~Το μονοπάτι του καθ’ενός είναι Πουά

~Το μονοπάτι του καθ’ενός είναι Πουά

Πόσο διαφορετικό να ναι με του διπλανού,

που ναι όλα ίδια κι όμως,

τόσο ανόμοια και τόσο ίδια ταυτόχρονα.

~Ο ένας κρίνει τον άλλο,

ο άλλος κρίνει τον έναν,

ενώ όλοι μας είμαστε ένας.

~Κι όμως,

όλοι μας αυτό_κρινόμαστε μέσα στα απέναντι μας μάτια, αυτιά και στόματα..

~Αντί να γίνουμε ένας, μια καρδιά,

αφού όλοι εκεί ανήκουμε,

μέσα σε μια μεγάλη κρυστάλλινη καρδιά που χτυπά

με το ρυθμό των άπειρων τυμπάνων που δίνουν οι ανθρώπινοι εκτελεστές της.

~Είμαι,

Είσαι,

Είναι,

κι όμως αν μας ρωτήσει κανείς αποσπασματικά και μεμονωμένα,

όλοι μας θα κοιτάξουμε να βρεθούμε διαλογιστικά η μη,

μέσα στη σκοτεινή αυτή σπηλιά μας έστω για μια στιγμή,

να κρυφτούμε για να μην μας δει κανείς που βγάζουμε το μάτι του απέναντι που τάχα μου,

τάχα μου,

και λίγο τάχα μου αυτός ο απέναντι,

αχ αυτός ο απέναντι που τόλμησε να προσπαθήσει να αλλάξει λίγο τον Εαυτό του..

~Αφού δεν με ρώτησε,

ούτε κι εσένα ρώτησε..

Έμαθα πως δεν ρώτησε ούτε καν τον απέναντι μας..

~Τότε με ποιο δικαίωμα έκανε αυτή τη μετάβαση και έβαλε εμένα,

εσένα,

εμάς,

έβαλε εμάς να ασχοληθούμε με το τι κάνει.?

~Πωςςς.?????

Πως το έκανε αυτο, αυτός,

ο απέναντί μας Εαυτός?

~Χωρίς να πάρει την άδεια μας,

ΓΙΑΤΊ??

~Πως τόλμησε να αποφασίσει μόνος του ότι μπορεί να είναι ελεύθερος να μπορεί να αποφασίζει να ζει μόνος,

εκτός του κοπαδιού που κάποιος έβαλε εμάς,

και εμείς δεν μπορούμε ακόμη να βγούμε έξω από το μικρο κλουβάκι μας,

που εμείς οι ίδιοι επιτρέψαμε σε κάποιον άλλον να μας βάλει μέσα κει?

~Πως αυτός,η μπορεί.?

Κι εγώ,

κι εσύ,

ακόμη να βγούμε όξω απ τη μικρή φυλακή μας που,

εμείς μας τοποθετήσαμε, μας φυλακίσαμε..

~Κατά τ άλλα όλα είναι ένα,

και όλοι είμαστε αδέλφια,

και εγώ είμαι αυτό που εσύ δεν κατάφερες πότε να γίνεις..

~Όμως εσύ είσαι αυτό που εγώ πότε δεν κατάφερα ούτε καν,

να ονειρευτώ,

πως έχω τη δύναμη να μπορώ να ονειρεύομαι ότι μπορώ να έχω την Επιλογή της ελευθερίας μέσα μου.

~Όμως, γιατί..

Γιατί εκείνος,η να μπορούν να είναι ελεύθεροι,

να μπορούν να βαδίζουν με τα δικά τους νέα χνάρια πάνω απ τα παλιά τα δικά «μου?

~Όμως, ξέρεις φίλε..

Όλα είναι ένα και εγώ είμαι ο, η τάδε που εγώ κάνω,

έκανα,

θα κάνω

και θέλω Ναααααα..

Πόσα Νααα θέλω..

~Όμως όλοι και όλα είμαστε ένα,

φίλε μου..

~Εκεί που κοιτάζω,

εκεί θα πάω.

~Αυτό που σκέφτομαι,

αυτό γίνομαι.

~Αυτό που νιώθω,

αυτό είμαι.

~Είμαστε μόνο οι Επιλογές μας και τίποτε άλλο.

Εγώ είμαι αυτό που εγώ είμαι.

...Και έτσι είναι

Κάλι Γιούγκα

Ενεργειακή_Κουνταλίνι © Πάφος_Κύπρος 23/8/2013

(Βιώματα)