Πληροφορίες

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Αγάπησες και πόνεσες και έκλαψες και ρώτησες αμέτρητες φορές γιατί, γιατί.... ( απο Χριστιάνα Π.)


Αγάπησες
και πόνεσες και έκλαψες
και ρώτησες αμέτρητες φορές
γιατί, γιατί....
ποιος σου είπε ότι ο δρόμος της αγάπης είναι εύκολος;
ποιος σου είπε ότι θα βαδίζεις κάθε μέρα σε ροδοπέταλα;
πρόσεξε, στο Ρόδο υπάρχουν κι' αγκάθια
αυτά το κάνουν όμως πιο θελκτικό
πονάς λες
και χώνεσαι στο καβούκι σου
παίρνεις τη ψυχή σου αγκαλιά
και κρύβεσαι μέσα σου
βάζεις και πινακίδες
προσοχή, απέχω
θέλεις να φύγεις, να χαθείς
αλλά συνάμα λαχταράς μια λέξη
ένα άγγιγμα, ένα βλέμμα
και χάνεσαι σε στρόβιλους αμφιβολίας
έτσι είναι μάτια μου
θέλει αντοχές η αγάπη
να πονάς και να λες
αγαπάω
να ματώνεις και να δίνεις κι' άλλο
να δακρύζεις και να χαμογελάς
θέλει θάρρος η αγάπη
να κάνεις ένα βήμα μπροστά
όταν σου λένε μείνε πίσω
να δίνεις το χέρι κι' ας τρέμεις
να λες είμαι εδώ κι' ας χάνεται η φωνή
δεν είναι η αγάπη ένα βήμα απλό
θέλει καρτερία και δύναμη και τόλμη
να συνεχίζεις στο δρόμο της
κι' ας μη ξέρεις που σε βγάζει
κάποια στιγμή ξέρεις, ξημερώνει
το φως μπαίνει παντού
άνοιξε τα παντζούρια στη μέρα
χαμογέλασε δειλά
και πες, αξίζει
αξίζει η αγάπη
σου δίνω όλο το είναι μου
πάρε το
αξίζει η αγάπη
κι' ας καείς
γιατί μόνο μέσα απ' αυτή
θα φτάσεις εκεί ψηλά
αυτή θα σηκώσει τα πέπλα
αυτή θα σε ανεβάσει
αυτή θα σου δώσει το δικαίωμα
ν' αγγίξεις τον Θεό
αξίζει η αγάπη!!!!

Χριστιάνα Π.
Αγάπησες
και πόνεσες και έκλαψες
και ρώτησες αμέτρητες φορές
γιατί, γιατί....
ποιος σου είπε ότι ο δρόμος της αγάπης είναι εύκολος;
ποιος σου είπε ότι θα βαδίζεις κάθε μέρα σε ροδοπέταλα;
πρόσεξε, στο Ρόδο υπάρχουν κι' αγκάθια
αυτά το κάνουν όμως πιο θελκτικό
πονάς λες
και χώνεσαι στο καβούκι σου
παίρνεις τη ψυχή σου αγκαλιά
και κρύβεσαι μέσα σου
βάζεις και πινακίδες
προσοχή, απέχω
θέλεις να φύγεις, να χαθείς
αλλά συνάμα λαχταράς μια λέξη
ένα άγγιγμα, ένα βλέμμα
και χάνεσαι σε στρόβιλους αμφιβολίας
έτσι είναι μάτια μου
θέλει αντοχές η αγάπη
να πονάς και να λες 
αγαπάω
να ματώνεις και να δίνεις κι' άλλο
να δακρύζεις και να χαμογελάς
θέλει θάρρος η αγάπη
να κάνεις ένα βήμα μπροστά
όταν σου λένε μείνε πίσω
να δίνεις το χέρι κι' ας τρέμεις
να λες είμαι εδώ κι' ας χάνεται η φωνή
δεν είναι η αγάπη ένα βήμα απλό
θέλει καρτερία και δύναμη και τόλμη
να συνεχίζεις στο δρόμο της
κι' ας μη ξέρεις που σε βγάζει
κάποια στιγμή ξέρεις, ξημερώνει
το φως μπαίνει παντού
άνοιξε τα παντζούρια στη μέρα
χαμογέλασε δειλά
και πες, αξίζει
αξίζει η αγάπη
σου δίνω όλο το είναι μου
πάρε το
αξίζει η αγάπη
κι' ας καείς
γιατί μόνο μέσα απ' αυτή
θα φτάσεις εκεί ψηλά
αυτή θα σηκώσει τα πέπλα
αυτή θα σε ανεβάσει
αυτή θα σου δώσει το δικαίωμα
ν' αγγίξεις τον Θεό
αξίζει η αγάπη!!!!

Χριστιάνα Χριστοφή

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

-Και όταν ο εχθρός βρεθεί σε δύσκολη θέση να μην χαθεί η ευγένεια, η ταπεινότητα και η εγκράτεια. -Αλλά ο νικητής να του χαρίσει την ζωή και να του επιστρέψει το όπλο του προσφέροντάς του φιλία. Τα λόγια που ακολουθούν μας λένε ότι μόνο αυτός που έχει, θράσος θα σκοτώσει. Αυτός που έχει θάρρος θα σεβαστεί την ζωή. Θα τη σεβαστεί γιατί βαδίζει τον δρόμο της. Και δεν είναι άκαμπτος αλλά τρυφερός και ευλύγιστος. «Οι δυσκίνητοι στη μάχη δε νικούν». Η σκληρότητα των δέντρων τα κάνει αδύναμα μπροστά στον άνεμο. Η ευλυγισία τα σώζει. Αλλά και η αδυναμία υπερνικά την δύναμη και η ευγένεια το σκληρό άνθρωπο. Έχουμε πολλά παραδείγματα σκληροτράχηλων πολεμιστών που υποχώρησαν μπροστά στην ευγένεια των ηττημένων. Προχωρώντας το δρόμο κι άλλες αρετές πρέπει να συνοδεύουν τον προσκυνητή. «Πιστός στις υποχρεώσεις του, χωρίς να ζητά τη συμφωνία. Μόνο ο κακοήθης απευθύνει κατηγορίες. Τα λόγια του Τάο Τε Τσίγκ δε βρίσκονται μακριά από το Μπουσίντο, τον Πλάτωνα, το Μάρκο Αυρήλιο, τους κανόνες του Ιππότη. Το έργο του Τάο είναι η ειρήνη.


ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΣΑΟΛΙΝ

Ψάχνοντας μέσα στην ομίχλη του χρόνου ο ερευνητής θα βρει στο χώρο των πολεμικών τεχνών ένα θρύλο. 
Τον θρύλο για τα μοναστήρια Σαολίν της Κίνας. 
Η ύπαρξη τους δεν αμφισβητείται ιστορικά και τα κατορθώματα αυτών των περίφημων μοναχών πολεμιστών φθάνουν τα όρια του μύθου. 
Ως ιδρυτής της πολεμικής τέχνης των Σαολίν θεωρείται ο μοναχός βουδιστής BODHIDARMA ο οποίος πέρασε στην Κίνα από τις Ινδίες. 
Ίδρυσε ένα σύστημα ψυχοσωματικής πειθαρχίας το οποίο αργότερα μετασχηματίζεται στα διάφορα είδη πολεμικών τεχνών που επικρατούν στην Ανατολή.
Αξίζει να παρατηρήσουμε το αρκετά σημαντικό από εσωτερική άποψη στοιχείο ότι οι πολεμιστές του Σαολίν ήταν Βουδιστές Μοναχοί γεγονός που δεν τους επέτρεπε το φόνο. 
Όμως το σύστημά τους επέτρεπε να θέσουν εκτός μάχης πολυάριθμους εχθρούς. Πολλές φορές οι τεχνικές τους έστρεφαν το όπλο του εχθρού πάνω του ή τον καθιστούσαν ανίκανο να συνεχίσει τη μάχη.
Η Τέχνη της μάχης ήταν αλληλένδετη με την ιστορία της φιλοσοφίας, 
με τη θρησκεία, 
την ιατρική, 
την ποίηση, 
τη ρητορική κ. α. . 
Ο μοναχός Σαολίν ο όποίος διέτρεχε την Κίνα εθεωρείτο ο κατεξοχήν ολοκληρωμένος άνθρωπος σε σχέση βέβαια με το πολεμικό πνεύμα του Κινέζικου λαού και πολλές φορές τον σέβονταν σαν θεό.
Πιστεύεται γενικά ότι η πολεμική τέχνη των Σαολίν δεν πέρασε στους βέβηλους. 
Τα διάφορα συστήματα πολεμικών τεχνών θεωρούνται εκλαϊκεύσεις του Σαολίν με πρόσθετα τα χαρακτηριστικά των διαφόρων χωρών. 
Όμως μέσα από διάφορους θρύλους μπορούμε να φτιάξουμε ένα μικρό πορτρέτο του υποψήφιου πολεμιστή.
Είτε τον εύρισκαν οι μοναχοί ασθενή και αδύνατο σε κάποιο δρόμο, 
είτε κατόρθωνε να μπει στο μοναστήρι από τη στιγμή που θα ήθελε να μπει στις αίθουσες και στους χώρους διδασκαλίας των πολεμικών τεχνών βρισκόταν μπροστά σε ένα μυητικό αυστηρό σύστημα .
Αφού επί ορισμένα χρόνια σκούπιζε το μοναστήρι και βοηθούσε στις πιο σκληρές δουλείες περνώντας τον ελεύθερο χρόνο του με αυστηρές μελέτες και αντιμετώπιζε τα ερωτήματα ενός δασκάλου. 
«Έχεις μελετήσει αρκετά τα ιερά βιβλία;». 
Παρατηρούμε ότι πρώτα εξεταζόταν η διαμόρφωσή του μέσω της μόρφωσης από τα πανάρχαια ιερά βιβλία. 
Η μόρφωση αυτή παράλληλα με τις ταπεινές εργασίες και το βουδιστικό μυστικιστικό χαρακτήρα της συνολικής διαμονής του είχε καλλιεργήσει την ταπεινοφροσύνη και την εγκράτεια. 
Έτσι πολύ δύσκολα παραδεχόταν ότι ήταν έτοιμος και αυτό θα το έκρινε ο δάσκαλός του.
Από τη στιγμή που άρχιζε τον δρόμο της εξάσκησης οι πιο δύσκολες ασκήσεις τον περίμεναν μέσα στους κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους. 
Πολλές φορές βρισκόταν κρεμασμένος επί ώρες από ένα σχοινί στη βροχή ή πήγαινε από μοναστήρι σε μοναστήρι διανύοντας τεράστιες αποστάσεις.
Κάθε φορά που ξεπερνούσε το σύστημα μιας αίθουσας μια νέα αίθουσα με νέα συστήματα πιο μυστηριώδη του αποκαλύπτονταν, 
και κάθε φορά ένας νέος δάσκαλος οπλισμένος με ένα αδιόρατο χαμόγελο τον οδηγούσε. 
Έπρεπε να δαμάσει τον εαυτό του και τη φύση, 
και από τη μελέτη και τη δυναμική της φύσης και την επί αιώνες ήρεμη παρατήρησή της πήγασε το πιο ολοκληρωμένο σύστημα παλαιστικής τέχνης.

Το σύστημα των πέντε ζώων

Όπως πολλοί λαοί, παρατηρώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ζωών, 
είδαν ότι αποτελούσαν την έκφραση μίας δύναμης εκφρασμένης σε ένα μεγάλο πεδίο της φύσης, 
έτσι και οι μοναχοί Σαολίν είδαν ότι οι τρόποι πολέμου των ζώων αντικαθρέπτιζαν τη μάχη των δυνάμεων της φύσης. 
-Όποιος θα κατάφερνε να πραγματώσει αυτές τις τεχνικές ήταν πια μια δύναμη της φύσης και στη φύση τίποτα δεν αντιστέκεται, 
είτε αυτή εκφράζεται μέσω της διαβρωτικής δύναμης του νερού, 
είτε της επίθεσης του αέρα και της φλόγας. 
-Όμως, 
τα ζώα πολεμούν τα στοιχεία της φύσης μεταξύ τους. 
Οι στάσεις τους, 
δίδαξαν τους φυσικούς ανθρώπους.
Τα ζώα ήταν πέντε: 
ο δράκοντας, 
το φίδι, 
η τίγρη, 
η λεοπάρδαλη και ο πελαργός.
-Η τεχνική του δράκοντα αποσκοπούσε στην ανάπτυξη του «εν» που μεταφράζεται ως νους, 
καρδιά ή πνεύμα. 
-Ίσως το αποδίδει πιο σωστά η λέξη αντίληψη. 
Αυτή η τεχνική χρησιμοποιούσε αργές μαλακές κινήσεις σαν τις κινήσεις του μαγικού δράκοντα που πετά στον αέρα. 
Ήταν η πιο πνευματική από όλες τις τεχνικές και κατά κάποιο τρόπο η κυρίαρχη όλων.
Το δεύτερο ήταν το φίδι. 
Αυτή η τεχνική ανέπτυσσε κινήσεις ελικοειδείς, 
συνεχείς σαν αυτές του φιδιού που τυλίγεται. 
Αν και οι κινήσεις ήταν μαλακές και ρευστές εμπεριείχαν μία εσωτερική δύναμη η οποία τους έδινε μία ακατανίκητη και ευέλικτη δύναμη,
 αν και εφόσον χρειαζόταν. 
Αυτή η τεχνική έμοιαζε μάλλον με το Πα- κουά.
-Το τρίτο ζώο ήταν η τίγρη. 
-Με αυτήν αναπτύσσονταν τα οστά . 
Οι κινήσεις ήταν αργές και γρήγορες, 
συχνά με υπερβολική ένταση. 
-Η τάση ήταν συμπαθής οι επιθέσεις άγριες και υπήρχε ένα αίσθημα αδυσώπητης δύναμης. 
Μάλλον έμοιαζε με το Ουετσιρίγιου Μαράτα.
Το τέταρτο ζώο ήταν η λεοπάρδαλη. 
Η ποιότητά της ήταν ή δύναμη και η ευέλικτη μυϊκή δύναμη που θύμιζε τη λεοπάρδαλη η οποία αν και δεν είχε το βάρος και τον όγκο μιας τίγρης είχε την ικανότητα να κινείται ξαφνικά, 
να επιτίθεται και να οπισθοχωρεί γρήγορα χρησιμοποιώντας τη δύναμή της για να δημιουργεί γρήγορες και δυνατές κινήσεις. 
Αυτή η τεχνική έμοιαζε με το γιαπωνέζικο καράτε.
-Το πέμπτο ζώο ήταν ο πελαργός. 
Με αυτή την τεχνική αναπτύσσονταν οι ιδέες , 
ήταν δε υπεύθυνη για τη σωστή στάση. 
Έδινε ένα αίσθημα ενότητας στο σώμα. 
Στις κινήσεις ο κορμός ήταν όρθιος και ισορροπημένος και πολλές φορές στηριζόταν στο ένα πόδι. 
Τα χέρια έδιναν απότομα χτυπήματα απέκρουαν και σάρωναν με κινήσεις όμοιες με των φτερών.
-Η παρατήρηση της μάχης ενός πελαργού με ένα φίδι ή η θυελλώδης επίθεση  ενός πάνθηρα έδωσαν στους μοναχούς τη δυνατότητα ανάπτυξης των συστημάτων τους. Όμως, 
μια βαθύτερη ενδοσκόπηση τους έδωσε μια ακόμη ικανότητα, 
το να βρουν ποια ψυχική κατάσταση αντιστοιχούσε στην κάθε τεχνική αφού η τεχνική ήταν έκφραση αυτής της κατάστασης σε συνδυασμό με τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του ζώου. 
-Έτσι η καλλιέργεια της εσωτερικής στάσης με την παράλληλη εξωτερική τεχνική μετέτρεπε τον μοναχό σε μία ανίκητη δύναμη και ιδιαίτερα, 
όταν με ευκολία περνούσε από το ένα σύστημα στο άλλο. 
-Αλλά πάνω από όλα, 
κυρίαρχη ήταν η βουδιστική ηρεμία, 
η αυτοσυγκέντρωση η γεμάτη ένταση και δύναμη ειρήνη.
-Το μυητικό σύστημα δεν επέτρεπε την μετάδοση της γνώσης σε επικίνδυνα άτομα. 
Η τεχνική δεν επιτρεπόταν να γίνει γνωστή σε ανθρώπους που δεν κατείχαν τις άλλες γνώσεις και δεν είχαν περάσει τις άλλες χρόνιες δοκιμασίες. 
Εδώ παρατηρούμε ότι η τεχνική μαθαίνεται και χωρίς την κατάλληλη εσωτερική διαμόρφωση, όμως υπάρχει ένα μεμπτό σημείο. 
Δεν μπορεί να εκμαθηθεί η τεχνική παρά μέχρι εκεί που ο διαχωρισμός τεχνικής και ουσίας είναι πια δύσκολος. 
-Από αυτό το σημείο άρχιζε η υψηλή πολεμική τέχνη που δεν ήταν πια τέχνη αλλά μαγεία. 
Πέρα από τα ζώα και τις στάσεις τους ήταν τα ίδια τα στοιχεία της φύσης.
Ο μοναχός έδινε ζωή όπως η γη, 
υποχωρούσε όπως το νερό, μαστίγωνε όπως ο αέρας και έκαιγε όπως η φωτιά.
Το βάρος του σώματος ξεπερνιόταν, 
δεν υπήρχε ανασταλτικός παράγοντας ανάμεσα στις σκέψεις και τις κινήσεις, φτερωτά βέλη πιάνονταν στον αέρα και η διάβαση πάνω από το νερό η μέσα από την φωτιά δεν ήταν πια μυστήριο.
Ίσως είναι για μας μυστήριο στον 20ο αιώνα αλλά όχι για την παραδοσιακή γνώση.
Όταν ο μοναχός ήθελε να φύγει από το μοναστήρι οι δοκιμασίες ήταν τέτοιες που ήταν αδύνατο να φύγει όποιος θα μετάδιδε αργότερα στον έξω κόσμο επικίνδυνες τεχνικές χωρίς την απαραίτητη εσωτερική διαμόρφωση
.

Οι δοκιμασίες των τεσσάρων δωματίων

Μόνο ο θρύλος τους φτάνει στις μέρες μας. 
Μέσω αυτών ο υποψήφιος μύστης αποκτούσε την ενοποίηση με το περιβάλλον. 
Το τσεκούρι ή το ακόντιο που έρχονταν κατά πάνω του ενώ καθόταν ακίνητος σταυροπόδι στο πάτωμα ενός σκοτεινού δωματίου το έπιανε και το ακουμπούσε δίπλα του. 
Σε ένα άλλο δωμάτιο περπατούσε πάνω στο σκοτεινό νερό και τέλος σήκωνε ένα πυρακτωμένο καζάνι στην αγκαλιά του. 
Γη, 
νερό, 
αέρας,
και φωτιά. 
Μυητικές δοκιμασίες και το έμβλημα του μοναστηριού σημαδεύονταν με το πυρακτωμένο σίδερο στο στήθος του υποψήφιου. 
Η έξοδος ήταν πια ακίνδυνη.
Και η περιπλάνηση στις απέραντες επαρχίες της Κίνας ήταν πια γεμάτη θρύλους, κατορθώματα, 
ευγενείς περιπέτειες και τιμές θεού.

-Και όταν ο εχθρός βρεθεί σε δύσκολη θέση να μην χαθεί η ευγένεια, 
η ταπεινότητα και η εγκράτεια. 
-Αλλά ο νικητής να του χαρίσει την ζωή και να του επιστρέψει το όπλο του προσφέροντάς του φιλία.

Τα λόγια που ακολουθούν μας λένε ότι μόνο αυτός που έχει, 
θράσος θα σκοτώσει. 
Αυτός που έχει θάρρος θα σεβαστεί την ζωή. 
Θα τη σεβαστεί γιατί βαδίζει τον δρόμο της. 
Και δεν είναι άκαμπτος αλλά τρυφερός και ευλύγιστος. 
«Οι δυσκίνητοι στη μάχη δε νικούν». 
Η σκληρότητα των δέντρων τα κάνει αδύναμα μπροστά στον άνεμο. 
Η ευλυγισία τα σώζει. 
Αλλά και η αδυναμία υπερνικά την δύναμη και η ευγένεια το σκληρό άνθρωπο. Έχουμε πολλά παραδείγματα σκληροτράχηλων πολεμιστών που υποχώρησαν μπροστά στην ευγένεια των ηττημένων.
  
Προχωρώντας το δρόμο κι άλλες αρετές πρέπει να συνοδεύουν τον προσκυνητή. «Πιστός στις υποχρεώσεις του, 
χωρίς να ζητά τη συμφωνία. 
Μόνο ο κακοήθης απευθύνει κατηγορίες. 
Τα λόγια του Τάο Τε Τσίγκ δε βρίσκονται μακριά από το Μπουσίντο, 
τον Πλάτωνα, 
το Μάρκο Αυρήλιο, 
τους κανόνες του Ιππότη. 
Το έργο του Τάο είναι η ειρήνη. 

Η μελέτη του Τάο Τε Τσίγκ του βιβλίου του Λάο Τσε δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο αυτόν ο οποίος είναι ένας εραστής του δρόμου προς την Αρετή. 
Από τη στιγμή που οποιοσδήποτε ευγενής πολεμιστής μελετήσει αυτό το έργο θα διακρίνει όλα τα σημεία που τον αφορούν.
Κατ΄ αρχήν αφού Τάο Τε Τσίγκ σημαίνει πραγματεία για την οδό και τη Δύναμή της, αμέσως βλέπουμε ότι πρέπει να υπάρχει μέσα σ΄αυτό μια παρουσία στοιχείων όσον αφορά την οδό και την Δύναμη.
Ο πολεμιστής πρέπει να είναι δυνατός και να βαδίζει ένα Δρόμο. 
Αν είναι ακάθαρτος ο δρόμος η Δύναμή του θα τον καθαρίζει. 
Ας θυμηθούμε τον Ηρακλή και τον Θησέα.

-Τα παραγγέλματα του Λάο Τσε, 
αντηχούν γι΄ αυτούς που θέλουν να βαδίζουν σταθερά το δρόμο..

«Το να ικανοποιείς τις επιθυμίες σου, 
δεν είναι πάντα τόσο καλό όσο το να τις σταματάς, 
όταν πρέπει». 
-Ο αυτοέλεγχος είναι μια αρετή. 
-Οι επιθυμίες πρέπει να νικηθούν από αυτή την αρετή, 
όχι μέσω μιας ψεύτικης άρνησης. 
-Δεν πρέπει να ελέγχουν το μαθητή οι επιθυμίες. 
-Ο μαθητής πρέπει να τις ελέγχει. 
ο ίδιο και για τη μάχη. 
«Οποίος δεν ανταγωνίζεται κανέναν, 
ποιος θα μπορούσε να τον ανταγωνιστεί». 
-Πρέπει να ξεπεράσει ο μαχητής την αγωνία και το άγχος. 
-Δεν πρέπει να πολεμά μανιασμένα χωρίς ανάσα, 
για να καταβάλει τον αντίπαλο. 
-Με φυσικό τρόπο, 
σαν παρατηρητής του εαυτού του, 
πρέπει να στέκεται απέναντι στον άλλο, 
και αυτό είναι νίκη. 
Χωρίς υπερβολές.  
« Ολιγόλογη είναι η φύση στην ομιλία της. . . 
Η μπόρα τελειώνει πριν τελειώσει η μέρα. 
Αφού η φύση μιλά έτσι γιατί όχι και ο άνθρωπος ;» 

Ο λακωνικός τρόπος έκφρασης είναι η γλώσσα της φύσης την οποία φαίνεται να κατανόησαν αρκετά καλά οι Σπαρτιάτες.
Τι θυμίζουν αυτοί που ακολουθούν την υπερβολή και αυτόν που «Τρέχει με άγριο άλογο μεθυσμένος». 
Που έχει αφήσει να τον κυριαρχήσει η προσωπικότητα και αναπόφευκτα θα έρθει η βία. 
Όμως για τον Λάο Τσε η βία είναι καταδικασμένη. 
ΟΙ ευγενείς δε χρησιμοποιούν βίαια μέσα. 
Ακόμα και τα όπλα «τα χρησιμοποιούν με ηρεμία και αυτοκυριαρχία». 
Δεν πανηγυρίζουν για τη νίκη και όταν πραγματώνουν το σκοπό τους σταματούν. 

