Τι είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα: Συμπτώματα και θεραπεία

Τι είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα: 

Συμπτώματα και θεραπεία

09/11/2012

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι και η πιο συχνή μορφή φλεγμονώδους αρθρίτιδας. 

Πρόκειται για μια χρόνια πάθηση που χαρακτηρίζεται από επίμονη φλεγμονή των αρθρώσεων. 

Η φλεγμονή είναι αποτέλεσμα της παρέμβασης του ανοσοποιητικού συστήματος. 

Αν και τα αίτια για την ρευματοειδή αρθρίτιδα παραμένουν άγνωστα, θεωρείται αυτοάνοση ασθένεια, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα αρχίζει να επιτίθεται στους ίδιους τους ιστούς του σώματος. 

Τα βασικά συμπτώματα είναι γενική αδιαθεσία, κούραση και κατάθλιψη. 

Για τη θεραπεία στα πρώτα στάδια της πάθησης χρησιμοποιούνται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (ΜΣΑΦ).

Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα αντιμετωπίζει κάποια λοίμωξη, τασιτευτικά κύτταρα (μαστοκύτταρα) απελευθερώνουν την ουσία ισταμίνη που αυξάνει τη ροή του αίματος και προκαλεί κοκκίνισμα (ερυθρότητα) και αίσθηση θερμότητας. 

Τα αιμοφόρα αγγεία πάνω από την άρθρωση διαστέλλονται, ενώ αυτά που βρίσκονται από κάτω συστέλλονται και η άρθρωση διογκώνεται. 

Ο συνδυασμός της διόγκωσης του ιστού και των ουσιών που απελευθερώνουν τα λευκοκύτταρα διεγείρει τις νευρικές απολήξεις και προκαλεί πόνο.

Έπειτα από μεγάλη χρονική περίοδο, η φλεγμονή αυτή προκαλεί μη αναστρέψιμη βλάβη. Δείτε εδώ γενικά για την αρθρίτιδα.

Ποιο είναι το έναυσμα για την εμφάνιση ρευματοειδούς αρθρίτιδας;

Το φύλο, η γενετική προδιάθεση και η ηλικία είναι οι πιο σημαντικοί παράγοντες κινδύνου. Άλλοι παράγοντες είναι το κάπνισμα (όχι μόνο το μανιώδες), η παχυσαρκία και το ιστορικό μεταγγίσεων αίματος. Στις γυναίκες, η πρώιμη εμμηνόπαυση μπορεί να αποτελεί έναν επιπλέον παράγοντα.

Τι συμβαίνει στη ρευματοειδή αρθρίτιδα;

Δημιουργείται φλεγμονή στον αρθρικό υμένα μίας ή περισσότερων αρθρώσεων, προκαλώντας πόνο και διόγκωση. 

Παρουσιάζεται δυσκαμψία, 

συνήθως για 1 -2 ώρες το πρωί, 

αλλά σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να διαρκεί όλη μέρα. 

Όταν η φλεγμονή εξαπλωθεί στο έλυτρο που προστατεύει τους τένοντες, 

προκαλεί σταδιακά μη αναστρέψιμη βλάβη στις αρθρώσεις. 

Εμφανίζονται οστέινα εξογκώματα και οι αρθρώσεις αρχίζουν να παραμορφώνονται. 

Οι μύες αδυνατίζουν εξαιτίας της περιορισμένης χρήσης και της φλεγμονής.

Πώς εκδηλώνεται η ρευματοειδής αρθρίτιδα;

Ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται η ασθένεια ποικίλλει. 

Μερικοί άνθρωποι έχουν ήπια νόσο, 

με λίγα προβλήματα και μπορούν να ζουν φυσιολογική ζωή. 

Σε άλλους, η πάθηση μπορεί να περάσει μια περίοδο παρατεταμένης ύφεσης χωρίς να επανέλθει ή αλλιώς να ακολουθήσει μια διαλείπουσα εξέλιξη, 

όπου τις εξάρσεις διαδέχονται υφέσεις που δεν διαρκούν για πολύ. 

Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από χρόνια αρθρίτιδα, όπου η συνεχής φλεγμονή χαρακτηρίζεται από περιστασιακές επιπρόσθετες εξάρσεις.

Πώς εξελίσσεται η ρευματοειδής αρθρίτιδα;

Η φλεγμονή μαζί με τη βλάβη στις αρθρώσεις μπορούν να προκαλέσουν σημαντική αναπηρία. 

Ορισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να επιστρέψουν στις φυσιολογικές τους δραστηριότητες. 

Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι ίσως δυσκολευτούν να εργαστούν. 

Υπάρχουν ομάδες υποστήριξης που τους βοηθούν να βρουν δουλειά και να μην τη χάσουν.

Μπορεί να εκδηλώσω ρευματοειδή αρθρίτιδα σε οποιαδήποτε ηλικία;

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα μπορεί να εκδηλωθεί σε κάθε ηλικία. 

Παλαιότερα, οι γιατροί θεωρούσαν πως η ασθένεια ξεκινούσε την περίοδο της ενηλικίωσης, και κορυφωνόταν ανάμεσα στα 20 και 45 χρόνια. 

Για άγνωστους λόγους αυτό άλλαξε και ο μέσος όρος της ηλικίας αυξήθηκε στα 60 χρόνια.

Οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από ρευματοειδή αρθρίτιδα;

Ναι. Τα τρία τέταρτα περίπου των ανθρώπων με ρευματοειδή αρθρίτιδα είναι γυναίκες. Ερευνητικές μελέτες δείχνουν πως σε πληθυσμό 100.000 ενηλίκων, 

θα υπάρχουν κάθε χρόνο περίπου 36 νέα κρούσματα ρευματοειδούς αρθρίτιδας σε γυναίκες και 14 σε άντρες. 

Αυτή η υπεροχή των γυναικών οφείλεται κυρίως στην εξασθένιση του ανοσοποιητικού συστήματος. 

Οι περισσότερες παθήσεις που σχετίζονται με την εξασθένιση του ανοσοποιητικού είναι 3 φορές πιο συχνές στις γυναίκες απ’ ό,τι στους άντρες. 

Επιπροσθέτως, 

υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος να εκδηλώσει μια γυναίκα ρευματοειδή αρθρίτιδα κατά την εμμηνόπαυση, 

επειδή οι ωοθήκες της σταματούν να παράγουν οιστρογόνα και προγεστερόνη.

Ως γυναίκα με ρευματοειδή αρθρίτιδα, έχω περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσω οστεοπόρωση;

Οι γυναίκες με ρευματοειδή αρθρίτιδα έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν οστεοπόρωση και υπάρχουν αρκετοί λόγοι γι’ αυτό. 

Πρώτον, η φλεγμονή και ο πόνος αποτρέπουν τις γυναίκες από την τακτική άσκηση κάτι που μπορεί να έχει αρνητική επίδραση στην αντοχή των οστών τους. 

Δεύτερον, μελέτες φανερώνουν πως η ρευματοειδής αρθρίτιδα αυξάνει τις πιθανότητες των γυναικών να εμφανίσουν οστεοπόρωση, εξαιτίας της απώλειας οστού γύρω από τις προσβεβλημένες αρθρώσεις. 

Τέλος, αν γίνεται λήψη κορτικοστεροειδών για τον πόνο και τη φλεγμονή, 

υπάρχει σημαντικός κίνδυνος μείωσης της οστικής πυκνότητας.

Αν ένας από τους γονείς μου έχει ρευματοειδή αρθρίτιδα, έχω πιθανότητες να νοσήσω και εγώ;

Τα γονίδια παίζουν σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Ποσοστό ως 60% της προδιάθεσης για ρευματοειδή αρθρίτιδα ανάγεται σε γενετικούς παράγοντες. 

Η πάθηση σχετίζεται κατά πολύ με την παρουσία μιας πρωτεΐνης στην επιφάνεια των λευκών αιμοσφαιρίων (λευκοκυττάρων), που ονομάζεται HLA-DR4.

Αν μια εξέταση αίματος δείξει πως έχω το γονίδιο της πρωτείνης HLA-DR4, θα εκδηλώσω σίγουρα ρευματοειδή αρθρίτιδα;

Όχι απαραίτητα. 

Ορισμένοι άνθρωποι που φέρουν το γονίδιο δεν εκδηλώνουν ποτέ ρευματοειδή αρθρίτιδα. 

Επίσης, το γονίδιο αυτό εντοπίζεται σε κάποιους από τους πάσχοντες, ενώ σε άλλους όχι. 

Υπάρχουν ενδείξεις πως όσοι φέρουν το γονίδιο HLA-DR4 πάσχουν από πιο σοβαρή μορφή ρευματοειδούς αρθρίτιδας και έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν οζίδια και διάβρωση των οστών. 

Καθώς τα γονίδια καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό πώς λειτουργεί το ανοσοποιητικό σύστημα, οι επιστήμονες πίστεψαν πως βρίσκονταν στα πρόθυρα μιας εντυπωσιακής ανακάλυψης. Μέχρι σήμερα, δεν κατόρθωσαν να ανακαλύψουν κάτι περισσότερο. 

Έτσι, η πληροφορία αυτή δεν έχει ακόμη επηρεάσει τη θεραπεία.

Ποιες αρθρώσεις έχουν περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν;

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα προσβάλλει περισσότερες αρθρώσεις από την οστεοαρθρίτιδα και εκδηλώνεται διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο. 

Προσβάλλει συχνά τις ίδιες αρθρώσεις με παρόμοιο τρόπο και στις δυο πλευρές του σώματος, αλλά όχι πάντα ταυτόχρονα. 

Κάποιες αρθρώσεις προσβάλλονται πιο συχνά από άλλες, 

όπως η βάση του αντίχειρα, 

οι μεσαίες αρθρώσεις των δακτύλων, 

οι κόμποι των δακτύλων και οι καρποί. 

Συχνά προσβάλλονται και τα πόδια, 

οι αστράγαλοι, 

οι ώμοι και τα γόνατα. 

Πιο σπάνια οι αγκώνες, 

η γνάθος και τα οστά του αυχένα και της κάτω μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα προσβάλλει μόνο τις αρθρώσεις;

Η φλεγμονώδης αρθρίτιδα προσβάλλει και άλλα σημεία του σώματος. Ρευματοειδή οζίδια μπορεί να εμφανιστούν στο δέρμα, 

εξαιτίας παρατεταμένης πίεσης σε διάφορα σημεία, όπως οι αγκώνες. 

Τα μάτια και το στόμα μπορεί να παρουσιάσουν ξηρότητα, ενώ η φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων μπορεί να προκαλέσει βλάβες στα όργανα που αυτά εξυπηρετούν, όπως η καρδιά και οι πνεύμονες. 

Όσοι πάσχουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα αισθάνονται γενική αδιαθεσία, τρομακτική κούραση και κατάθλιψη.

Ποια θεραπεία θα ακολουθήσω για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα;

Στα πρώτα στάδια της πάθησης, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη(ΜΣΑΦ) μπορεί να σας παρέχουν κάποια ανακούφιση. 

Ωστόσο, τα ΜΣΑΦ δεν εμποδίζουν την προοδευτική καταστροφή της άρθρωσης. 

Η βλάβη προλαμβάνεται καλύτερα με νοσοτροποποιητικά αντιρευματικά φάρμακα.

Αν ο οργανισμός σας δεν ανταποκριθεί, μπορεί να σας χορηγήσουν μια νέα γενιά φαρμάκων που ονομάζονται βιολογικοί παράγοντες και αναστέλλουν τον χημικό αγγελιαφόρο που προκαλεί τη ρευματοειδή αρθρίτιδα σε πρώιμο στάδιο.

Θα πρέπει να πηγαίνω σε νοσοκομείο για τη θεραπεία;

Τόσο τα νοσοτροποποιητικά αντιρευματικά φάρμακα (DMARD) όσο και οι βιολογικοί παράγοντες είναι εξαιρετικά δυνατά, επομένως η θεραπεία θα γίνει στο νοσοκομείο. Υπάρχουν ενδείξεις πως αν η ρευματοειδής αρθρίτιδα δεχτεί επιθετική θεραπεία μέσα στους πρώτους 6 μήνες, περιορίζεται αρκετά, 

αν και θα ήταν υπεραισιόδοξο να ισχυριστούμε πως θα θεραπευτεί πλήρως. 

Σε έσχατη ανάγκη, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

Πώς θα επηρεάσει η ρευματοειδής αρθρίτιδα την κινητικότητα και την ευλυγισία μου;

Τα συμπτώματα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας εμφανίζονται και εξαφανίζονται μυστηριωδώς. 

Όταν επανεμφανίζονται, τα συμπτώματα της φλεγμονής, της διόγκωσης, του πόνου και της δυσκαμψίας είναι σε έξαρση, μειώνοντας την ευλυγισία και περιορίζοντας την κινητική σας ικανότητα. 

Οι γηραιότεροι έχουν πιο αδύναμους μυς και επομένως είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. 

Η κίνηση τους μπορεί να περιοριστεί και περαιτέρω από κάκωση στην άρθρωση ή στο οστό εξαιτίας κατάγματος που έχει προκληθεί από πτώση.

Τι μπορώ να περιμένω μακροπρόθεσμα από τη ρευματοειδή αρθρίτιδα;

Οι περισσότεροι άνθρωποι με ρευματοειδή αρθρίτιδα παρουσιάζουν διάφορα συμπτώματα. Η αρθρίτιδα είναι ενεργή για εβδομάδες ή μήνες, έπειτα υποχωρεί ή εξαφανίζεται για λίγο προτού ξεσπάσει και πάλι. 

Το μέγεθος της βλάβης των αρθρώσεων εξαρτάται από τη σοβαρότητα των εξάρσεων και τη συχνότητα τους. 

Ωστόσο, είναι πιθανό να έχετε μια σχετικά φυσιολογική ζωή και είναι σημαντικό να θυμάστε ότι η περίπτωση σοβαρής αναπηρίας είναι σπάνιο ενδεχόμενο. 

Καμιά φορά, οι εξάρσεις παύουν εντελώς αλλά οι βλάβες στις αρθρώσεις παραμένουν.

