Ξημέρωσε...
Ξημέρωσε...
βάλε τα φαντάσματα πίσω στη ντουλάπα
κρύψε τους εφιάλτες κάτω απ' το κρεββάτι
βάλε τους δαίμονες που πάλευες όλο το βράδυ
ξανά πίσω από τη πόρτα
ξημέρωσε
πάψε πια να πολεμάς
ξημέρωσε
βάλε τη μοναξιά πίσω στο συρτάρι
φόρα το χαμόγελο κι' ας είναι ψεύτικο
κι' άνοιξε τη πόρτα
βγες στον κόσμο και κάνε πως τίποτα δεν συμβαίνει
κι' αν σε δουν ιδρωμένο, πες πως είναι ο καιρός
και σε μπερδεύει
κι' ας βρέχει
κι' αν δουν πάνω σου σημάδια και γρατσουνιές
πες πως γλίστρησες απλά
κι αν κοιτάξουν το κενό στα μάτια σου
πες τους μόνο πως με έψαχνες
μη πεις πως πονάς
μη μαρτυρήσεις πως παλεύεις κάθε βράδυ
μη τους πεις πως είσαι ένας αιώνιος μαχητής
του μέσα σου
απλά κάνε πως γελάς και κούνα το χέρι
θα ξεχάσουν
έτσι κι' αλλιώς, δεν νοιάζονται αληθινά
κι' αν σου ξεφύγει κάνα δάκρυ στο δρόμο
ευτυχώς που βρέχει
θα πεις ότι η βροχή σε άγγιξε
μόνο μην αφήσεις το αίμα της καρδιάς σου να φανεί
θα χημίξουν να σε φάνε
σαν όρνεα
κάνε πως είσαι καλά
και συνέχισε τον δρόμο σου
η ψυχή σου μέσα σου σπαρταρά
και μόλις στρίψεις στη στροφή
κάνε αυτό για το οποίο γεννήθηκες
άνοιξε τα φτερά σου
κι' ανέβα πάνω από τα σύννεφα
εκεί ο ήλιος χαγογελά
θα σου απαλήνει τον πόνο
κι' ένα χέρι αγαπημένο θα σου σκουπίσει τα δάκρυα
γιατί αυτό που ζητάς
μόνο πάνω από τα σύννεφα μπορείς να το βρεις
στην αθανασία του γαλάζιου
στου αιώνιου τη φλόγα...
εκεί...
Χριστιάνα Πέτρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου