Και κει που θα πέσω ,
θα είναι η αγκαλιά ΤΟΥ.
Όταν έρχεται, εμείς δεν είμαστε εκεί να το συλλάβουμε. Έρχεται μόνον όταν εμείς χαθούμε. Όπως και αν το ονομάσουμε- Αλήθεια, η Θεό ή Φώτιση- σε τέτοιες στιγμές κενού, αυτό απλά έρχεται.
Όποιος και αν το δέχτηκε ένοιωσε ότι είναι η Χάρη του Θεού. Ο λόγος που το λέει αυτό, ειναι επειδή δεν προήλθε από δικες του προσπάθειες. Πως μπορούμε να ψάξουμε για ένα Θεό του οποίου δεν γνωρίζουμε το όνομα και την διεύθυνση, του οποίου δεν μπορούμε ν'αναγνωρίσουμε, γιατί δεν είναι ως τα τώρα γνωστός; Αν το γνωρίζουμε και το αναγνωρίσουμε, τότε δεν υπάρχει ανάγκη αναζήτησης. Αν όμως κατά την αναζήτηση το "Εγώ" διαλυθεί, τότε αυτός θα βρεί εμένα. Με γνωρίζει αρκετά καλά.
Ισως να με έχει ήδη βρει ακόμα και τώρα. Είμαι όμως ένας άνθρωπος που τρέχω κι όλο τρέχω κι ακόμη δεν κουράστηκα. Ακόμη και τώρα δεν είμαι κουρασμενος. Αυτός όμως θα περιμένει μέχρι να σωριαστώ τελείως εξαντλημένος. Και κει που θα πέσω , θα είναι η Αγκαλιά του...

OSHO