Αν η θεραπεία για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα είναι αποτελεσματική, 

η κατάσταση της πάθησης μου θα παραμείνει ίδια ή θα αλλάξει;

Μπορεί να παίρνετε κάποιο φάρμακο που να σας ταιριάζει και να διατηρεί τα συμπτώματα υπό έλεγχο για πολλά χρόνια. Ο γιατρός σας ίσως σας συμβουλέψει να το αλλάξετε αν εμφανιστεί στην αγορά κάποιο νέο, πιο κατάλληλο φάρμακο. 

Ωστόσο, από τα μέσα της ζωής μας και μετά, αρχίζουν να εμφανίζονται άλλα προβλήματα υγείας. 

Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα φάρμακα που παίρνετε για την αρθρίτιδα ίσως τα επιδεινώσουν ή ίσως να χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή που να αλληλεπιδρά με την υπάρχουσα θεραπεία. 

Για παράδειγμα, αν εμφανίσετε υπέρταση, πιθανόν να μην μπορείτε να παίρνετε στεροειδή για τον περιορισμό της φλεγμονής, επειδή αυξάνουν την πίεση. 

Αν αναπτύξετε κάποια ασθένεια στο νεφρό ή το ήπαρ, 

δεν θα είστε σε θέση να παίρνετε νοσοτροποποιητικά αντιρευματικά φάρμακα (DMARD), γιατί ίσως προκαλέσουν βλάβες στο νεφρό ή το ήπαρ. 

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί να πάρετε φάρμακα για κάποια ασθένεια που απειλεί τη ζωή σας, σε βάρος του ελέγχου της αρθρίτιδας σας. 

Τα πάντα είναι ζήτημα διατήρησης ισορροπιών.

Πώς αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι με ρευματοειδή αρθρίτιδα την τοξικότητα των φαρμάκων;

Τα φάρμακα για τη θεραπεία της αρθρίτιδας έχουν πιο τοξική επίδραση στους ηλικιωμένους. 

Αυτό συμβαίνει επειδή όσο περισσότερο γερνάμε τόσο λιγότερο ικανό είναι το σώμα μας να διαλύει τα φάρμακα. 

Επιπλέον, η αγωγή για άλλες παθήσεις ίσως να αλληλεπιδρά με τα φάρμακα για την αρθρίτιδα. 

Γι’ αυτό, οι γιατροί διατηρούν τη δοσολογία στα κατώτατα όρια και παρακολουθούν τακτικά τους γηραιότερους ασθενείς.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα μεγαλώνει τον κίνδυνο να αναπτύξω άλλες ασθένειες μακροπρόθεσμα;

Πιθανόν. Ερευνητικές μελέτες υποδεικνύουν πως η καρδιοπάθεια, η οστεοπόρωση, τα εγκεφαλικά επεισόδια και οι λοιμώξεις ίσως είναι πιο πιθανές. 

Ένας λόγος είναι πως οι πάσχοντες δεν έχουν τη δυνατότητα να ασκούνται ελεύθερα. 

Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα φάρμακα για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα αυξάνουν την αρτηριακή πίεση (κίνδυνος για εγκεφαλικό) ή εξασθενούν το ανοσοποιητικό σύστημα (πιθανότητα λοίμωξης).

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να φροντίσετε τον εαυτό σας, 

προκειμένου να μειώσετε τους κινδύνους εμφάνισης των μακροπρόθεσμων προβλημάτων της ρευματοειδούς αρθρίτιδας: 

Να έχετε ενεργή συμμετοχή στη θεραπεία σας. 

Να παραμένετε σωματικά δραστήριοι. 

Να διατηρείτε την κινητικότητα σας και να ασκείτε τις αρθρώσεις και τους μυς σας τακτικά. Να ακολουθείτε σωστή διατροφή. 

Να διατηρείτε το βάρος σας. 

Να μην καπνίζετε και να μην πίνετε υπερβολικά. 

Να ακολουθείτε τις οδηγίες του γιατρού σας. 

Να κάνετε τακτικά εξετάσεις, 

ώστε τυχόν προβλήματα να αντιμετωπίζονται έγκαιρα.

Λοιπόν, ξέρεις.? Όλα καλά !!!!!! ( Ιωάννης Χαραλαμπιδης προσωπικό αρχείο )

Λοιπόν, 
ξέρεις.?

Όλα καλά !!!!!!

O φόβος είναι ένα συναίσθημα,
όπως κι η χαρά.!
Είναι δικά μας και συνεχώς αλλάζουν,
Πάνω_κάτω,
Χαρά_θλίψη.
Αλλάζουν επειδή Αλλάζουμε εμείς.!
Εμείς τα οδηγούμε κι αυτά απλά έρχονται μαζί μας !
Είναι όπως ο θυμός..
_Αν θυμώσω_φοβηθώ,
Τότε η καρδία χτυπά διαφορετικά πολύ..
<Χτυπά τους χτύπους του πόλεμου>
(..Σκυλί που φοβάται γαυγιζει,
και δαγκώνει πρώτο..)

Όμως,
Αγάπη και Μίσος,
Κόλαση και Παράδεισος είναι η ζωή.
Αν την κοντράρω τότε θα με κοντράρει κι εκείνη και πιθανότατα να βγω χαμένος.!!
_Αν όμως αρχίσω να την παρατηρώ ?
Αν γίνω εγώ ο παρατηρητης στα αρνητικά γεγονότα που μου συμβαίνουν,
Και όχι εκείνα ?
_Αν δεν κοντράρω το πρόβλημα θυμώνοντας ?
Μήπως τότε κι εκείνο αφού δεν κατάφερε να με θυμώσει,
Απλά κουραστεί,
Κοπάσει,
Και πάει παρακάτω.?

Δεν είναι εύκολο,
Καθόλου!!!!!
Κι εγώ που στα λέω αυτά και υποτίθεται ότι τα κάνω,
Αφήνομαι να θυμώνω κάποιες φορές.!!

Λοιπόν,
ξέρεις.?

Όλα καλά !!!!!!


( Ιωάννης Χαραλαμπιδης
προσωπικό αρχείο )

Γιατί τα αρνητικά συναισθήματα μας καταστρέφουν

Γιατί τα αρνητικά συναισθήματα μας καταστρέφουν

Όταν μέσα μας φωλιάζει ο φόβος και όλα τα αρνητικά συναισθήματα που πηγάζουν από αυτόν, 

τότε η ενέργεια που κυκλοφορεί σε μεσημβρινούς (ποταμούς ενέργειας) μέσα μας μπλοκάρεται με αποτέλεσμα το κάθε όργανο που τροφοδοτείται με ενέργεια από τον μεσημβρινό που έχει το μπλοκάρισμα να χάνει την ενέργεια του και να ασθενεί (α-σθένεια= έλλειψη σθένους, 

έλλειψη ενέργειας). 

Τα αρνητικά συναισθήματα διαμέσου των τσάκρας επιδρούν στον υποθάλαμο και στη συνέχεια στην υπόφυση και επηρεάζουν πλήρως την έγκριση όλων των ορμονών του σώματος μας, όπως προκαλούν την έκκριση χημικών ουσιών όπως της αδρεναλίνης, της κορτιζόλης, 

της υπερβολικής χοληστερίνης και ινσουλίνης, 

οι οποίες δηλητηριάζουν όλα τα όργανα του σώματος μας και τα αιμοφόρα αγγεία μας.

Τα αρνητικά συναισθήματα απενεργοποιούν το ανοσοποιητικό μας σύστημα (διαμέσου του τσάκρα του καρδιακού πλέγματος) και κατ’ αυτό τον τρόπο όλοι οι ιοί και τα μικρόβια, καρκινικά κύτταρα που κυκλοφορούν μέσα μας επιτίθενται στον οργανισμό και τον καταβάλουν. 

Το κυριότερο όμως ο φόβος, η αμφιβολία, η αγωνία και η ανησυχία μας οδηγούν σε μία αμυντική στάση, 

η οποία μας παρεμποδίζει την αυθόρμητη ροή της νοημοσύνης και έμπνευσης που δεχόμαστε από την Πηγή μας.

Τα αρνητικά συναισθήματα μας δημιουργούνται όταν αμφιβάλλουμε ότι κάποια ανάγκη μας δεν θα πραγματοποιηθεί ή κυρίως φοβάμαι ότι δεν θα πραγματοποιηθεί.

Το κακό με τους ενήλικες είναι ότι κρατάμε το φόβο, 

το θυμό, μέσα μας, 

με αποτέλεσμα να σταματάμε τη ροή της ενέργειας μέσα μας, να στέλνουμε μήνυμα στον υποθάλαμο και στη συνέχεια στην υπόφυση να εκκρίνει υπερβολικά ορισμένες ορμόνες που μας καταστρέφουν την υγεία μας, 

όπως της κορτιζόλης, αδρεναλίνης, ινσουλίνης, χοληστερίνης ή να προκαλούν τη μείωση της θυροξίνης που καταστρέφει κυριολεκτικά το μεταβολισμό μας. 

Τα συναισθήματα όπως κι όλες οι ανθρώπινες εκδηλώσεις είναι ενέργεια η οποία πάλλεται σε ορισμένες συχνότητες. 

Είναι ενέργεια που φουντώνει, 

εξαπλώνεται και πρέπει να την αφήσουμε να ρέει και να φύγει. 

Είναι ένα κύμα ενέργειας, το όποιο αν το μπλοκάρουμε με το να το κρατήσουμε μέσα μας, μας κάνει τεράστια ζημιά.

Αν δείτε τα παιδιά δεν κρατούν αρνητικά συναισθήματα. 

Παίζουν, θυμώνουν

Εγώ έπαθα Σκλήρυνση κατά Πλάκας διότι κράτησα μέσα μου το μίσος, το θυμό, τις ενοχές. 

Η αρνητική ενέργεια των αρνητικών μου συναισθημάτων διαμέσου του 4ου τσάκρα, του τσάκρα της καρδιάς, 

παραπλάνησαν το ανοσοποιητικό μου σύστημα και το έκαναν να βλέπει τμήματα του σώματος μου, 

σαν εχθρούς του.

Δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος εθίζεται στα αρνητικά συναισθήματα (ενοχή, φόβο…) με την διαδικασία της εκκρίσεως πεπτιδίων και της εισβολής τους στα κύτταρα μας διαμέσου των ανάλογων υποδοχέων.

O Herbert Benson πρόεδρος του Harvard Medical School’s Mind – Body Medical Institute μας λέει ότι σκέψεις γεμάτες φόβο και stress, 

οδηγούν σε έKκριση στρεσογόνων ορμονών όπως της νορεπινεφρίνης που εμποδίζουν όλες της φυσικές θεραπευτικές δυνάμεις του σώματος μας να δράσουν. 

Μπορεί οι στρεσογόνες αυτές σκέψεις να μην πραγματοποιηθούν ποτέ, αλλά η ζημιά που προκαλούν είναι η ίδια…

Η κύρια όμως ορμόνη που εκκρίνεται από τα επινεφρίδια όταν κυριαρχούμαστε από αρνητικές σκέψεις, είναι η κορτιζόλη. 

Σύμφωνα με τον Dr Bruce McEwen διευθυντή νευροενδοκρινολογίας στο Rockefeller University στο New York University, 

η έκκριση κορτιζόλης φθείρει τον εγκέφαλο, οδηγεί σε ατροφία τα εγκεφαλικά κύτταρα και προκαλεί απώλεια μνήμης. 

Επίσης αυξάνει την πίεση αλλά και το σάκχαρο στο αίμα, 

με αποτέλεσμα την αρτηριοσκλήρυνση και την ανάπτυξη καρδιακών ασθενειών.

Το κυριότερο αρνητικό συναίσθημα είναι ο φόβος.

Ένας ασθενής με Σκλήρυνση κατά πλάκας στην Αμερική συνειδητοποίησε ότι έπαθε αυτή την ασθένεια επειδή ένοιωθε ένα διαρκή φόβο, μια μόνιμη απειλή. 

Ο διαρκής φόβος του έθετε σε συνεχή συναγερμό τα επινεφρίδια τα οποία ήταν υποχρεωμένα να παράγουν συνεχώς κορτιζόλη και να φθείρουν ανεπανόρθωτα το σώμα του. 

Περιέγραψε το φόβο του, 

την διαρκή απειλή που δεχόταν και έθετε σε λειτουργία τα επινεφρίδια, σαν τον συναγερμό που κτυπά όταν η πόρτα παραβιάζεται από διαρρήκτες. 

Για το σώμα μας, 

ο φόβος είτε είναι πραγματικός είτε είναι φανταστικός, 

έχει τα ίδια αρνητικά αποτελέσματα, την έκκριση της κορτιζόλης.

Όπως μας εξηγεί ο Dr Alex Loyd, τα πάντα ελέγχονται από τον μεταιχμιακό ή συναισθηματικό εγκέφαλο και συγκεκριμένα του υποθάλαμου, οποίος ελέγχει τα εξής:

 

1ον   την αρτηριακή πίεση του αίματος,

 

2ον   την θερμοκρασία του σώματος,

 

3ον   την ρύθμιση των υγρών του σώματος μας δια μέσου της δίψας και της λειτουργίας των νεφρών,

 

4ον   την συσταλτικότητα της μήτρας,

 

5ον   την έκκριση γάλακτος από το στήθος,

 

6ον   την συναισθηματική μας διαδικασία,

 

7ον   την αυξητική ορμόνη,

 

8ον   τα επινεφρίδια,

 

9ον   την ορμόνη του θυρεοειδή αδένα και

 

10ον   την λειτουργία των σεξουαλικών οργάνων.

Η διαδικασία της δημιουργίας κορτιζόλης: ο υποθάλαμος που λαμβάνει σήμα κίνδυνου, διαμέσου του τρίτου ματιού, 

όταν διακατεχόμαστε από στρες και αρνητικά συναισθήματα, εκκρίνει την ορμόνη CRH (Corticotropin Releasing Hormone), 

ορμόνη που διεγείρει την υπόφυση για να παράγει την ορμόνη ACTH. 

Η ορμόνη ACTH (Adrenocorticotropic Hormone), που εκκρίνεται από τον πρόσθιο λοβό της υπόφυσης, 

διεγείρει την έκκριση της κορτιζόλης από τα επινεφρίδια.

Σύμφωνα με την Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, 

η κορτιζόλη αυξάνει το σάκχαρο του αίματος διασπώντας το γλυκογόνο και προωθώντας τη μετατροπή των αμινοξέων σε γλυκόζη στο ήπαρ, 

διαδικασία που ονομάζεται γλυκονεογένεση. 

Για το λόγο αυτό η κορτιζόλη είναι μια διαβητογόνος ορμόνη. 

Από την άλλη πλευρά ενισχύει τον καταβολισμό των πρωτεϊνών. 

Η μυϊκή μάζα ελαττώνεται, 

ενώ παρουσιάζεται και οστεοπορωτική δράση. Με την παρουσία της κορτιζόλης, 

το λίπος έχει την τάση να συγκεντρώνεται στον τράχηλο και τον κορμό. 

Η κορτιζόλη καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα, 

και κυρίως τα λεμφοκύτταρα, ενώ περιορίζει την εκδήλωση της φλεγμονώδους απάντησης. 

Με τον τρόπο αυτό, 

αυξάνεται η επιρρέπεια του οργανισμού απέναντι στις λοιμώξεις. 

Λόγω κατακράτησης χλωριούχου νατρίου, 

αυξάνεται και η αρτηριακή πίεση. 

Όταν υπάρχει υπερέκκριση κορτιζόλης, 

μπορεί να παρατηρηθούν ψυχικές διαταραχές. 

Τέλος, 

η κορτιζόλη μπορεί να προκαλέσει νέο έλκος στο γαστρεντερικό σύστημα ή να αναζωπυρώσει παλαιό έλκος.

Η πίστη μας,

καθώς και τα θετικά συναισθήματα της αγάπης, 

ευσπλαχνίας, 

γαλήνης, 

παίζουν καθοριστικό ρόλο στην αυτοθεραπεία μας.

Στο Hearth math Institute στην Αμερική απέδειξαν ότι η πίστη μπορεί να εναρμονίσει τη δύναμη του σώματος και της ψυχής μας με την πρόθεσή μας να θεραπευτούμε. Αναλυτικότερα ανακάλυψαν ότι με τη βαθιά πίστη, 

το ανοσοποιητικό μας σύστημα παράγει την Ανοσοσφαιρίνη Α (Immunoglobulin A) που καταπολεμά όλους τους ιούς.

Έχει αποδειχθεί ότι άτομα που διαλογίζονται για 5 λεπτά κάθε πρωί, 

ισχυροποιούν το ανοσοποιητικό τους σύστημα, 

ανεβάζοντας με το διαλογισμό τα επίπεδα της Ανοσοσφαιρίνης Α.

Τα θετικά συναισθήματα (αγάπης, ευσπλαχνίας, γαλήνης, γενναιοδωρίας), 

που καλλιεργούμε με το διαλογισμό, 

ανεβάζουν τα επίπεδα της Ανοσοσφαιρίνης Α.

Αντιθέτως, 

τα αρνητικά συναισθήματα όπως αυτά του φόβου, 

του θυμού, 

του μίσους, 

που έρχονται στο νου μας, 

ακόμη και για πέντε λεπτά, 

είναι ικανά να μειώσουν σημαντικά τα επίπεδα της Ανοσοσφαιρίνης Α και κατά συνέπεια να μειώσουν σημαντικά, 

αν όχι να απενεργοποιήσουν, 

το ανοσοποιητικό μας σύστημα. 

Το παν είναι πώς μεταφράζουμε τα γεγονότα. 

Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, 

ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, 

το ερμηνεύσαμε, 

το φιλτράραμε, 

αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας. 

Κάθε φορά που κάνουμε θετικές σκέψεις ή ερμηνεύουμε θετικά μια εμπειρία μας ή συναναστροφή με τους συνανθρώπους μας, 

το ασυνείδητο γράφει Όφελος-Κέρδος. 

Η θετική ενέργεια που δημιουργείται τροφοδοτεί όλη μας την ύπαρξη, 

δίνοντάς μας τη δύναμη να επιτύχουμε σ’ ό,τι επιθυμούμε. 

Αν κάνουμε αρνητικές σκέψεις ή ερμηνεύσουμε αρνητικά μια εμπειρία μας, 

δημιουργείται αρνητική ενέργεια που μας μπλοκάρει και δεν μας αφήνει να πετύχουμε αυτά που θέλουμε, 

αλλά μας δημιουργεί εσωτερική σύγκρουση, 

η οποία είναι η κύρια αιτία όλων των θεωρουμένων ανιάτων ασθενειών.

Ο Γερμανός γιατρός Ryke Geerd Hamer υποστηρίζει ότι καρκίνο παθαίνουμε όταν έχουμε μεγάλη εσωτερική σύγκρουση, 

όταν η ζωή μας είναι ενάντια στο σκοπό της ψυχής, 

που εκφράζεται με τα συναισθήματά μας, 

όταν πάμε εντελώς ενάντια στα συναισθήματά μας. 

Το μόνο πραγματικό συναίσθημα που υπάρχει είναι η αγάπη και όλα τα συναισθήματα και αρετές που πηγάζουν από αυτή όπως η χαρά, 

η γαλήνη, 

η αγαλλίαση, 

η ομορφιά, 

ο ενθουσιασμός, 

η ελπίδα, 

η εμπιστοσύνη, 

η αλληλεγγύη. 

Όταν διακατεχόμαστε από το φόβο και από τα συναισθήματα που πηγάζουν από αυτόν όπως είναι ο πανικός, 

ο θυμός, 

το μίσος, η οργή, 

η ζήλια, 

ο φόβος απώλειας, 

θανάτου, 

σημαίνει σίγουρα ότι έχουμε κόψει την επικοινωνία, 

την πρόσβαση με την Πηγή μας, 

πάμε ενάντια στο σκοπό της ψυχής μας, 

βιώνουμε εσωτερική σύγκρουση και αργά ή γρήγορα η αρρώστια θα έλθει για να μας κάνει να αναθεωρήσουμε τη ζωή μας και να έλθουμε στο «σωστό δρόμο». 

Έχω αναφερθεί ξεκάθαρα στη δομή του εγκεφάλου μας όπου όταν έχουμε αρνητικά συναισθήματα ο μεταιχμιακός ή συναισθηματικός εγκέφαλος δίνει εντολή στον ερπετικό ή αυτόνομο νευρικό σύστημα να μπει σε διαδικασία συναγερμού όπου αυξάνει την πίεση του αίματος τον κτύπο της καρδιάς, 

την αναπνοή, 

σφίγγει τα δόντια, 

εκκρίνει γαστρικά υγρά, 

δημιουργεί σπαστική κίνηση στο έντερο, σφίγγει τους μυς στον αυχένα και στον ώμο. 

Σε βαθύτερη βέβαια σύγκρουση παραπλανά το ανοσοποιητικό σύστημα το οποίο αντιλαμβάνεται ότι απειλείται από τα ίδια του τα μέλη και επιτίθεται σε αυτά. 

Υπάρχουν τόσα αυτοάνοσα νοσήματα, 

όσα είναι και τα όργανα ή μέρη του σώματός μας. 

Σε ακόμη βαθύτερη σύγκρουση το άτομο παθαίνει καρκίνο. 

Όταν απαλλαγούμε από το φόβο, 

όλα διορθώνονται, 

ολα πάνε τέλεια μέσα μας.

Ο Γάλλος γιατρός Jean-Jacques Crèvecœur και ο Γερμανός γιατρός Ryke Geerd Hamer μας εξηγούν πως μπορούμε να ξεπεράσουμε τις εσωτερικές συγκρούσεις:

Το να ξαναμάθουμε λοιπόν να ακούμε τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε και να τα δεχόμαστε, να τα ευχαριστούμε μάλιστα που επαγρυπνούν για μας, 

είναι ένας πρώτος σταθμός για να αποφεύγουμε τις καταστρεπτικές εσωτερικές συγκρούσεις και το στρες. 

Εάν, 

επιπλέον, 

μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με τρόπο κατάλληλο, 

υπεύθυνα, 

χωρίς να αποδίδουμε στους άλλους την ευθύνη, 

θα μπορέσουμε πολύ γρήγορα να ξαναβρούμε την ισορροπία μας.

Να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας.

Να τολμάμε τις αντιπαραθέσεις, με σεβασμό στους άλλους: πόσες φορές, σε δύσκολες, τεταμένες, δυσάρεστες καταστάσεις, δεν συνέβη να μην τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο, με σεβασμό, αλλά και σταθερά, με θάρρος; Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην προκαλέσουμε σύγκρουση; Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρό βίαιο συναίσθημα. 

Όμως, 

μην λέγοντας τίποτα, 

αυξάνουμε την αίσθηση απογοήτευσης και μνησικακίας μέσα μας, 

μέχρι που η κατάσταση γίνεται αφόρητη. 

Τότε, 

είτε ξεσπάμε βίαια πάνω στον άλλο, 

οπότε συμβαίνει αυτή η σύγκρουση και η ρήξη που ακριβώς θέλαμε να αποφύγουμε, 

είτε καταπίνουμε τα συναισθήματά μας για άλλη μια φορά, 

και τότε συμβαίνει ο καρκίνος ή η οξεία ασθένεια, 

που μας καλεί να εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει …

Το να τολμάμε τη σύγκρουση, 

είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν, 

ήρεμα, 

χωρίς υπεκφυγές. 

Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, 

είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.

Να συγχωρούμε, 

όχι να συγχωρήσουμε τον άλλο για το κακό που μπορεί να μας έχει κάνει, 

αλλά να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τον πόνο που δεχτήκαμε να ζήσουμε τόσο καιρό, μέχρις ότου χαλαρώσουμε, 

μέχρις ότου εκφράσουμε στον άλλο τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας, 

μέχρις ότου τολμήσουμε την αντιπαράθεση, 

μέχρις ότου, 

επιτέλους, αναγνωρίσουμε και δεχτούμε την πραγματικότητα, 

μέχρις ότου κλείσουμε τις εκκρεμότητές μας.

Όσο και αν μας εκπλήσσει, 

υπεύθυνοι για τα σοκ, 

τις εσωτερικές συγκρούσεις, 

το στρες μας, 

δεν είναι ποτέ οι άλλοι, 

ούτε τα γεγονότα. 

Το παν είναι πως μεταφράζουμε τα γεγονότα. 

Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, 

ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, 

το ερμηνεύσαμε, 

το φιλτράραμε, 

αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας. 

Η ασθένεια δεν είναι μοιραία, 

δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία. 

Που θέλει να πει, 

ότι αλλάζοντας τις συνήθειες συμπεριφοράς μας, 

τους τρόπους σκέψης μας, 

τη συναισθηματική ζωή μας, 

μπορούμε να εξαλείψουμε οριστικά την επήρεια των ασθενειών πάνω μας. 

Τελικά αν κάπου «πέσαμε έξω» με πολλή αγάπη, 

χιούμορ και ταπεινότητα, 

θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και να μας συγχωρήσουμε για το κακό που μας κάναμε.

Ο ολιστικός γιατρός Dr Bradley Nelson στο βιβλίο του «The Emotion Code» μας εξηγεί ξεκάθαρα ότι όλες οι ασθένειες προέρχονται από παγιδευμένα συναισθήματα.

Ονομάζει τη μέθοδο απαλλαγής των αρνητικών συναισθημάτων «Future Medicine» δηλαδή ιατρική του μέλλοντος. 

Εξετάζοντας την αρχαία Κινέζική ιατρική που η κύρια αιτία όλων των ασθενειών είναι ανισορροπία της ενέργειας στο σώμα μας, 

εφάρμοσε την τεχνική του «The Emotion Code», 

όπου διαπίστωσε ότι η κύρια αιτία στις παρακάτω ασθένειες ήταν τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα και θεράπευσε τα περισσότερα από αυτά όπως: 

αλλεργίες, 

άσθμα, 

ισχίο, 

πόνο στη μέση, 

στα γόνατα, 

στις αρθρώσεις, 

στον αυχένα, 

στην κοιλιακή χώρα, 

στους ώμους, 

στο στήθος, 

στα μάτια, 

προβλήματα στον καρπικό σωλήνα, 

ινομυώματα, 

χρόνια κόπωση, 

καρκίνο, 

σκλήρυνση κατά πλάκας, 

Λύκο, 

καούρες, 

διαβήτη, 

νόσο του Chron, 

δυσκοιλιότητα, 

σπαστική κολίτιδα, 

κατάθλιψη, 

υποθυρεοειδισμό, 

ίλιγγο, 

ημικρανίες, 

αϋπνίες, 

κρίσεις πανικού, 

φοβίες, 

δυσλεξία, 

μαθησιακές δυσκολίες, 

Parkinson, 

προβλήματα ακμής σε μεγαλύτερες ηλικίες, 

υπογλυκαιμία, 

αδυναμία.

Ελευθερώνοντας το σώμα μας από τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα του δίνουμε την ευκαιρία να αυτοθεραπευτεί, 

διότι όπως έχουμε αναφέρει, 

τα αρνητικά συναισθήματα απενεργοποιούν το ανοσοποιητικό σύστημα, 

αλλά και το παραπλανούν έτσι ώστε να θεωρήσει εχθρούς διάφορα σημεία ή όργανα του σώματος, 

να επιτεθεί και να μας δημιουργήσει όλες τις φλεγμονές και αυτοάνοσα νοσήματα που προαναφέραμε.

Τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα είναι η κύρια αιτία για όλους τους πόνους που υποφέρουν οι άνθρωποι σήμερα με κυρίαρχο τον πονοκέφαλο, 

τον πόνο στον αυχένα (που βρίσκεται ο ερπετικός εγκέφαλος) τον πόνο στη μέση. 

Τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα προκαλούν ανησυχίες, 

κατάθλιψη, 

αϋπνίες.

Τι είναι τα παγιδευμένα αρνητικά συναισθήματα; 

Είναι ενέργεια που παγιδεύεται στο σώμα μας, 

όταν έχουμε βιώσει έντονο θυμό, 

θλίψη, 

ενοχές, 

ζήλια.

Το σώμα μας έχει πολύ μεγαλύτερη σοφία από το νου μας, 

θυμάται τα πάντα, 

βασίζεται στα δεδομένα του υποσυνειδήτου, 

όπου έχουν καταγραφεί τα πάντα. 

Πολλοί έχουν ξεχάσει το θυμό που είχαν για κάποιο πρόσωπο, 

όταν όμως εστιάσουν την προσοχή τους στο πρόσωπο και στο περιστατικό που τους δημιούργησε θυμό και τους κτυπήσουμε κάτω από το στήθος στο δεξί μέρος που είναι πάνω από το συκώτι ή και στο αριστερό που ξεκινά ο μεσημβρινός του συκωτιού, 

το σημείο αυτό πονά και πονά έως ότου βγάλουν, 

απεγκλωβίσουν την ενέργεια του θυμού που έχει εγκλωβιστεί σε αυτό το σημείο.

Κάθε αρνητικό συναίσθημα βρίσκεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του σώματος μας και δονείται με μια ιδιαίτερη συχνότητα, 

τα πάντα άλλωστε στο Σύμπαν είναι ενέργεια που δονούνται σε μία ορισμένη συχνότητα. Ενώ δονούνται με την συγκεκριμένη συχνότητα την μεταδίδουν και στους ιστούς που βρίσκονται γύρω από αυτά τα όργανα. 

Τα αρνητικά συναισθήματα δονούνται με κατώτερες συχνότητες, 

ενώ τα θετικά με ανώτερες. 

Όταν έχουμε παγιδευμένα συναισθήματα, 

έλκουμε συνεχώς τα συναισθήματα αυτά, 

έλκουμε πρόσωπα και καταστάσεις που θα μας δημιουργήσουν αυτά τα συναισθήματα. 

Αυτό γίνεται γιατί τα αρνητικά συναισθήματα είναι ενέργεια που πάλλεται και μεταδίδεται στους ιστούς τους σώματος, 

όταν έχουμε θυμό μέσα μας, 

θυμώνουμε γρήγορα με κάθε κατάσταση διότι ήδη το σώμα μας δονείται συνεχώς στη συχνότητα του θυμού. 

Άλλωστε στο Σύμπαν έλκουμε αυτό στο οποίο επικεντρώνουμε τη συνείδηση μας. 

Όταν έχουμε μέσα μας θυμό, 

επικεντρώνουμε τη συνείδησή μας στο θυμό και τα κύτταρά μας είναι γεμάτα υποδοχείς θυμού, 

ο εγκέφαλός μας είναι γεμάτος νευρωνικά δίκτυα θυμού.

O χάρτης του Emotion Code του Bradley Nelson:

 

Πρόβλημα στο λεπτό έντερο ή στην καρδιά από εγκατάλειψη, 

απιστία, 

χαμό, 

έλλειψη αγάπης.

 

Πρόβλημα στη σπλήνα ή στο στομάχι, 

από ανησυχία, 

απελπισία, 

αηδία, 

νευρικότητα.

 

Πρόβλημα στο πνευμόνι ή στο παχύ έντερο από κλάμα, 

αποθάρρυνση, 

απόρριψη, 

θλίψη, 

πόνο. 

Η γυναίκα του Christopher 

Reeve πέθανε επτά μήνες μετά, 

από καρκίνο πνεύμονας 44 ετών.

 

Πρόβλημα στο συκώτι και στη χολή, 

από θυμό, 

πικρία, 

ενοχή, 

μίσος, 

μνησικακία., 

πανικό, 

κατάθλιψη.

 

Πρόβλημα στο νεφρά ή στην κύστη από κατάκριση, 

τρόμο, 

φόβο.

 

Πρόβλημα στους αδένες και σεξουαλικά όργανα, 

από ταπείνωση, 

ζήλια, 

πόθο, 

καταπίεση.

Συμπέρασμα:

Τα αρνητικά μας συναισθήματα είναι η κύρια αιτία όλων των ασθενειών, 

της φτώχειας και της μιζέριας που βιώνουμε στη ζωή μας. 

Θέτουν τον ερπετικό μας εγκέφαλο σε συναγερμό, 

με αποτέλεσμα την έγκριση όλων των ορμονών του σώματος μας, 

προκαλώντας την έγκριση χημικών ουσιών όπως της αδρεναλίνης, 

της κορτιζόλης, 

της υπερβολικής χοληστερίνης και ινσουλίνης, 

οι οποίες καταστρέφουν τα κυριότερα όργανα του σώματος μας και τα αιμοφόρα αγγεία μας. Επίσης ο συναγερμός αυτός απενεργοποιεί το ανοσοποιητικό και το πεπτικό μας σύστημα. Διαμέσου δε του τσάκρα της καρδιάς παραπλανά το ανοσοποιητικό μας σύστημα και προκαλεί όλες τις αυτοάνοσες ασθένειες. 

Όταν τα αρνητικά συναισθήματα είναι ισχυρά, παγιδεύονται μόνιμα στο σώμα μας σε συγκεκριμένα όργανα, ανάλογα με το συναίσθημα και προκαλούν κατώτερες δονήσεις που έλκουν αρνητικά πρόσωπα και καταστάσεις στη ζωή μας.

Το μέλλον που περιμένει τον καθένα μας δεν μπορεί παρά να είναι σύμφωνο με την ποιότητα των σκέψεών μας.

Ζούμε πάντα την ιστορία που φανταστήκαμε.

P. G. Malet

Πηγή

Κατηγορία: ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ, ΖΩΗ, ΥΓΕΙΑ

ΔΙΑΖΥΓΙΟ........Κ ΜΕΤΑ, ΤΙ? ..απο Σοφία Ασλαματζίδου

ΔΙΑΖΥΓΙΟ........Κ ΜΕΤΑ, ΤΙ?

5 Ιουλίου 2013 στις 12:21 π.μ.

