Πανάρχαια προσευχή-επίκληση απο ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Πανάρχαια προσευχή-επίκληση  που υπάρχει και λειτουργεί μυστικά μέσα στο ελληνικό Αλφάβητο,  από καταβολής του.  Οπωσδήποτε θα διαπιστώσετε την ανάμειξη αρκετών ετερόκλητων στοιχείων - δωρικούς τύπους,  νεώτερες προσθήκες κλπ  - αλλά το όλο θέμα είναι όντως εντυπωσιακό: Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους (Άλφα, Βήτα, Γάμα κ.λ.π.),  δεν είναι καθόλου τυχαία,  αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική,  συντακτική και νοηματική συνέχεια,  ανώτερης σύλληψης.  Σύμφωνα μ' αυτήν τη γνωστή μας εκφώνηση,  τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμμα) ακούγονται και γράφονται ως εξής: ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ -ΗΤΑ-ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ - ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ - ΠΙ - ΡΟ -ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ- ΨΙ- ΩΜΕΓΑ. Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτή διάταξη,  που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής φιλοσοφίας,  έχουμε τα ακόλουθα: "ΑΛ ΦΑ,  ΒΗ ΤΑ ΓΑ,  (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ.  ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ.  ΖΗ ΤΑ,  Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ ΔΑ.  ΜΗ ΝΥΞ Η,  Ο ΜΙΚΡΟΝ,  ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ,  ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ!" Εν συνεχεία,  αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του Φωτός (όπου πηγή φωτός, ο Ήλιος, ο Απόλλων, ο Ρα κτλ.): «ΑΛ ΦΑ,  ΒΗ ΤΑ ΓΑ!  ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨΙΛΩΝ.  ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ,  Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ (ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞΗ,  Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΊ),  ΠΥΡΟΣ (ΔΕ) ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ,  ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ,  Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ) » «"Αλ φά,  βη τά Γά! Άμα δέ "Ελ,  τά εψ ίλών.  Στή ίγμα (ίνα) ζή τα, ή τα, θή τα Ίώτα κατά παλλάν Δά.  (Ινα) μή νύξ ή,  ό μικρόν (έστί) πυρός δε ιγμα ταφή εψ ιλων,  φύ (οι) Ψυχή.  ό μέγα (εστί)!» Η επίκληση αυτή είναι καταγραμμένη από αιώνες στο υποσυνείδητο των Ελλήνων "Αλ = Ο νοητός ήλιος Φά-ος = το φως Βή = προστακτική του ρήματος βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι). Τα = δοτική άρθρου δωρικού τύπου τη, εις την Γά= Γή (δωρικός τύπος) Άμα = (επιρρ.) συγχρόνως. "Ελ = ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος. Έψ = ρήμα έψομαι, εψ-ημένος - ψημένος. Ίλών = ιλύς (ουσιαστικό) = λάσπη, πηλός. Στή = προστακτική ρήματος ίστημι. "Ιγμα = καταστάλαγμα, απόσταγμα. Ζή = προστακτική ρήματος ζω. Ή = προστακτική ρήματος ειμί, είμαι. Θή = προστακτική ρήματος θέτω. Ίώτα = τα Ιώγα, τα Εγώ. Παλάν = Ρήμα πάλλω (= δονούμαι, περιστρέφομαι) επίθετο παλλάς = πάλλουσα, περιστρεφόμενη (παράβαλε: Παλλάς Αθηνά). Δα = άλλος τύπος της Γα, Γης (παράβαλε: Δα- μήτηρ > Δημήτηρ >Δήμητρα = Μητέρα Γή) Νύξ = (ουσ.) νύχτα. "Ο = (αναφ.) το οποίο, που. Φύ (οι) = ευκτική ρήματος φύω (φυτρώνω, αναπτύσσομαι). Απόδοση Αλ,  εσύ που είσαι το Φως,  έλα στη Γη! Κι εσύ Ελ ρίξε τις ακτίνες σου στην ιλύ που ψήνεται (που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού). Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά) για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν,  να υπάρξουν και να σταθούν πάνω στην παλλόμενη Γη.