«Αν αυτός που ακολουθεί τη βία δε βρει βίαιο θάνατο, 
θα τον καλέσω να με διδάξει».

Η αυτάρκεια θα βοηθήσει την προσπάθεια. 
«Αν είσαι χαρούμενος με όσα έχεις η χαρά σου θα διαρκέσει. 
Ο μαχητής πρέπει  πάντα να ανακαλύπτει ήρεμες λύσεις. 
«Η κίνηση νικά το κρύο, 
η ηρεμία νικά τη ζέστη».
Ο τρόπος ζωής δεν πρέπει να είναι αφύσικος. 
Και το Τάο είναι η ίδια η ζωή και η φωνή της φύσης. 
Σ’ αυτόν που βαδίζει στο Τάο η τίγρη και το βουβάλι δεν προκαλούν κακό. 
«Δεν υπάρχουν σ’ αυτόν σημεία θανάτου». 
Ο πολεμιστής πρέπει να αναζητά την αρμονία. . . 
«Η πολλή ζωτικότητα οδηγεί στην επιθετικότητα, 
αλλά η αρμονία οδηγεί στη σταθερότητα
Ο πολεμιστής πρέπει να ελέγχει τα λόγια αλλά και τον τρόπο που λέγονται τα λόγια «Εκείνοι που γνωρίζουν δε μιλούν πολύ». 
Πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια αλλά όχι σκληρότητα. 
Να λέγεται η αλήθεια,  
χωρίς όμως να δημιουργεί πληγές. 
-Και όταν ο εχθρός βρεθεί σε δύσκολη θέση να μην χαθεί η ευγένεια, 
η ταπεινότητα και η εγκράτεια. 
-Αλλά ο νικητής να του χαρίσει την ζωή και να του επιστρέψει το όπλο του προσφέροντάς του φιλία.

Τα λόγια που ακολουθούν μας λένε ότι μόνο αυτός που έχει, 
θράσος θα σκοτώσει. 
Αυτός που έχει θάρρος θα σεβαστεί την ζωή. 
Θα τη σεβαστεί γιατί βαδίζει τον δρόμο της. 
Και δεν είναι άκαμπτος αλλά τρυφερός και ευλύγιστος. 
«Οι δυσκίνητοι στη μάχη δε νικούν». 
Η σκληρότητα των δέντρων τα κάνει αδύναμα μπροστά στον άνεμο. 
Η ευλυγισία τα σώζει. 
Αλλά και η αδυναμία υπερνικά την δύναμη και η ευγένεια το σκληρό άνθρωπο. Έχουμε πολλά παραδείγματα σκληροτράχηλων πολεμιστών που υποχώρησαν μπροστά στην ευγένεια των ηττημένων.
  
Προχωρώντας το δρόμο κι άλλες αρετές πρέπει να συνοδεύουν τον προσκυνητή. «Πιστός στις υποχρεώσεις του, 
χωρίς να ζητά τη συμφωνία. 
Μόνο ο κακοήθης απευθύνει κατηγορίες. 
Τα λόγια του Τάο Τε Τσίγκ δε βρίσκονται μακριά από το Μπουσίντο, 
τον Πλάτωνα, 
το Μάρκο Αυρήλιο, 
τους κανόνες του Ιππότη. 
Το έργο του Τάο είναι η ειρήνη. 

Rebirth Breathwork Τεχνική Αναπνοών REBIRTHING: εργαλείο αυτοσυνειδητοποίησης και αυτογνωσίας.


Rebirth Breathwork
Τεχνική Αναπνοών
REBIRTHING:
εργαλείο  αυτοσυνειδητοποίησης  και  αυτογνωσίας.  


 -Με απόλυτα ασφαλή τρόπο,


καθένας βρίσκει τα πρότυπα που υποσυνείδητα κατευθύνουν τη ζωή του,
απελευθερώνοντας  τα στοιχεία εκείνα που εμποδίζουν την ανάπτυξή του.
Η βαθιά,
ήρεμη αναπνοή αποκαλύπτει την αλήθεια και μας φέρνει στο φως,
στην απόλυτη αγάπη,
στην ένωση με το θείο.  
-Η τεχνική θεωρείται ολοκληρωμένη καθώς αγκαλιάζει με ευγενικό τρόπο κάθε φάσμα του εαυτού: 
το κοινωνικό,
οικονομικό,
φυσικό,
ψυχικό,
διανοητικό και  πνευματικό επίπεδο.
-Τα προσόντα που χρειάζονται για να ακολουθήσει κανείς το Rebirth είναι η επιθυμία του να αλλάξει και η βαθιά αγάπη για τον εαυτό. 
-Υποστηριζόμενη από την αναπνοή,
η τεχνική αυτή μας φέρνει σε επαφή με την κυριότερη δύναμη μέσα μας,
τη ζωή.
Όλα τα αρχεία μας,
(συναισθήματα,
 σκέψεις,
γεγονότα που μας έχουν επηρεάσει,
αυτά που έχουμε μάθει και διδαχθεί, κ.λ.π.) που το δεδομένο χρόνο χρειάζονται επεξεργασία,
ανέρχονται στην επιφάνεια με σκοπό την άμεση συνειδητοποίηση τους και το ρόλο που παίζουν στη ζωή μας.
Όλα τα θέματα που καλύψαμε μέχρι τώρα καθώς και άλλα, ελευθερώνονται μέσα από την ανάσα.
-Σκοπός είναι να βιώσουμε το κάθε τι καθώς και το σκοπό που εξυπηρετεί στη ζωή μας και να ελευθερωθούμε από τυχόν αυτομπλοκαρίσματα.
-Το μοτίβο της αναπνοής είναι η φυσιολογική ανάσα.
Συνήθως κατά τη διάρκεια μιας μέρας,
«ξεχνάμε» να ανασάνουμε.
Όταν αφηνόμαστε στον ύπνο,
τότε το σώμα αναλαμβάνει να αναπνέει χωρίς το άγχος της καθημερινότητας.
-Η βαθιά εισπνοή και η ήρεμη εκπνοή που συμβαίνει όταν ακριβώς βρισκόμαστε σε κατάσταση βαθύ ύπνου,
δημιουργούν τα εγκεφαλικά κύματα γνωστά ως Αλφα.
Αυτά μας βοηθούν να επεξεργαζόμαστε από το υποσυνείδητο ότι έχει ανάγκη τη δεδομένη ώρα και να παίρνουμε από το υπερ-συνειδητό όποιες χρήσιμες πληροφορίες για τον εαυτό μας.
-Το πρωί συνήθως θυμόμαστε απειροελάχιστα πράγματα από τις όποιες διεργασίες συνέβησαν στον ύπνο μας.
Και τίποτα δεν γίνεται αντιληπτό από τη στιγμή που δεν είναι συνειδητό.
-H Τεχνική του Rebirthing δουλεύει με τον ίδιο τρόπο.
Η διαφορά είναι ότι είμαστε συνειδητοί 100% τη στιγμή που το υποσυνείδητο,
και το υπερσυνειδητό επεξεργάζεται τα δεδομένα της περιόδου.
Rebirthing είναι η διαδικασία συνειδητοποίησης του Αληθινού μας εαυτού και ένα εργαλείο ελευθέρωσης της αληθινής μας φύσης απομακρύνοντας κάθε αυταπάτη και ψεύτικη εικόνα που μη συνειδητά έχουμε «χτίσει» για τον εαυτό μας και που μας εμποδίζει να χαρούμε μια γεμάτη,
πλήρης,
χαρούμενη και γεμάτη αγάπη ζωή.
-Τι είναι Breathwork Rebirth:
Η Τεχνική των Αναπνοών (Rebirth Breathwork) απελευθερώνει αρνητική,
συναισθηματική μνήμη από τα κύτταρά μας.
-Η διαδικασία οδηγεί στην αφομοίωση δυσεπίλυτων θεμάτων στο φυσικό,
συναισθηματικό,
νοητικό και πνευματικό επίπεδο.
-Το πρώιμο αποτέλεσμα που γευόμαστε είναι η εμπειρία της διαύγειας σε πολύ βαθύ εσωτερικό επίπεδο.
-Η διαδικασία μας ενδυναμώνει να ακολουθήσουμε τις επιλογές μας και να βγούμε από την κατάσταση του «θύματος».
-Μαθαίνοντας να χρησιμοποιούμε τις αναπνοές σαν ένα υψηλό μεταμορφωτικό εργαλείο (συνειδητή, κυκλική,
επαναλαμβανόμενη αναπνοή) μαθαίνουμε να απελευθερώνουμε τον εαυτό μας από ενεργειακές επιπλοκές στο φυσικό και συναισθηματικό επίπεδο που προέρχονται από καταπιεσμένες και τραυματικές εμπειρίες.
-Η τακτική ενασχόληση έχει σαν αποτέλεσμα την ενεργοποίηση και ενδυνάμωση τόσο της φυσικής κατάστασης όσο και της ευεξίας και της πνευματικής μας εγρήγορσης και ανάπτυξης.
-Το Rebirth Breathwork είναι ένα εργαλείο έμπνευσης για να γευόμαστε με πληρότητα την χαρά,
τη ζωντάνια και την αρμονία στη ζωή.
-Το κύριο χαρακτηριστικό της Τεχνικής είναι η απλότητα.
-Η διαδικασία προϋποθέτει βαθιές αναπνοές καθώς είμαστε ξαπλωμένοι.
-Η συνεχόμενη και επαναλαμβανόμενη αυτή αναπνοή μας αποκαλύπτει τα υποσυνείδητα πρότυπα άμυνάς μας για μια ζωή γεμάτη χαρά,
ζωντάνια και ευχαρίστηση.
-Αυτά ανέρχονται στην επιφάνεια,
με τη μορφή κυμάτων σκέψεων,
σαν στρώματα που το ένα είναι τοποθετημένο κάτω από το άλλο. 
Όταν πια τα έχουμε καταλάβει,
 (όχι πια ασυνείδητα) και τα παρατηρούμε,
τα εξομαλύνουμε και τα αφομοιώνουμε εκπνέοντας και βιώνοντας αυτά από το δεδομένο χρόνο που αποθηκεύτηκαν μέχρι τη σημερινή συνείδηση μας,
με ασφάλεια.
-Η τεχνική προσφέρει ένα ευγενή και ήπιο τρόπο να αποκαλυφθούν αρχέτυπα πρότυπα όπως αυτά διαμορφώθηκαν στη συνείδησή μας και αποθηκεύτηκαν στο σώμα μας,
από το εμβρυϊκό στάδιο ή ακόμη και από την γέννησή μας καθώς και από τις πρώιμες σχέσεις μας που και που απωθήθηκαν από τη μνήμη μας.
Οι σχέσεις μας μπορούν να είναι ξεκάθαρες και ολοκληρωμένες όταν απαλείψουμε την αντίστασή μας να βιώνουμε τη ιδανική αυτή κατάσταση (ολοκλήρωση).
Οι σκέψεις που έχουν απωθηθεί είναι και τα εμπόδια που «κλειδώνουν» την πόρτα προς την ευδαιμονία.
-Η τεχνική Rebirth/Breathwork είναι κλειδί για αυτή την πόρτα.

