ΔΙΑΖΥΓΙΟ........Κ ΜΕΤΑ, ΤΙ?
Δυο λεξεις θα χρησιμοποιησω για να χαρακτηρισω το διαζυγιο.
Επωδυνο κ λυτρωτικο.
Επωδυνο,
γιατι οποιος αποφασιζει να περασει το υπολοιπο της ζωης του με εναν ανθρωπο,
ειτε ανεβαινοντας τα σκαλια της εκκλησιας ειτε υπογραφοντας χαρτια σε καποιο δημαρχειο,
σιγουρα κατι πολυ δυνατο τον ενωνε μαζι του.
Και λυτρωτικο,
γιατι το να φτασεις στην αποφαση να χωρισεις,
κατι εσπασε στην πορεια,
που σ εμποδιζε ν αναπνευσεις.
Αν παλι,
προτιμας να μενεις σ ενα περιβαλλον που σ εμποδιζει ν αναπνεεις,
μονο κ μονο επειδη εχεις συνηθισει τη ζωη σου μ εναν συγκεκριμενο ανθρωπο κ σ εμποδιζει το αγνωστο της μοναξιας,
συγνωμη,
αλλα Μεγαλο Λαθος.
Μεγιστο θα λεγα.
Δεν υποστηριζω την αποψη να σκεφτεις αμεσως το διαζυγιο.
Οχι.
Προσπαθεις.
Τι?
Να σωσεις τον γαμο σου.
Πώς?
Ο καθενας απο εμας γνωριζει.
Χωρίς όμως να θυσιάσεις το μέλλον σου για χάρη όμορφων αναμνήσεων που δεν θα ξαναζησεις.
Ναι, ακόμα και αν εχεις παιδια, μην μεινεις σε μια χαμενη σχεση εξαιτιας τους.
Καλυτερα το παιδι να έχει δυο ευτυχισμενους χωρισμενους γονεις παρα μια ενωμενη δυστυχια μέσα στο σπιτι του.
Ξεπερνιεται?
αναρωτιεσαι.
Φυσικα.
Με συμμαχο το χρονο.
Περνωντας ο καιρός σταδιακα τα ζευγαρια αντιλαμβανονται οτι εκεινο που ειχαν στο μυαλο τους ως ιδανικο δεν εχει καμμια απολυτως σχεση με τον ανθρωπο που μοιραζονται τωρα την ζωη τους.
Τα περισσοτερα ζευγαρια θεωρουν ότι ο γαμος τους είναι η ολοκληρωση της σχεσης τους και ότι ετσι επισφραγιζουν αυτο που τοσο καιρο ειχαν,
και ιδιως με τον ερχομο ενος παιδιου.
Πολυ συχνα επισης,
γεννιουνται εντονοι λογοι για καβγα μεταξυ των ζευγαριων,
λογοι που πριν ήταν αδυνατον να επινοηθουν.
Οι πιο συνηθισμενοι λογοι που οδηγουν σ ενα διαζυγιο,
ειναι η απιστια,
η ψυχολογικη και σωματικη βία,
οι διαφορετικες αναγκες του καθενος,
η παρεμβαση τριτων στη ζωη του ζευγαριου κ οι καθε τυπου εξαρτησεις.
Η ελλειψη επικοινωνιας και αγαπης,
η προβληματικη σεξουαλικη ζωη,
τα οικονομικα προβληματα.
Οι περισσοτεροι ανθρωποι δε,
επιλεγουν συντροφους με τη σιγουρια να τους αλλαξουν.
Αλλο μεγαλο λαθος,
ισως το χειροτερο!
Επιλεγουν συντρόφους που μπορει να μην γνωριζουν καλα ή να μην ταιριαζουν μαζι τους,
αλλα που θεωρουν καταλληλους για οικογενεια ή απλα για παρεα.
Και ενω το διαζυγιο ειναι ισως σωτηρια λυση για ενα νεο ζευγαρι χωρις παιδια,
οταν υπαρχουν παιδια η διαδικασια ειναι πολυ πιο ψυχοφθορα,
καθως αυτα γινονται οι δυστυχισμενοι αποδεκτες καταστασεων οι οποιες μπορουν ακόμα και να τα στιγματισουν.
Απο την αλλη,
συμφωνα με τους ψυχολογους,
το διαζυγιο δεν συνεπαγεται το τελος του κοσμου ή της ζωης των ανθρωπων.
Η πορεια της ζωης όλων συνεχιζεται και οι ευκαιριες για ευτυχια δεν σταματουν ποτε.
Αρκει οι γονεις να φροντιζουν παντα να εξασφαλιζουν στα παιδια προτεραιοτητα,
φροντιδα και αγαπη.
Κ το κυριοτερο:
Καμμια αλλαγη στη συμπεριφορα των γονιων απεναντι τους.
Τα παιδια μας,
ειναι παιδια μας.
Δε χωριζουμε απο αυτα,
απο τον πατερα τους ή τη μητερα τους χωριζουμε.
Οχι ενοχικη συμπεριφορα,
ειναι παιδια που εχουν κ τους δυο γονεις διπλα τους,
δεν ειναι κακομοιρα,
ορφανα,
ή αξιολυπητα.
Αγαπη χρειαζονται.
Αγαπη κ υπομονη,
ωστε να τα κανουμε να νοιωθουν ανεση να εκδηλωνουν τα συναισθηματα τους προς τον καθε γονιο,
χωρις να δυσφορει ο αλλος.
