Ινδική Φιλοσοφία: Η τελική Απελευθέρωση
ΔΑΡΜΑ - ΚΑΡΜΑ
-Υπάρχει ένας πολύ σημαντικός θεσμός στην αρχαιότητα που τον συναντούμε σε όλους τους γνωστούς πολιτισμούς και αυτός είναι ο θεσμός των Μυστηρίων.
-Τα Μυστήρια ήταν ένα είδος «βιωματικού πανεπιστημίου»,
που μετάλλασσε όποιον «σπούδαζε» σε αυτά.
Ο Μαθητής κατακτούσε γνώση σε διάφορα επίπεδα.
Η θεωρητική άσκηση συμβάδιζε με την πρακτική και οι δοκιμασίες ήταν κατά κάποιον τρόπο οι εξετάσεις αυτών.
Ο στόχος ήταν να γνωρίσει τον εαυτό του και τους νόμους της φύσης για να καταφέρει να κατακτήσει ένα παραπάνω βήμα στην εξελικτική του πορεία.
-Στην Ινδική φιλοσοφία η Ανθρωπότητα αντιμετωπίζεται ως ένα ζωντανό Ον σε εξέλιξη και θεωρείται ότι η Ιστορία ακολουθεί κάποια σκοπιμότητα.
Υπάρχει μια πορεία που θα οδηγήσει όλη την ανθρωπότητα κάποια στιγμή ώστε να καταφέρει να ανυψωθεί,
σπάζοντας όλα τα δεσμά που την κρατούν δέσμια στην ύλη.
Είναι η θεωρία της πνευματικής εξέλιξης μέσα από τις ενσαρκώσεις (μην ξεχνάμε την διδασκαλία της μετενσάρκωσης που είναι καθοριστική στις διδασκαλίες του Ινδικού εσωτερισμού).
-Κάθε άνθρωπος όμως αποτελεί μια ξεχωριστή μονάδα και για αυτό δεν υπήρχαν μαζικές μυήσεις,
αυτή η μονάδα όμως είναι σε αλληλεξάρτηση με διάφορα σύνολα,
διαμορφώνει και διαμορφώνεται από αυτά.
-Μπορεί να υπάρχει το προγραμμένο αλλά υπάρχει και ηΒούληση.
Δεν υπάρχει για τους Ινδούς το τυχαίο.
Το τυχαίο είναι ένας νόμος που δεν γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να ονομάσουμε.
Πιστεύουν ότι τα πάντα έχουν μια αιτία και κάθε δράση δημιουργεί ένα αποτέλεσμα.
Αυτό είναι ο νόμος του Κάρμα που διέπει τα πάντα.
Είναι ο τρόπος που περπατά κανείς την οδό της ζωής,
δεν είναι όμως η οδός,
η πορεία.
-Αυτή την ονομάζουν Δάρμα.
Το Δάρμα είναι ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε.
Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει όμως από τα ελαστικά τοιχώματα αυτού του δρόμου.
Για παράδειγμα ένα πουλί έχει διαφορετικό Δάρμα από έναν άνθρωπο και ένα φυτό έχει τελείως διαφορετικό Δάρμα από έναν άγγελο και δεν μπορεί να αλλάξει.
-Κάθε ον λοιπόν έχει το δικό του Δάρμα και ο τρόπος που θα το βαδίσει καθορίζει το Κάρμα του. Γιατί κάθε δράση δημιουργεί μια αντίδραση.
Αυτό λέει ο Νόμος.
Ακόμα κι αν πει κανείς να κάνει καλό,
πάλι δημιουργεί κάρμα.
Αυτό σημαίνει ότι συνεχίζει να είναι εγκλωβισμένος μέσα στο νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος.
Πώς μπορεί λοιπόν να απελευθερωθεί;
-Μόνο με την Ορθή Δράση.
Ορθή Δράση σημαίνει να δρας χωρίς να περιμένεις τους καρπούς των δράσεων σου.
Είναι αυτό που η λαϊκή σοφία ονομάζει «κάνε το καλό και ρίξ΄το στον γιαλό».
-Στα Μυστήρια δεν διδάσκονταν ένας προσωπικός θεός που μισεί και τιμωρεί κάποιον ή που αγαπά και συγχωρεί.
Ο άνθρωπος είναι καθ’ όλα υπεύθυνος των πράξεών του και συμμετέχει σε ένα γενικότερο σχέδιο,
σε μια λογική της ζωής.
Σύμφωνα λοιπόν με τον Ινδικό Εσωτερισμό,
υπάρχει η Πρώτη Δύναμη και πίσω από αυτήν υπάρχει η αιτία της (έως εδώ υπάρχει ο δυαδισμός ) και μετά υπάρχει η Αιτία δίχως Αιτία, η Αλήθεια,
ο Μη-Αριθμός Μη-δεν που είναι η αρχή όλων των αριθμών και στα σανσκριτικά λέγεται ΔΑΡΜΑΝ.
Μην τον μπερδέψουμε με τα διάφορα Δάρμα.
Το Δαρμάν είναι ο ολοκληρωμένος Νόμος μέσα από τον οποίο ξεπηδούν όλα τα Δάρμα.
-Μόνο όταν ο μαθητής περπατά στην οδό της εξέλιξης με ορθή Δράση,
μόνο τότε δεν δημιουργεί επιβαρυντικό Κάρμα.
Αυτή η ευθεία πορεία του ανθρώπου μέσα στις διάφορες ενσαρκώσεις ονομάζεται με την σανσκριτική ορολογία ΣΑΝΤΑΝΑ Μόνο η ορθή δράση λοιπόν μπορεί να γλιτώσει τον άνθρωπο από τον κύκλο των ενσαρκώσεων,
δηλαδή τον τροχό της ΣΑΜΣΑΡΑ.
Μόνο η Ορθή Δράση μπορεί να οδηγήσει στην έσχατη απελευθέρωση,
μέσω της Βούλησης του Μαθητή να είναι ελεύθερος.
«….Για τα έργα μόνο να νοιάζεσαι, ποτέ για τους καρπούς τους.
Κίνητρό σου να μην είναι ο καρπός του έργου, μα ούτε κι η προσκόλληση σου να είναι στην απραξία.
Σταθερός να εκτελείς τα έργα εγκαταλείποντας κάθε προσκόλληση και μένοντας ίδιος και στην επιτυχία και στην αποτυχία….»
(Μπαγκαβάτ Γκίτα)