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ Ομιλία του Swami Vivekananda


Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Ομιλία του Swami Vivekananda
  

Εισαγωγή

Κάθε ψυχή είναι προορισμένη να είναι τέλεια,
και κάθε ον, 
στο τέλος, 
θα κατακτήσει αυτήν την κατάσταση. 
Ο,τιδήποτε είμαστε τώρα είναι το αποτέλεσμα του ο,τιδήποτε ήμαστε ή σκεφτήκαμε στο παρελθόν. 
Και ο,τιδήποτε θα είμαστε στο μέλλον θα είναι το αποτέλεσμα του τι κάνουμε ή σκεφτόμαστε τώρα. 
Αλλά αυτό δεν αποκλείει το να δεχτούμε βοήθεια από έξω, 
οι δυνατότητες της ψυχής πάντα αναζωογονούνται με κάποια βοήθεια από έξω, 
τόσο πολύ που, στην μεγαλύτερη πλειονότητα των περιπτώσεων στον κόσμο, 
η βοήθεια από έξω είναι σχεδόν απόλυτα απαραίτητη.
Η επιτάχυνση της επιρροής που έρχεται απ' έξω θα μας βοηθήσει να αναπτύξουμε τις δυνατότητες μας. Και τότε ξεκινάει η ανάπτυξη, 
έρχεται η πνευματική ζωή και ο άνθρωπος γίνεται άγιος και τέλειος, 
όταν φτάσει στο τέλος. 
Αυτή η εξωτερική επιρροή επιτάχυνσης δεν μπορεί να προέλθει από βιβλία. 
Η ψυχή μπορεί να δεχτεί επίδραση και ώθηση μόνο από μια άλλη ψυχή και όχι από οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να μελετάμε βιβλία όλες μας τις ζωές, 
μπορεί να γίνουμε πάρα πολύ διανοούμενοι, 
αλλά στο τέλος θα ανακαλύψουμε ότι δεν έχουμε αναπτύξει καθόλου την πνευματικότητα. 
Η υψηλή διανοητική ανάπτυξη δεν συνεπάγεται και την ισοδύναμη πνευματική ανάπτυξη ενός ανθρώπου. Αντίθετα, βλέπουμε κάθε μέρα περιπτώσεις όπου η διάνοια έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ εις βάρος του πνεύματος. 
Για την διανοητική ανάπτυξη μπορούμε να πάρουμε πολύ μεγάλη βοήθεια από τα βιβλία, 
αλλά για την πνευματική ανάπτυξη δεν μπορούμε να βοηθηθούμε σχεδόν καθόλου. 
Αυτό συμβαίνει γιατί τα βιβλία δεν μπορούν να μας δώσουν ώθηση απ' έξω. 
Για να αναπτύξουμε το πνεύμα πρέπει η ώθηση να προέλθει από μια άλλη ψυχή.


