι τώρα! Η αγάπη είναι η μόνη πραγματικότητα στον κόσμο, γιατί, βλέπετε, τα πάντα είναι Ένα. Και οι μόνοι νόμοι είναι το παράδοξο, το χιούμορ και η αλλαγή. Δεν υπάρχει πρόβλημα, ποτέ δεν υπήρξε και ποτέ δεν θα υπάρξει. Ελευθερωθείτε από την πάλη σας, πετάξτε μακρυά τις έγνοιες σας και αφεθείτε μέσα στον κόσμο. Δεν υπάρχει λόγος να αντιστέκεστε στη ζωή- κάντε απλά ό,τι καλύτερο μπορείτε. Ανοίξτε τα μάτια σας και δείτε ότι είσαστε πολύ περισσότερα από αυτό που φαντάζεστε. Είσαστε ο κόσμος, είσαστε το σύμπαν -είσαστε ο εαυτός σας και όλοι οι άλλοι μαζί! Αυτό είναι το θαυμαστό Παιχνίδι του Θεού. Ξυπνήστε, ξαναβρείτε το χιούμορ σας. Μην ανησυχείτε, απλά να είσαστε ευτυχισμένοι. Είσαστε ήδη ελεύθεροι!"

Νταν Μίλμαν

Καλό; Κακό;

Καλό; Κακό;

Ένας γέρος και ο υιός του δούλευαν σε ένα μικρό κτήμα. Είχαν μόνο ένα άλογο να τους σέρνει το αλέτρι. Μια μέρα, το άλογο το έσκασε.
"Τρομερό", είπαν οι γείτονες. "Μεγάλη κακοτυχία".
"Ποιος ξέρει αν είναι κακοτυχία ή καλή τύχη", απάντησε ο αγρότης.
Μια εβδομάδα αργότερα, το άλογο επέστρεψε από τα βουνά, φέρνοντας μαζί του στον στάβλο πέντε άγριες φοράδες.
"Τι καλή τύχη!" είπαν οι γείτονες.
"Καλή τύχη; Κακή τύχη; Ποιος ξέρει;" απάντησε ο γέρος.
Την επόμενη μέρα, ο υιός, προσπαθώντας να εξημερώσει ένα από τα άλογα έπεσε και έσπασε το πόδι του.
"Τρομερό! Πολύ μεγάλη κακοτυχία"
"Κακοτυχία ή καλή τύχη;"
Ο στρατός πέρασε από όλα τα κτήματα για να πάρει τους νεαρούς άντρες στον πόλεμο. Ο υιός του αγρότη δεν τους ήταν χρήσιμος, χτυπημένος όπως ήταν, τον άφησαν.
"Καλό; Κακό"

Όταν σταματήσουμε να προϋποθέτουμε ότι γνωρίζουμε τι είναι τελικά καλό ή κακό και αντιθέτως εμμένουμε στην πίστη -όταν βιώνουμε κάθε στιγμή δίχως κριτική και προσδοκία- ζούμε με διαφορετικό τρόπο. Οι γνώστες είναι μια συντηρητική τάξη, προσκολλημένοι στο πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα, λύνοντας προβλήματα, αγωνιζόμενοι να κάνουν τα πάντα "σωστά". Τι θα συνέβαινε αν παύαμε να βγάζουμε συμπεράσματα για το τι σημαίνουν όλα ή πώς θα έπρεπε να λειτουργούν τα πράγματα, και απλώς αφήναμε τη ζωή να εκτυλιχτεί  κάνοντας το καλύτερο με κάθε νέο κύμα ευχαρίστησης ή πόνου, επιτυχίας ή αποτυχίας -όλα μέρη της συνολικής δομής της ζωής; Διότι, όσα συνέβησαν σε εμάς, ασχέτως με το πόσο ευχάριστα ή τραγικά ή απίθανα ήταν, έπρεπε να συμβούν. Έπρεπε να συμβούν γιατί συνέβησαν και τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει.
Η αποδοχή είναι ένας από τους παγκόσμιους νόμους της ζωής -η πιο δημιουργική, θετική και ευφυής στάση που μπορούμε να πάρουμε σε οποιαδήποτε στιγμή ή εμπειρία. Η αντίσταση είναι μάταιη. (Και εξαντλητική!) [...]To σκασμένο λάστιχο όταν έχουμε καθυστερήσει σε μια σημαντική συνάντηση μπορεί να καταλήξει να μας σώσει από ένα μοιραίο δυστύχημα στην επόμενη διασταύρωση -ή μπορεί να μας οδηγήσει σε αυτό. Το ζήτημα είναι ότι δεν το γνωρίζουμε. Έχοντας καταλάβει αυτό, σταματάμε να παίζουμε τον ρόλο του Θεού.
Οι αγώνες της ζωής μας προσφέρουν καλύτερες στιγμές μάθησης. Η πίστη είναι το θάρρος να ζει κανείς σαν τα πάντα να συμβαίνουν για το ανώτερο καλό μας και τη διδαχή μας. Έτσι, όποτε αντιστεκόμαστε στην πραγματικότητα ή αντιμετωπίζουμε προκλήσεις, μπορούμε να θυμίζουμε στον εαυτό μας: "καλή τύχη; κακή τύχη; ποιος ξέρει;" Αυτή η προοπτική μπορεί να μας βοηθήσει να χαλαρώσουμε περισσότερο γύρω από το θέμα της ζωής, της πίστης και του μυστήριο. Διότι, απλώς δεν ξέρουμε.