ότι, ότι δώσεις θα πάρεις.... Χριστιάνα Πέτρου

ότι,  

ότι δώσεις θα πάρεις....  

Κάνε το καλό και ρίξ' το στον γιαλό....

Όταν βοηθάς χωρίς μεροληψία, 

χωρίς να αναμένεις ανταμοιβή, 

μόνο και μόνο γιατί αυτό σου λέει η καρδιά σου.. 

Όταν η καλοσύνη ρέει από μέσα σου άφθονη χωρίς εμπόδια και εγωισμούς.. 

Όταν δίνεις απλόχερα ότι έχεις και βοηθάς χωρίς να περιμένεις τίποτα, 

απλά χαίρεσαι που έδωσες, 

που πρόσφερες, 

που απάλυνες κάποιου τον πόνο... 

Αυτό είναι ανθρωπιά και εσωτερική πληρότητα.. 

Αυτό είναι ψυχή που ανεβαίνει πιο ψηλά... 

αυτό είναι ένας καλός λόγος για να υπάρχεις στη ζωή

...και η ανταμοιβή θα έρθει να σου χτυπήσει την πόρτα και θα είναι μεγαλύτερη και ανύποπτη.. 

την ώρα που εσύ δεν το περιμένεις, 

αλλά το χρειάζεσαι.. 

και τότε θα βιώσεις την αλήθεια, 

ότι, 

ότι δώσεις θα πάρεις....

Χριστιάνα Πέτρου

Ποιος... Χριστιάνα Πέτρου

Ποιος..

Ποιος θα μου δώσει όσα στερήθηκα;

ποιός θα μου γεμίσει τις άδειες αγκαλιές;

ποιός θα παίξει με τα χαμένα παιδιά;

ποιός θα χαιδέψει το βράδυ τα μικρά κεφαλάκια;

ποιός θα ανάψει το τζάκυ

να ζεσταθούν οι χαμένες ψυχές;

ποιός θα πάρει αγκαλιά το μικρό κοριτσάκι

και ποιός θα ζεστάνει το γάλα

για το άρρωστο μωρό;

κατέβηκα στο λιμάνι

με πονούσε το σπίτι

με κοροίδευαν οι κουρτίνες

με στοίχιωναν οι σκιές στους τοίχους

τα άδεια έπιπλα

οι γυμνοί χώροι

πάτησα σε κρύο τσιμέντο

άδεια τα καράβια, άδειοι οι άνθρωποι

ξέμειναν σε κάποια μακρινά λιμάνια

οι χαρές και οι λύπες τους

οι λαχτάρες και τα όνειρα τους

γύρισαν πίσω άδεια κουφάρια

φαντάσματα χαμένων εποχών

κατάρτια που ανεμίζουν μόνα

χωρίς σκοπό και ρότα

γλάροι χαμένοι σε άδεια ταξίδια

νερά ανακατεμένα με άνεμο κι' αλάτι

σπίτια μαυρισμένα από την καπνιά

καρδιές μαυρισμένες από την ερημιά

ούτε μια ψυχή λευκή να ξεσκονίσει

τα σκοτάδια

να ανοίξει παράθυρα

να φέρει το φως

ούτε μια ψυχή γιαλισμένη

να αστράψει στον ήλιο

να τρομάξει τα σύννεφα

να φέρει χαρά

μάτια θαμπά και σβησμένα

χέρια σκληρά και άδεια κι' αυτά

μια χαραμάδα, μια ηλιαχτίδα, μια αγκαλιά

κι' όλα αλλάζουν

κατέβηκα σήμερα στο λιμάνι

άστραψε η προβλήτα, ήρθε το φως

ανοίξαν τα σπίτια, άσπρισαν οι σοβάδες

ξεπλήθηκε το γκρίζο, φάνηκε το ροζ

τρέχουν παιδιά στο δρόμο

αντηχούνε φωνές στο λιμάνι

οι νοικοκοιρές πλένουν πατώματα

απλώνουν ασπρώρουχα στον ήλιο

βάζουν λουλουδάτες κουρτίνες

γέμισε ο τόπος μυρωδιές

μυρωδιές και αγάπες

γέλια και χαρές

μα προπάντων ξεπλήθηκε ο τόπος

γιάλισαν οι δρόμοι, τα πρόσωπα, τα χέρια, οι ψυχές

κι' ανέτειλε ο ήλιος στις ρημαγμένες τις καρδιές

τώρα, μάτια γαλάζια και μάτια καφέ

χέρια ροζιασμένα και χέρια απαλά

γίναν ένα στου κόσμου την ομορφιά....

Χριστιάνα Πέτρου

...να βρεις παλιά σημάδια... Χριστιάνα Πέτρου

...

να βρεις παλιά σημάδια...

Είναι κάτι βράδια

που σκαλίζεις τη στάχτη

να βρεις λίγη φωτιά

να σε ζεστάνει

σκαλίζεις τα δέντρα

να βρεις παλιά σημάδια

να σε θυμίσουν

σκαλίζεις το σκοτάδι

να βρεις λίγα αστέρια

να σε οδηγήσουν

ακούς μακρινές φωνές

αγέρηδες μέσα από ερήμους

ανεμοθύελλες να σηκώνουν

τραγούδια άγνωστα

και κάτι σου σφίγγει το λαιμό

δεν ανασαίνεις

είναι κάτι νύχτες

που σκαλίζεις τη ψυχή σου

να βρεις λίγη γαλήνη

και η καρδιά σου πληγωμένη

σου δανείζει λίγο αίμα

να τυλίξεις τον πόνο

σου χαρίζει και λίγους χτύπους

έτσι για να νομίζεις

ότι ζεις ακόμα....

Χριστιάνα Πέτρου

Ξημέρωσε... Χριστιάνα Πέτρου

Ξημέρωσε...

Ξημέρωσε...

βάλε τα φαντάσματα πίσω στη ντουλάπα

κρύψε τους εφιάλτες κάτω απ' το κρεββάτι

βάλε τους δαίμονες που πάλευες όλο το βράδυ

ξανά πίσω από τη πόρτα

ξημέρωσε

πάψε πια να πολεμάς

ξημέρωσε

βάλε τη μοναξιά πίσω στο συρτάρι

φόρα το χαμόγελο κι' ας είναι ψεύτικο

κι' άνοιξε τη πόρτα 

βγες στον κόσμο και κάνε πως τίποτα δεν συμβαίνει

κι' αν σε δουν ιδρωμένο, πες πως είναι ο καιρός

και σε μπερδεύει 

κι' ας βρέχει

κι' αν δουν πάνω σου σημάδια και γρατσουνιές

πες πως γλίστρησες απλά

κι αν κοιτάξουν το κενό στα μάτια σου

πες τους μόνο πως με έψαχνες

μη πεις πως πονάς

μη μαρτυρήσεις πως παλεύεις κάθε βράδυ

μη τους πεις πως είσαι ένας αιώνιος μαχητής

του μέσα σου

απλά κάνε πως γελάς και κούνα το χέρι

θα ξεχάσουν 

έτσι κι' αλλιώς, δεν νοιάζονται αληθινά

κι' αν σου ξεφύγει κάνα δάκρυ στο δρόμο

ευτυχώς που βρέχει

θα πεις ότι η βροχή σε άγγιξε

μόνο μην αφήσεις το αίμα της καρδιάς σου να φανεί

θα χημίξουν να σε φάνε

σαν όρνεα

κάνε πως είσαι καλά

και συνέχισε τον δρόμο σου

η ψυχή σου μέσα σου σπαρταρά

και μόλις στρίψεις στη στροφή

κάνε αυτό για το οποίο γεννήθηκες

άνοιξε τα φτερά σου

κι' ανέβα πάνω από τα σύννεφα

εκεί ο ήλιος χαγογελά

θα σου απαλήνει τον πόνο

κι' ένα χέρι αγαπημένο θα σου σκουπίσει τα δάκρυα

γιατί αυτό που ζητάς

μόνο πάνω από τα σύννεφα μπορείς να το βρεις

στην αθανασία του γαλάζιου

στου αιώνιου τη φλόγα... 

εκεί...

Χριστιάνα Πέτρου

...Μεγάλο ταξίδι Μικρή απόσταση... Χριστιάνα Πέτρου

...Μεγάλο ταξίδι 

Μικρή απόσταση...

Καμιά φορά χρειάζεται να ταξιδέψουμε ένα μακρύ δρόμο

για να κάνουμε μια μικρή απόσταση...

Καμιά φορά χρειάζεται να περπατήσουμε πολύ μακρυά

για ένα προορισμό τόσο δα....

(Το ταξίδι όμως έχει σημασία και τα μαθήματα που θα μας δώσει...)

Χριστιάνα Πέτρου

δεν είμαι εγώ αυτού του κόσμου Χριστιάνα Πέτρου

δεν είμαι εγώ αυτού του κόσμου 

Μη με κοιτάς παράξενα

δεν είμαι εγώ αυτού του κόσμου 

μη με κρίνεις

μη με καταδικάζεις

ναι, το βλέπεις, δεν σου μοιάζω

μη με κοιτάς στραβά

δεν είμαι εγώ αυτού του κόσμου 

όταν ακούς αυτά που λέω

μη με παρεξηγείς

όταν βλέπεις πως περπατάω

μη με σπρώχνεις

όταν βλέπεις που κοιτάω

μη με τραβάς

δεν είμαι εγώ αυτού του κόσμου 

για λίγο ήρθα και θα φύγω

να δώσω ήρθα 

πολλή αγάπη

να πάρω ήρθα λίγη χαρά

ατένισα ανατολή και δύση

πόσεσα και έπεσα

σηκώθηκα και περπάτησα ξανά

αναλώθηκα σε λάθος σχέσεις

σε παράλογες αγάπες

έδωσα και πήρα

προσπάθησα να καταλάβω

και να σου δώσω να καταλάβεις

έκανα όνειρα και γέλασα

είδα όνειρα να πεθαίνουν και δάκρυσα

πηρα μαθήματα πολλά

μη με κοιτάς σου λέω έτσι

δεν είμαι εγώ αυτού του κόσμου 

για λίγο ήρθα και θα φύγω

όταν τα σύννεφα ξανά θα γίνουν ροζ

όταν ο ήλιος θα πέφτει αργά

και η θάλασσα θα ημερέψει

όταν ο ορίζοντας θα μου χαμογελάσει

κι' ένα σμήνος πουλιών

θα στολίσει τον ουρανό

μη με κοιτάς έτσι, 

τότε θα φύγω

σου είπα

δεν είμαι εγώ αυτού του κόσμου 

εύχομαι μόνο κι' ελπίζω

να κατάλαβες τι ήρθα να σου δώσω

και να πήρες όσο πιο πολύ χωράνε τα κύτταρα σου

γιατί εγώ δεν είμαι αυτού του κόσμου παιδί

είμαι ενός άλλου

ροζ φτιαγμένου, 

με σύννεφα και παιδικά γέλια

της καρδιάς μου κόσμου

της ψυχής μου χαρά

της αγάπης ελπίδα...

Χριστιάνα Πέτρου

όμως η αγάπη καρτερεί... Χριστιάνα Πέτρου

όμως η αγάπη καρτερεί... 

Ψάχνω να βρω ένα κοχύλι

στην άμμο να ξεκουραστώ

κάθομαι τον ήλιο αγναντεύω

που να είσαι άραγε εσύ

σε ποια γωνιά κουρνιάζεις

που κοιμάσαι

πως είσαι όταν ξυπνάς κάθε πρωί

κουρτίνες οι φόβοι

κρύβουν τα χρώματα

αφήνουν μόνο ένα γκρίζο

και οι τοίχοι κρύβουν ψυχές

μέσα στις χαραμάδες 

σκαλίζω τ' όνομα σου σε βράχο

θέλω για πάντα να 'ναι εκεί

δεν ξέρω για πάντα αν υπάρχει

όμως η αγάπη καρτερεί...

Χριστιάνα Πέτρου

Όταν η αγάπη... Χριστιάνα Πέτρου

Όταν η αγάπη ζήτησε χρώμα να ντυθεί

ο Θεός της χάρισε το σύμπαν όλο

να έχει να αλλάζει..

Και μένα δυο μάτια ουρανούς

να 'χω να ταξιδεύω....

Χριστιάνα Πέτρου

"..δύο ανώτεροι εκφραστές του αιώνιου.." Χριστιάνα Πέτρου

Αφού πρώτα αντάμωσαν δύο ζευγάρια φωτεινοί φάροι, 

δύο λαμπεροί οδηγοί, 

δύο ανώτεροι εκφραστές του αιώνιου, 

του άφθαρτου, 

του αθάνατου... 

Μέσα από τη δική τους λάμψη, 

φανερώθηκε η αλήθεια που κρυβόταν και μετά... 

τα χέρια αντάμωσαν ήσυχα, 

λες και ήταν καμωμένα γι' αυτό το σκοπό... 

να σε κρατάνε...

Χριστιάνα Πέτρου

"Αγάπη..." Χριστιάνα Πέτρου

Για να καταλάβεις τι χρειάζονται τα πάντα γύρω μας πρέπει να το βιώσεις.. 

Να ανοίξεις τόσο πολύ, 

να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο, 

να νικήσεις τους φόβους, 

τις φοβίες σου, 

να συγχωρέσεις, 

να γίνεις ουδέτερος, 

να πάψεις να κρίνεις... 

Και τότε θα νιώσεις την αγάπη να ξεχύνεται από μέσα σου αβίαστα 

και να αγκαλιάζει τα πάντα..

Και τότε νιώθεις... 

Τότε νιώθεις ότι δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι και κυρίως να φοβάσαι..

Νιώθεις ότι όλα θα πάνε καλά και όλα γίνονται βάση θεϊκού σχεδίου

και νιώθεις ότι δεν υπάρχει κακία μέσα σου, 

ούτε αίσθημα εκδίκησης, 

ότι κι' αν σου έχουν κάνει, 

όσο μεγάλο κακό..

Και τότε καταλαβαίνεις τους άλλους..

Και τότε τους συγχωρείς..

Και τότε νιώθεις τον πόνο τους και θέλεις να τους βοηθήσεις..

Κι' ας φαίνεται τρελό, 

παλαβό και απίστευτο στους πιο πολλούς..

Και τότε οι άλλοι δεν είναι άλλοι, 

είσαι εσύ..

Και τότε γίνονται όλοι διάφανοι και τους νιώθεις.. 

λαμβάνεις τις δονήσεις τους και τις μεταφράζεις..

Και τότε νιώθεις βαθιά μέσα σου τι χρειάζεται το κάθε τι στον κόσμο μας... 

Τα ζώα, 

τα φυτά, 

οι άνθρωποι...

Όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως, 

χρειάζονται αγάπη...

Τα λουλούδια για να ανθίσουν και να είναι υγιή, 

τα ζώα για να είναι καλά και ζωντανά, 

οι άνθρωποι, 

για να είναι υγιής σε όλους τους τομείς..

Όλα μα όλα θέλουν αγάπη.. 

Και την αγάπη που εκπέμπεις την λαμβάνουν.. 

λαμβάνουν τις δονήσεις της στα κύτταρα τους.. 

Κι' αλλάζουν συχνότητα... 

θεραπεύονται...

Αγάπη για όλα και σε όλα.. 

αγάπη..

Η αγάπη θεραπεύει τα πάντα, 

η αγάπη ανασταίνει, 

η αγάπη δίνει ζωή..

Χρειάζεται να περάσει πολλά μονοπάτια μέσα του ο άνθρωπος, 

να πέσει, 

να σηκωθεί, 

να δώσει αδιάκοπες μάχες... 

σαν πολεμιστής της αγάπης... 

μα κάποτε θα τα καταφέρει... 

μέσα από τη συγχώρεση.. 

όταν μέσα του έρθει η γαλήνη και η ειρήνη..

Όταν πάψει να πολεμά, 

όταν ηρεμήσουν οι θύελλες..

Τότε και η αγάπη θα βρει τον δρόμο της...

Χριστιάνα Πέτρου