Επωδυνο κ λυτρωτικο.
Επωδυνο,
γιατι οποιος αποφασιζει να περασει το υπολοιπο της ζωης του με εναν ανθρωπο,
ειτε ανεβαινοντας τα σκαλια της εκκλησιας ειτε υπογραφοντας χαρτια σε καποιο δημαρχειο,
σιγουρα κατι πολυ δυνατο τον ενωνε μαζι του.
Και λυτρωτικο,
γιατι το να φτασεις στην αποφαση να χωρισεις,
κατι εσπασε στην πορεια,
που σ εμποδιζε ν αναπνευσεις.
Αν παλι,
προτιμας να μενεις σ ενα περιβαλλον που σ εμποδιζει ν αναπνεεις,
μονο κ μονο επειδη εχεις συνηθισει τη ζωη σου μ εναν συγκεκριμενο ανθρωπο κ σ εμποδιζει το αγνωστο της μοναξιας,
συγνωμη,
αλλα Μεγαλο Λαθος.
Μεγιστο θα λεγα.
Δεν υποστηριζω την αποψη να σκεφτεις αμεσως το διαζυγιο.
Οχι.
Προσπαθεις.
Τι?
Να σωσεις τον γαμο σου.
Πώς?
Ο καθενας απο εμας γνωριζει.
Χωρίς όμως να θυσιάσεις το μέλλον σου για χάρη όμορφων αναμνήσεων που δεν θα ξαναζησεις.
Ναι, ακόμα και αν εχεις παιδια, μην μεινεις σε μια χαμενη σχεση εξαιτιας τους.
Καλυτερα το παιδι να έχει δυο ευτυχισμενους χωρισμενους γονεις παρα μια ενωμενη δυστυχια μέσα στο σπιτι του.
Ξεπερνιεται?
αναρωτιεσαι.
Φυσικα.
Με συμμαχο το χρονο.
Περνωντας ο καιρός σταδιακα τα ζευγαρια αντιλαμβανονται οτι εκεινο που ειχαν στο μυαλο τους ως ιδανικο δεν εχει καμμια απολυτως σχεση με τον ανθρωπο που μοιραζονται τωρα την ζωη τους.
Τα περισσοτερα ζευγαρια θεωρουν ότι ο γαμος τους είναι η ολοκληρωση της σχεσης τους και ότι ετσι επισφραγιζουν αυτο που τοσο καιρο ειχαν,
και ιδιως με τον ερχομο ενος παιδιου.
Πολυ συχνα επισης,
γεννιουνται εντονοι λογοι για καβγα μεταξυ των ζευγαριων,
λογοι που πριν ήταν αδυνατον να επινοηθουν.
Οι πιο συνηθισμενοι λογοι που οδηγουν σ ενα διαζυγιο,
ειναι η απιστια,
η ψυχολογικη και σωματικη βία,
οι διαφορετικες αναγκες του καθενος,
η παρεμβαση τριτων στη ζωη του ζευγαριου κ οι καθε τυπου εξαρτησεις.
Η ελλειψη επικοινωνιας και αγαπης,
η προβληματικη σεξουαλικη ζωη,
τα οικονομικα προβληματα.
Οι περισσοτεροι ανθρωποι δε,
επιλεγουν συντροφους με τη σιγουρια να τους αλλαξουν.
Αλλο μεγαλο λαθος,
ισως το χειροτερο!
Επιλεγουν συντρόφους που μπορει να μην γνωριζουν καλα ή να μην ταιριαζουν μαζι τους,
αλλα που θεωρουν καταλληλους για οικογενεια ή απλα για παρεα.
Και ενω το διαζυγιο ειναι ισως σωτηρια λυση για ενα νεο ζευγαρι χωρις παιδια,
οταν υπαρχουν παιδια η διαδικασια ειναι πολυ πιο ψυχοφθορα,
καθως αυτα γινονται οι δυστυχισμενοι αποδεκτες καταστασεων οι οποιες μπορουν ακόμα και να τα στιγματισουν.
Απο την αλλη,
συμφωνα με τους ψυχολογους,
το διαζυγιο δεν συνεπαγεται το τελος του κοσμου ή της ζωης των ανθρωπων.
Η πορεια της ζωης όλων συνεχιζεται και οι ευκαιριες για ευτυχια δεν σταματουν ποτε.
Αρκει οι γονεις να φροντιζουν παντα να εξασφαλιζουν στα παιδια προτεραιοτητα,
φροντιδα και αγαπη.
Κ το κυριοτερο:
Καμμια αλλαγη στη συμπεριφορα των γονιων απεναντι τους.
Τα παιδια μας,
ειναι παιδια μας.
Δε χωριζουμε απο αυτα,
απο τον πατερα τους ή τη μητερα τους χωριζουμε.
Οχι ενοχικη συμπεριφορα,
ειναι παιδια που εχουν κ τους δυο γονεις διπλα τους,
δεν ειναι κακομοιρα,
ορφανα,
ή αξιολυπητα.
Αγαπη χρειαζονται.
Αγαπη κ υπομονη,
ωστε να τα κανουμε να νοιωθουν ανεση να εκδηλωνουν τα συναισθηματα τους προς τον καθε γονιο,
χωρις να δυσφορει ο αλλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου