"γι αυτό, συνέχισε να με ψάχνεις γιατί τη λάμψη μου θα τη δεις μόνο σαν με κοιτάξεις..

"γι αυτό, συνέχισε να με ψάχνεις
γιατί τη λάμψη μου θα τη δεις μόνο σαν με κοιτάξεις... 

περνά ο καιρός, η πλάτη βαραίνει, πολλά τα μαστιγώματα, 
το αίμα άφθονο στο κορμί του φτωχού, 
δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες, είπε κάποτε ο μικρός χωρικός... 
και τι έγινε κι αν ο πόνος μεγάλωσε, 
τι έγινε κι αν το αίμα στάζει δίχως φραγμούς πια.. 
αφού έτσι ήταν πάντα ο μικρός φτωχός, 
πάντα στο περιθώριο κρυμμένος απ έξω... 
να φαντάζεται πως βρήκε την αγάπη.. 
και τι είναι η αγάπη για να τη βρεις έτοιμη μικρούλη ανθρωπάκο..
τι να ναι μια καρδιά γεμάτη φως, αφού οι πληγές της την έκαναν να λάμπει..
και πας, πας, πας, και τι ψάχνεις να θες ουράνια τόξα γεμάτα χρώματα.. 
..μπορείς να πετάς μαζί τους, η μόνο το θέλεις.? 
κι άμα θες να πετάξεις τότε,
τότε κι εσύ ουρανός να γίνεις, 
κι αν θες να μυρίσεις λουλούδια ξανά, τότε η εποχή τους να γίνεις..
γιατί, ξέρεις, ακόμα κι η καρδιά μπορεί να σπάσει..
μικρέ φτωχέ ανθρωπάκο, αυτή είναι η δουλειά της, 
να σπάει σε κομμάτια πριν 
να γίνει φως απ την αρχή ξανά.
και πως να ναι το φως ζωντανό, αφού δεν άξιζε ποτέ χωρίς το σκοτάδι..
μα αν δεν πεθάνω, πως θα ζήσω, 
κι αν ζήσω, θα πεθάνω ξανά..
μα πως να μεγαλώσει το λουλούδι δίχως σκοπό, 
αφού πάντα κάποιος του σιγοτραγουδούσε..
κι αφού σώπασε το τραγούδι, τέλειωσε κι η μουσική,
έπεσαν τα σύννεφα χάμω κι έσπασε το γυαλί τ ουρανού, 
και.. 
και τι έγινε κι αν η καρδιά έπαψε να ξέρει, 
να πάει Που.. 
αφού, ακόμα κι ο ήλιος φτωχός είναι, στο τέλος μιας μέρας.
και που θες να κοιτάς τελικά..
τη μέρα στην αρχή και τον ήλιο στα μάτια..
μα κι αν ήλιους ψάχνεις να βρεις, 
τους βλέπεις να λάμπουν ξανά στο μαύρο σκοτάδι..
μαζί μου κάθεται και το φεγγάρι λέει..
ποιο πέρα να κοιτάς λέει, 
εσύ είσαι ο ήλιος της νύχτας σου 
κι αν θες κοίταζε εμένα για να θυμάσαι ότι 
μέσα σε όλες τις νύχτες 
αν θες να βρεις το φως σου,
απλά συνέχισε να το αναζητάς!!
κι όταν το θες και το περιμένεις καρτερικά τότε 
τότε θα με βλέπεις να λάμπω για να σου θυμίσω πως 
ακόμα και μέσα στη πιο βαριά νύχτα, 
κάπου υπάρχει κι ένα φεγγάρι να σου λέει είμαι δω, λάμπω για σένα που με κοιτάς..
φτάνει να με κοιτάς, 
τόσο κοστίζει το φως σου,
τόσο κοστίζει η λάμψη μου..
είμαι ένα φτωχό φεγγάρι 
κι αν με κοιτάς λάμπω σαν ήλιος !!!
αυτό σου υπόσχομαι ξανά, αυτό που υποσχέθηκα στην αρχή..
θα λάμπω για σένα ναι
μα μόνο σαν με κοιτάς..
γιατί τη νύχτα το φεγγάρι είναι ένα 
γι αυτό, συνέχισε να με ψάχνεις
γιατί τη λάμψη μου θα τη δεις μόνο σαν με κοιτάξεις 

Ιωάννης Χαραλαμπίδης 
Ελλάδα 26/4/2015