απο Παναγιώτης Μαρκόπουλος
Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε την Αγάπη έξω από μας,
για τον απλούστατο λόγο ότι υπάρχει ήδη μέσα μας.
Όταν νιώθεις αυτάρκης,
σημαίνει ότι ουσιαστικά αγαπάς τον εαυτό σου,
όχι με την εγωιστική έννοια της λέξης,
αλλά με τη συναίσθηση ότι έχεις αυτοσεβασμό.
Πέρασαν χρόνια για να καταλάβω ότι η γνωστή ρήση του Ευαγγελίου:
"Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν" προϋποθέτει ότι οφείλουμε πρωταρχικά να αγαπάμε τον εαυτό μας τόσο πολύ,
ώστε αυτό το γεγονός να το έχουμε σαν μέτρο σύγκρισης για να αγαπήσουμε και τους άλλους.
Ο φόβος της ανυπαρξίας είναι αυτός που μας διακατέχει και μας κάνει να αποζητάμε την συντροφικότητα,
την αγάπη,
την αποδοχή.
Γιατί μόνο μέσα από τα μάτια των άλλων νιώθουμε να υπάρχουμε.
Βλέπουμε την ύπαρξή μας να καθρεφτίζεται μέσα τους,
επειδή δεν μπορούμε να την "δούμε" και να την αισθανθούμε μόνοι μας.
Τελικά,
δεν θα έπρεπε να αισθανόμαστε μοναξιά,
γιατί ένας συνειδητοποιημένα μοναχικός άνθρωπος είναι ελεύθερος.
"Σκέφτομαι,
άρα υπάρχω".
Και πότε σκέφτομαι;
Όταν είμαι μόνος με τον εαυτό μου και δεν αναλώνομαι άσκοπα κυνηγώντας εφήμερες,
επιφανειακές αποδείξεις της ύπαρξής μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου