Και μετά... κλείνεις τα μάτια.. απο Χριστιάνα Π.

Και μετά...

κλείνεις τα μάτια..

σφίγγεις τις γροθιές
μαζεύεσαι κουβάρι
φοβάσαι λες να ζήσεις
πόνεσες λες
πληγώθηκες
απογοητεύτηκες..
πάτησες με γυμνά πόδια σε αγκάθια
μάτωσες
οι άνθρωποι σε πρόδωσαν
σου φέρθηκαν σκληρά
σε αδίκησαν
φοβάσαι να σηκωθείς ξανά
φοβάσαι να πατήσεις στα πόδια σου
ματώνουν οι πληγές
μα αν δεν σηκωθείς
πως θα δοκιμάσεις;
αν δεν περπατήσεις
πως θα ξέρεις αν μπορείς;
αν δεν σταθείς όρθιος
πως θα ξέρεις ότι δεν πέφτεις;
μπορεί να νιώθεις ασφαλής στη φυλακή σου
όλα είναι τα ίδια εκεί
κανένας δεν μπαίνει
κανένας δεν φεύγει
αλλά είναι άδεια
χωρίς ζωή, 
χωρίς χρώμα, 
χωρίς μυρωδιές
η άνοιξη δεν μπαίνει μέσα
και το χώμα δεν το βρέχει η βροχή
τα λουλούδια δεν ανθίζουν
και η θάλασσα είναι πάντα εκεί
αλλά εσύ δεν την βλέπεις..
ξύπνα
ξύπνα και βγες στη ζωή
ταξίδεψε, τρέξε, χαμογέλα
τόλμησε
επέλεξε να ζήσεις
ξέχνα το χθες και κοίτα μπροστά
η ζωή σου τάζει λουλούδια
στο αμάραντο βάζο της φύσης
και άνοιξη
στην ζωντανή παλέτα του Θεού
και το χαμόγελο
μέσα σε δυο μάτια τ' ουρανού..


Χριστιάνα Π.