Ο ΣΠΟΡΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ

Η ψυχή από την οποία έρχεται η ώθηση αποκαλείται "Γκουρού", 
"ο Δάσκαλος", 
και η ψυχή στην οποία μεταβιβάζεται η ώθηση αποκαλείται "ο Μαθητής". 
Για να μεταβιβαστεί αυτή η ώθηση, 
πρέπει κατ' αρχήν η ψυχή του μεταβιβάζοντα να κατέχει αυτή τη δύναμη. 
Κι ακόμη, 
αυτός όπου θα μεταβιβαστεί η ώθηση πρέπει να είναι δεκτικός, 
ώστε τη δεχτεί. 
Ο σπόρος πρέπει να είναι ζωντανός σπόρος και το χωράφι πρέπει να είναι καλά οργωμένο και προετοιμασμένο. 
Και όταν ικανοποιούνται αυτές οι δύο συνθήκες, 
τότε πραγματοποιείται μια πολύ όμορφη ανάπτυξη της θρησκείας.
Αυτός ο οποίος μιλάει και μεταβιβάζει τη διδασκαλία πρέπει να είναι θαυμάσιος, 
αλλά το ίδιο πρέπει να είναι κι αυτός που ακούει και δέχεται τη διδασκαλία. 
Μόνο όταν και τα δύο αυτά μέρη είναι θαυμάσια, 
τότε μόνο μπορεί να υπάρξει μια πνευματική ανάπτυξη. 
Αυτοί είναι πραγματικοί δάσκαλοι και πραγματικοί μαθητές. 
Οι υπόλοιποι προσποιούνται ότι ασχολούνται με την πνευματικότητα. 
Έχουν μια μικρή διανοητική επικοινωνία, 
που ικανοποιεί λίγο την περιέργεια τους, 
αλλά μόνο στέκονται στο περιθώριο του ορίζοντα της θρησκείας. 
Υπάρχει κάποια αξία σ' αυτό, 
αφού αυτός που διψάει πραγματικά για τη θρησκεία, 
μόνο τότε μπορεί να ξυπνήσει. 
Όλα έρχονται στο πλήρωμα του χρόνου. 
Είναι ένας μυστηριώδης νόμος της φύσης,
 που ορίζει ότι όταν το χωράφι είναι έτοιμο, 
τότε ο σπόρος θα έρθει. 
Έτσι, όταν η ψυχή είναι έτοιμη να δεχτεί τη θρησκεία, 
τότε ο μεταβιβαστής της θρησκευτικής δύναμης θα έρθει και ο αμαρτωλός αναζητητής θα συναντήσει τον σωτήρα αναζητητή.
Υπάρχουν όμως μεγάλοι κίνδυνοι σ' αυτό, 
όπως ο κίνδυνος να μπερδέψει η ψυχή που δέχεται το προσωρινό συναίσθημα με τον πραγματικό θρησκευτικό πόθο. 
Πολύ συχνά μπερδεύουμε αυτές τις ωθήσεις και τις συγχέουμε με την πραγματική δίψα για θρησκεία. 
Και όσο διαρκεί αυτή η σύγχυση, 
η πραγματική συνεχής δύναμη της επιθυμίας της ψυχής δεν θα έρθει και δεν θα βρούμε τον μεταβιβαστή.
Υπάρχουν ακόμη περισσότερες δυσκολίες για το μεταβιβαστή. 
Υπάρχουν πολλοί, 
που αν και βυθισμένοι στην άγνοια, 
είναι τόσο φιλόδοξοι που νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα. 
Και δεν σταματούν εκεί, 
αλλά προσφέρονται να σηκώσουν κι άλλους στους ώμους τους. 
Έτσι ο τυφλός οδηγεί τον τυφλό, 
και οι ίδιοι πέφτουν στην τάφρο. 
Ο κόσμος είναι γεμάτος από τέτοιους. 
Ο καθένας θέλει να είναι ένας δάσκαλος. 
Ο κάθε ζητιάνος θέλει να κάνει ένα δώρο αξίας εκατομμυρίων δολαρίων. 
Έτσι όπως ο ζητιάνος αυτός είναι γελοίος, 
έτσι είναι και αυτού του είδους οι δάσκαλοι.
Πως όμως μπορούμε να γνωρίσουμε ένα δάσκαλο; 
Κατ' αρχήν ο ίδιος δεν χρειάζεται ένα δαυλό για να γίνει ορατός, 
όπως δεν χρειαζόμαστε φως ή κερί για να δούμε τον ήλιο. 
Η αλήθεια είναι αυταπόδεικτη, 
δεν απαιτεί κάποια επιβεβαίωση. 
Διεισδύει στα μεγαλύτερα βάθη της φύσης μας και όλο το σύμπαν στέκεται και λέει "Αυτό είναι αλήθεια". Έτσι είναι οι πολύ μεγάλοι δάσκαλοι. 
Όμως μπορούμε να δεχτούμε βοήθεια και από μικρότερους δασκάλους. 
Και αφού δεν είμαστε πάντοτε ικανοί να έχουμε την διαίσθηση και την κρίση για να ανακαλύψουμε έναν τέτοιον άνθρωπο, 
πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένα τεστ, 
με συγκεκριμένες απαιτήσεις και συνθήκες. 
Τέτοια είναι η αγνότητα, 
η πραγματική δίψα για γνώση και η καρτερικότητα.
Καμιά ακάθαρτη ψυχή δεν μπορεί να είναι θρησκευτική. 
Αυτή είναι η πιο σημαντική συνθήκη. 
Η αγνότητα με κάθε τρόπο είναι απόλυτα απαραίτητη.
Η επόμενη συνθήκη είναι μια πραγματική δίψα για τη γνώση. 
"Ποιος θέλει;" 
Αυτή είναι μια παλιά ερώτηση. 
Μπορούμε να έχουμε ότι θέλουμε, 
αυτός είναι ένας παλιός, 
αρχαίος νόμος. 
Αυτός που θέλει, παίρνει. 
Το να θέλουμε θρησκεία είναι κάτι πολύ δύσκολο. 
Δεν είναι τόσο εύκολο, όσο συνήθως νομίζουμε.
Ακόμη, ξεχνάμε ότι θρησκεία δεν είναι να ακούς ομιλίες ή να διαβάζεις βιβλία, 
αλλά είναι μια συνεχής μάχη, 
ένας συνεχής αγώνας, 
μια συνεχής πάλη με τη φύση μας. 
Ένας συνεχής αγώνας, 
μέχρι να επιτευχθεί η νίκη, 
μια νίκη που μπορεί να έρθει αμέσως, 
ή να μη έρθει ούτε μετά από εκατοντάδες ζωές. 
Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι γι' αυτό. 
Ο μαθητής που είναι προετοιμασμένος έτσι και έχει αυτό το πνεύμα θα συναντήσει την επιτυχία.


ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

Εκείνοι που ασχολούνται πάντα με τα λόγια και αφήνουν το νου να ψάχνει τη δύναμη των λέξεων, 
χάνουν το πνεύμα. 
Έτσι, 
ο δάσκαλος πρέπει πάντα να γνωρίζει το πνεύμα των Γραφών. 
Σ' έναν δάσκαλο πρέπει πρώτα να ψάξουμε αν γνωρίζει το μυστικό των Γραφών. 
Όλος ο κόσμος μελετά τις Γραφές, 
Βίβλους, 
Βέδες, 
Κοράνια, 
κλπ. 
Αλλά όλα αυτά είναι λέξεις, 
εξωτερικές συνθήκες, 
σύνταξη, 
ετυμολογία, 
φιλοσοφία, 
τα ξερά κόκαλα της θρησκείας. 
Θα ανακαλύψετε ότι κανένας από τους μεγάλους δασκάλους του κόσμου δεν χρησιμοποιεί αυτές τις διαφορετικές ερμηνείες των γραφών, 
δεν παιδεύτηκαν με τα κείμενα και με τα λόγια. 
Δεν λένε "Αυτή η λέξη σημαίνει αυτό και αυτή είναι η φιλολογική σχέση αυτού και της λέξης…." 
Μπορείτε να μελετήσετε όλους τους μεγάλους δασκάλους της ανθρωπότητας και θα δείτε ότι κανένας δεν χρησιμοποιεί αυτό τον τρόπο. 
Αυτοί μίλησαν, 
ενώ οι άλλοι που δεν έχουν τίποτα να πουν, 
θα πάρουν μια λέξη και θα γράψουν ένα τρίτομο έργο για τη πηγή της και τη χρήση της.
Αν θέλεις να είσαι Χριστιανός δεν είναι απαραίτητο να ξέρεις αν ο Χριστός γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ ή στην Βηθλεέμ ή την ακριβή ημερομηνία που έκανε την Επί του Όρους Ομιλία. 
Το μόνο που απαιτείται είναι να αισθάνεσαι την Επί του Όρους Ομιλία. 
Δεν είναι ανάγκη να διαβάσεις δύο χιλιάδες λέξεις για το πότε αυτή έχει δοθεί. 
Όλα αυτά είναι για την απόλαυση του διανοούμενου. 
Αφήστε τους να την έχουν, 
πείτε "αμήν" σ' αυτό.


ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΑΞΙΑΣ ΕΝΟΣ ΔΟΛΑΡΙΟΥ

Η τρίτη συνθήκη είναι το κίνητρο. 
Αυτός που δεν διδάσκει με απώτερα κίνητρα, 
όπως φήμη, 
δόξα, 
ή οτιδήποτε, 
αλλά το κάνει από αγνή αγάπη για σένα, 
αυτός είναι ο πραγματικός δάσκαλος. 
Οποιοδήποτε άλλο κίνητρο, 
όπως το κέρδος ή το όνομα, 
θα κατέστρεφε αμέσως το μεταβιβαζόμενο μήνυμα. 
Συνεπώς όλα πρέπει να γίνουν μέσω της αγάπης.
Μόνο όταν κάποιος γνωρίζει τον Θεό μπορεί να είναι δάσκαλος.
Όταν βλέπεις ότι ένας δάσκαλος πληροί όλες αυτές τις συνθήκες, 
είσαι ασφαλής. 
Αν δεν έχουν πραγματοποιηθεί, 
δεν είναι σοφό να τον αποδεχτείς.

Ένας τυφλός άνθρωπος που μπαίνει σ' ένα μουσείο, 
απλώς έρχεται και φεύγει. 
Αν θέλει να δει, 
πρέπει πρώτα να ανοίξουν τα μάτια του. 
Αυτός που ανοίγει τα μάτια μας στη θρησκεία είναι ο δάσκαλος. 
Είναι πολύ ωραίο να μιλάμε για ελευθερία, 
για ανεξαρτησία, 
αλλά χωρίς ταπεινότητα, 
σεβασμό, 
ευλάβεια και πίστη δεν μπορεί να υπάρχει θρησκεία. 
Σε λαούς ή σε εκκλησίες, 
όπου αυτή η σχέση δάσκαλου - μαθητή δεν κυριαρχείται από πνευματικότητα, 
εκεί δεν υπάρχει καθόλου ποιότητα. 
Αυτοί από ποιον θα μάθουν; 
Κι αν έρθουν να μάθουν,
τότε θα αγοράσουν τη γνώση. 
Δώσε μου θρησκεία ενός δολαρίου! 
Δεν μπορώ να πληρώσω ένα δολάριο γι' αυτό; 
Η θρησκεία δεν μπορεί να γίνει μ' αυτό τον τρόπο.


ΒΡΕΣ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ

Η προσοχή μας θα έπρεπε να κατευθυνθεί και να σταθεροποιηθεί στον δάσκαλο, 
ως μια ανώτατη εκδήλωση του Θεού. 
Και καθώς η δύναμη της προσευχής συγκεντρώνεται εκεί, 
η εικόνα του δασκάλου ως ανθρώπου θα διαλυθεί. 
Το πλαίσιο θα εξαφανιστεί και θα μείνει εκεί ο πραγματικός Θεός. 
Δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο και ιερότερο από την γνώση που έρχεται σε μια ψυχή, 
μεταβιβαζόμενη από έναν πνευματικό δάσκαλο. 
Βρείτε τον δάσκαλο, 
υπηρετείστε τον σαν παιδί, ανοίξτε τη καρδιά σας στην επίδραση του,
δείτε σ' αυτόν τον Θεό εκδηλωμένο.
 Γι' αυτούς που φτάνουν στην αλήθεια με ένα τέτοιο πνεύμα ευλάβειας και αγάπης, 
ο κύριος της Αλήθειας λέει τα πιο όμορφα λόγια: 
"Βγάλτε τα παπούτσια του από τα πόδια του, 
γιατί το μέρος στο οποίο στέκεται είναι ιερό". 
Όπου κι αν ειπωθεί το όνομα του, 
αυτό το μέρος ιεροποιείται. 
Πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να λέει το όνομα του, 
και μ' αυτό τον τρόπο να προσεγγίζει έναν άλλον άνθρωπο, 
από τον οποίο πηγάζουν πνευματικές αλήθειες; 
Αυτό είναι το πνεύμα μέσα στο οποίο πρέπει να διδαχτούμε. 
Τέτοιοι δάσκαλοι, 
χωρίς αμφιβολία, είναι πολύ λίγοι στον κόσμο. 
Αλλά ποτέ δεν υπήρχε ο κόσμος χωρίς κάποιους τέτοιους δασκάλους. 
Αυτοί οι δάσκαλοι είναι τα αγνά λουλούδια της ανθρωπότητας και κάνουν τον κόσμο να συνεχίζει να προχωράει. 
Είναι η δύναμη που εκδηλώνεται από τις γεμάτες ζωή καρδιές τους, 
που κρατάει τα σύνορα αυτού του κόσμου άθικτα.


ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ

Θα έρθει η στιγμή που θα υπερβούμε την ανθρώπινη φύση μας και θα γνωρίσουμε εκείνον όπως πραγματικά είναι. 
Αλλά όσο είμαστε άνθρωποι, 
πρέπει να τον λατρεύουμε με τη μορφή του ανθρώπου. 
Πιο πέρα υπάρχει άλλη ομάδα δασκάλων, 
οι Χριστοί αυτού του κόσμου, 
οι δάσκαλοι των δασκάλων, 
που ενσαρκώνουν τον Θεό καθαυτό, 
στη μορφή του ανθρώπου. 
Αυτοί είναι πολύ ανώτεροι. 
Μπορούν να μεταβιβάζουν την πνευματικότητα μ' ένα άγγιγμα, 
με μια ευχή, 
που κάνει ακόμα και τους χειρότερους χαρακτήρες άγιους σε μια στιγμή. 
Θα έχετε διαβάσει ότι αυτοί μπορούν να κάνουν τέτοια πράγματα. 
Αυτοί δεν είναι όμως οι δάσκαλοι για τους οποίους εγώ μιλάω. 
Αυτοί είναι οι δάσκαλοι όλων των δασκάλων. 
Είναι οι ανώτατες εκδηλώσεις του Θεού στον άνθρωπο. 
Εμείς δεν μπορούμε να δούμε το Θεό,
 κι αυτά είναι τα μόνα όντα που δεσμευόμαστε να λατρεύουμε. 
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να δει το Θεό καθώς αυτός εκδηλώνεται στον Υιό. 
Δεν μπορούμε να τον δούμε, κι αν το προσπαθήσουμε τότε θα δούμε μια απαίσια καρικατούρα του Θεού.
Υπάρχει μια αρχαία ιστορία της Ινδίας, για έναν άνθρωπο αμαθή, 
που του ζητήθηκε να φτιάξει μια εικόνα του Θεού Σίβα. 
Μετά από μέρες αγωνίας και μάχης, 
τέλος έφτιαξε την εικόνα μιας μαϊμούς. 
Έτσι κι εμείς, 
όσο είμαστε άνθρωποι, 
όποτε προσπαθούμε να σχηματίσουμε μια εικόνα του Θεού, 
φτιάχνουμε μια καρικατούρα του, 
γιατί δεν τον έχουμε κατανοήσει ως κάτι ανώτερο από τον άνθρωπο. 
Αυτή η στιγμή θα έρθει όταν εμείς θα υπερβούμε την ανθρώπινη φύση και θα τον γνωρίσουμε όπως είναι. 
Αλλά όσο είμαστε άνθρωποι πρέπει να τον λατρεύουμε με τη μορφή του ανθρώπου.
Η θρησκεία είναι μια πραγμάτωση και πρέπει να κάνουμε μια ξεκάθαρη διάκριση μεταξύ της ομιλίας και της πραγμάτωσης. 
Οτιδήποτε δέχεστε στην ψυχή είναι πραγμάτωση. 
Ο άνθρωπος δεν έχει καμία ιδέα του πνεύματος. Πρέπει να σκεφτεί για το πνεύμα με τις μορφές που έχει μπροστά του. 
Πρέπει να το σκεφτεί σαν τον γαλάζιο ουρανό, σαν τα απέραντα λιβάδια, ή την θάλασσα, ή κάτι ανάλογο, τεράστιο. 
Πως αλλιώς μπορούμε να φανταστούμε το Θεό;
Έτσι, τι κάνουμε πραγματικά; 
Θέλουμε να αναφερθούμε στην παντοδυναμία και σκεφτόμαστε τη θάλασσα! 
Είναι ο Θεός η θάλασσα; 
Απαιτείται λίγη κοινή λογική, και τίποτα δεν είναι τόσο σπάνιο, όσο η κοινή λογική. 
Ο κόσμος είναι γεμάτος από ομιλίες.
Δύο τάξεις των ανθρώπων δεν λατρεύουν τον Θεό ως άνθρωπο: το ανθρώπινο κτήνος, 
που δεν έχει θρησκεία και ο Παραμαχάμσα, ο ανώτατος Γιόγκι, 
ο οποίος έχει υπερβεί την ανθρώπινη φύση, έχει αφήσει πίσω του το νου και το σώμα κι έχει ξεπεράσει τα φυσικά όρια. 
Όλη η φύση έχει γίνει ο εαυτός του. 
Δεν έχει ούτε νου, ούτε σώμα και μπορεί να λατρεύει το Θεό ως Θεό, όπως το μπορεί ένας Ιησούς ή ένας Βούδας.
Αυτοί δεν λατρεύουν τον Θεό ως άνθρωπο. 
Το άλλο άκρο είναι το ανθρώπινο κτήνος, 
που καταλαβαίνετε πόσο ακραίο φαίνεται.
Παρόμοια είναι η περίπτωση της ακραίας άγνοιας σε αντίθεση με το άλλο άκρο της γνώσης. 
Κανένας απ' αυτούς δεν λατρεύει. 
Ο άνθρωπος που βρίσκεται στην πλήρη άγνοια δεν λατρεύει το Θεό. 
Δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά για να νιώθει την ανάγκη να το κάνει. 
Εκείνοι που έχουν κατακτήσει την ανώτατη γνώση, επίσης, 
δεν λατρεύουν τον Θεό, 
γιατί έχουν φτάσει στην αυτοπραγμάτωση κι έχουν γίνει ένα μαζί του. 
Συνεπώς είναι απόλυτα απαραίτητο να λατρεύεις τον Θεό ως άνθρωπο, 
κι είναι ευλογημένες οι φυλές που έχουν έναν Θεάνθρωπο να λατρεύουν.
 Οι Χριστιανοί έχουν έναν τέτοιο Θεάνθρωπο στο πρόσωπο του Χριστού. 
Έτσι σκαρφαλώνουν και προσεγγίζουν το Χριστό. 
Αυτός είναι ο φυσικός τρόπος να βλέπεις το Θεό στον άνθρωπο. 
Όλες οι άλλες ιδέες του Θεού είναι συγκεντρωμένες εκεί.
Ο μεγάλος περιορισμός που έχουν οι Χριστιανοί είναι ότι δεν παίρνουν υπόψη τους τις άλλες εκδηλώσεις του Θεού, 
πέρα από το Χριστό. 
Υπάρχει η εκδήλωση του Θεού κι αλλού, 
όπως στον Βούδα, 
και θα υπάρχει σε εκατοντάδες άλλους.
 Μην περιορίζετε το Θεό κάπου. 
Αποδώστε όλο το σεβασμό, που νομίζετε ότι πρέπει να δώσετε στο Θεό, 
στο Χριστό, 
γιατί είναι η μόνη λατρεία που μπορούμε να έχουμε.
 Ο Θεός δεν μπορεί να λατρευτεί. 
Αυτός είναι το αιώνιο ον του σύμπαντος. 
Η εκδήλωση του στον άνθρωπο είναι η μόνη που μπορούμε να λατρέψουμε, 
η μόνη στην οποία μπορούμε να προσευχηθούμε.
Είναι πολύ καλός ο τρόπος, 
το τυπικό της προσευχής των Χριστιανών, 
όταν λένε "Στο όνομα του Χριστού". 
Είναι σοφό να σταματήσουν να προσεύχονται στο Θεό, 
και να απευθύνουν την προσευχή τους μόνο στο Χριστό. 
Ο Θεός κατανοεί τις ανθρώπινες αποτυχίες και αδυναμίες και γίνεται άνθρωπος, 
για να κάνει καλό στην ανθρωπότητα.
"Οποτεδήποτε υποχωρεί η αρετή και επικρατεί η ανηθικότητα, 
τότε Εγώ έρχομαι για να βοηθήσω την ανθρωπότητα", 
λέει ο Κρίσνα. 
Αυτές οι μεγάλες ενσαρκώσεις του Θεού πρέπει να λατρεύονται.
Πρέπει να τους λατρεύουμε τιμώντας και τις μέρες που γεννήθηκαν και τις μέρες που έφυγαν από αυτό τον κόσμο, κατά τις οποίες θα πρέπει να δίνουμε περισσότερο σεβασμό σ' αυτούς.
Στην λατρεία του Χριστού, 
θα πρέπει να τον λατρεύουμε όπως αυτός επιθυμεί, 
στην ημέρα της γέννησης του, με νηστεία και προσευχή, 
κι όχι με γιορτές. 
Όταν αυτά γίνονται έτσι όπως λέμε τώρα, 
τότε Αυτοί εκδηλώνουν τους εαυτούς τους στις ψυχές μας και μας κάνουν να μοιάζουμε μ' αυτούς. 
Αλλά δεν πρέπει να ανακατέψετε το Χριστό με το Βούδα, 
με ξωτικά που τριγυρίζουν στον αέρα,
 κι όλες αυτές τις ανοησίες. 
Είναι ιεροσυλία να καλείς το Χριστό σε μια πνευματιστική συγκέντρωση για να χορέψει. 
Έχω δει μεγάλη υποκρισία σ' αυτή τη χώρα (την Αμερική, στμ.). 
Δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος για να έρθουν αυτές οι εκδηλώσεις του Θεού. 
Το άγγιγμα τους όμως μπορεί να εκδηλωθεί σ' έναν άνθρωπο, 
κι όταν ο Χριστός αγγίζει, 
όλη η ψυχή του ανθρώπου αλλάζει. 
Ο άνθρωπος μεταμορφώνεται και γίνεται όπως Εκείνος. 
Όλη του η ζωή μπορεί να γίνει πνευματική.
Από κάθε πόρο του σώματος του Χριστού εκπορεύεται πνευματική δύναμη. 
Τι ήταν αυτές οι μεγάλες δυνάμεις στο χαρακτήρα του Χριστού, 
που φαίνονται στα θαύματα και στις θεραπείες; 
Αυτά είναι τα χαμηλά πράγματα, 
που κάνοντας τα αυτός δεν θα μπορούσε να βοηθήσει, 
επειδή βρισκότανε ανάμεσα σε χυδαίους ανθρώπους. 
Που διοχετεύτηκε αυτή η θαυματουργική ικανότητα; 
Διοχετεύτηκε ανάμεσα στους Ιουδαίους,
 κι αυτοί δεν τον αναγνώρισαν. 
Που δεν διοχετεύτηκε; 
Στην Ευρώπη. 
Τα θαύματα έγιναν στους Ιουδαίους, 
που απέρριψαν το Χριστό, 
και η Επί του Όρους Ομιλία πήγε στην Ευρώπη, 
κι αυτοί τον αποδέχτηκαν. 
Το ανθρώπινο πνεύμα δέχεται αυτό που είναι αληθινό και απορρίπτει αυτό που είναι ψευδές. 
Η μεγάλη δύναμη του Χριστού δεν είναι στα θαύματα του ή στις θεραπείες του. 
Οποιοσδήποτε ανόητος θα μπορούσε να κάνει αυτά τα πράγματα. 
Οι ανόητοι μπορούν να θεραπεύσουν τους άλλους. 
Οι διάβολοι μπορούν να θεραπεύσουν τους άλλους. 
Έχω δει τρομερά δαιμονικούς ανθρώπους να κάνουν υπέροχα θαύματα. 
Έχω δει ανόητους να θεραπεύουν μέσα σε μια στιγμή με τη θέληση τους τις πιο τρομερές αρρώστιες. Αυτές είναι πράγματι δυνάμεις, 
αλλά συχνά είναι δαιμονικές δυνάμεις.
Οι άλλες δυνάμεις είναι όπως η πνευματική δύναμη του Χριστού, 
που θα ζει και θα ζει για πάντα, 
μια παντοδύναμη γιγάντια Αγάπη, 
και τα λόγια της Αλήθειας που αυτός διδάσκει. 
Η πράξη της θεραπείας των ανθρώπων σε μια στιγμή θα ξεχαστεί, 
αλλά τα λόγια του 

"Ευλογημένοι αυτοί που είναι αγνοί στη καρδιά" 

ζουν και σήμερα. 
Αυτά τα λόγια είναι μια τεράστια, 
ανεξάντλητη αποθήκη δύναμης.
 Όσο διαρκεί ο ανθρώπινος νους, 
τόσο δεν θα ξεχαστεί το όνομα του Θεού. 
Αυτά τα λόγια θα ρέουν και ποτέ δεν θα πάψουν να υπάρχουν. 
Αυτές είναι οι δυνάμεις που δίδαξε και που είχε ο Ιησούς. 
Η δύναμη της αγνότητας είναι μια βέβαιη δύναμη. 
Έτσι, 
λατρεύοντας το Χριστό, 
προσευχόμενοι σ' αυτόν, 
πρέπει πάντα να θυμόμαστε τι αναζητάμε. 
Όχι ανοησίες, 
όπως θαύματα, 
αλλά τις θαυμαστές δυνάμεις του πνεύματος, 
που απελευθερώνουν τον άνθρωπο, 
του δίνουν τον έλεγχο όλης της φύσης, 
τον παίρνουν από τη σκλαβιά και του δείχνουν τον Θεό μέσα του.

Στείλτε τα δικά σας σχόλια και παρατηρήσεις στο arthra@esoterica.gr