Δυο λεξεις θα χρησιμοποιησω για να χαρακτηρισω το διαζυγιο. 
Επωδυνο κ λυτρωτικο. 
Επωδυνο, 
γιατι οποιος αποφασιζει να περασει το υπολοιπο της ζωης του με εναν ανθρωπο, 
ειτε ανεβαινοντας τα σκαλια της εκκλησιας ειτε υπογραφοντας χαρτια σε καποιο δημαρχειο, 
σιγουρα κατι πολυ δυνατο τον ενωνε μαζι του. 
Και λυτρωτικο, 
γιατι το να φτασεις στην αποφαση να χωρισεις, 
κατι εσπασε στην πορεια, 
που σ εμποδιζε ν αναπνευσεις. 
Αν παλι, 
προτιμας να μενεις σ ενα περιβαλλον που σ εμποδιζει ν αναπνεεις, 
μονο κ μονο επειδη εχεις συνηθισει τη ζωη σου μ εναν συγκεκριμενο ανθρωπο κ σ εμποδιζει το αγνωστο της μοναξιας, 
συγνωμη, 
αλλα Μεγαλο Λαθος. 
Μεγιστο θα λεγα. 
Δεν υποστηριζω την αποψη να σκεφτεις αμεσως το διαζυγιο. 
Οχι. 
Προσπαθεις. 
Τι? 
Να σωσεις τον γαμο σου. 
Πώς? 
Ο καθενας απο εμας γνωριζει. 
Χωρίς όμως να θυσιάσεις το μέλλον σου για χάρη όμορφων αναμνήσεων που δεν θα ξαναζησεις. 
Ναι, ακόμα και αν εχεις παιδια, μην μεινεις σε μια χαμενη σχεση εξαιτιας τους. 
Καλυτερα το παιδι να έχει δυο ευτυχισμενους χωρισμενους γονεις παρα μια ενωμενη δυστυχια μέσα στο σπιτι του.
Ξεπερνιεται? 
αναρωτιεσαι. 
Φυσικα. 
Με συμμαχο το χρονο.
Περνωντας ο καιρός σταδιακα τα ζευγαρια αντιλαμβανονται οτι εκεινο που ειχαν στο μυαλο τους ως ιδανικο δεν εχει καμμια απολυτως σχεση με τον ανθρωπο που μοιραζονται τωρα την ζωη τους. 
Τα περισσοτερα ζευγαρια θεωρουν ότι ο γαμος τους είναι η ολοκληρωση της σχεσης τους και ότι ετσι επισφραγιζουν αυτο που τοσο καιρο ειχαν, 
και ιδιως με τον ερχομο ενος παιδιου. 
Πολυ συχνα επισης, 
γεννιουνται εντονοι λογοι για καβγα μεταξυ των ζευγαριων, 
λογοι που πριν ήταν αδυνατον να επινοηθουν.
Οι πιο συνηθισμενοι λογοι που οδηγουν σ ενα διαζυγιο, 
ειναι η απιστια, 
η ψυχολογικη και σωματικη βία, 
οι διαφορετικες αναγκες του καθενος, 
η παρεμβαση τριτων στη ζωη του ζευγαριου κ οι καθε τυπου εξαρτησεις. 
Η ελλειψη επικοινωνιας και αγαπης,
η προβληματικη σεξουαλικη ζωη, 
τα οικονομικα προβληματα.
Οι περισσοτεροι ανθρωποι δε, 
επιλεγουν συντροφους με τη σιγουρια να τους αλλαξουν. 
Αλλο μεγαλο λαθος, 
ισως το χειροτερο!
Επιλεγουν συντρόφους που μπορει να μην γνωριζουν καλα ή να μην ταιριαζουν μαζι τους, 
αλλα που θεωρουν καταλληλους για οικογενεια ή απλα για παρεα. 

 Και ενω το διαζυγιο ειναι ισως σωτηρια λυση για ενα νεο ζευγαρι χωρις παιδια, 
οταν υπαρχουν παιδια η διαδικασια ειναι πολυ πιο ψυχοφθορα, 
καθως αυτα γινονται οι δυστυχισμενοι αποδεκτες καταστασεων οι οποιες μπορουν ακόμα και να τα στιγματισουν. 
Απο την αλλη, 
συμφωνα με τους ψυχολογους, 
το διαζυγιο δεν συνεπαγεται το τελος του κοσμου ή της ζωης των ανθρωπων. 
Η πορεια της ζωης όλων συνεχιζεται και οι ευκαιριες για ευτυχια δεν σταματουν ποτε. 
Αρκει οι γονεις να φροντιζουν παντα να εξασφαλιζουν στα παιδια προτεραιοτητα, 
φροντιδα και αγαπη. 
Κ το κυριοτερο: 
Καμμια αλλαγη στη συμπεριφορα των γονιων απεναντι τους. 
Τα παιδια μας, 
ειναι παιδια μας. 
Δε χωριζουμε απο αυτα, 
απο τον πατερα τους ή τη μητερα τους χωριζουμε. 
Οχι ενοχικη συμπεριφορα, 
ειναι παιδια που εχουν κ τους δυο γονεις διπλα τους, 
δεν ειναι κακομοιρα, 
ορφανα, 
ή αξιολυπητα. 
Αγαπη χρειαζονται. 
Αγαπη κ υπομονη, 
ωστε να τα κανουμε να νοιωθουν ανεση να εκδηλωνουν τα συναισθηματα τους προς τον καθε γονιο, 
χωρις να δυσφορει ο αλλος.  

Αυτοάνοσα νοσήματα

Η κύρια αιτία των αυτοάνοσων νοσημάτων (σκλήρυνση κατά πλάκας, νόσο του Αλτσχάιμερ, Άσθμα, Πάρκινσον, Hashimoto, φλεγμονή στο έντερο, αρθρίτιδες, ψωρίαση, λεύκη, λύκος) είναι ότι το ανοσοποιητικό μας σύστημα παραπλανιέται και επιτίθεται στον ίδιο τον οργανισμό μας.

Γιατί όμως το ανοσοποιητικό μας σύστημα παραπλανιέται; Διαμέσου του ενεργειακού κέντρου (τσάκρας) του καρδιακού πλέγματος ρυθμίζεται το ανοσοποιητικό σύστημα στο να εντοπίζει τι αποτελεί τον εαυτό μας και τι ξένο σώμα (self - non self). 

Εδώ βρίσκεται η αιτία όλων των αυτοάνοσων νοσημάτων από τα έντονααρνητικά συναισθήματα που μας διακατέχουν. 

Το ενεργειακό κέντρο της καρδιάς ή καρδιακού πλέγματος στέλνει ηλεκτρομαγνητικά μηνύματα (διαμέσου των nadis, που είναι ενεργειακά κανάλια) στις πηγές του ανοσοποιητικού συστήματος και κυρίως στον θύμο αδένα που είναι υπεύθυνος για την ενεργοποίηση των κυττάρων Τ του ανοσοποιητικού συστήματος, τα οποία κατευθύνουν το ανοσοποιητικό σύστημα στον στόχο τους. 

Όταν νιώθουμε αρνητικά συναισθήματα και κυρίως θυμό, μπλοκάρεται το κέντρο της καρδιάς και ο θύμος αδένας, τα Τ κύτταρα του θύμου αδένα παραπλανούνται και δίνουν εντολή στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να παράγουν αντισώματα και να επιτεθούν σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος (διότι λόγω των αρνητικών συναισθημάτων τα θεωρούν σαν εχθρούς).

Οι επιστήμονες, όπως η Dr Candace Pert, υποστηρίζουν ότι όλες οι αυτοάνοσοι νόσοι, όπως η ψωρίαση, η σπαστική κολίτιδα, η αρθρίτιδα, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η λεύκη, ο λύκος, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η νόσος του Αλτσχάιμερ, το Πάρκινσον και το Hashimoto, οφείλονται σε καταπιεσμένα αρνητικά συναισθήματα. Οι καθηγητές νευροενδοκρινολογίας Dr Dhabhar και Dr McEwen υποστηρίζουν ότι οι στρεσογόνες ορμόνες που δημιουργούνται από την ενεργοποίηση ή απενεργοποίηση των γονιδίων μας, όταν διακατεχόμαστε από αρνητικά συναισθήματα που έχουν βάση τον φόβο, δίνουν εντολή στους στρατιώτες του ανοσοποιητικού συστήματος, που υπάρχουν στη σπλήνα και στον μυελό των οστών μας, να βγουν από τον στρατώνα τους και να πάρουν θέσεις μάχης σε συγκεκριμένα σημεία, όπως είναι το δέρμα, οι αρθρώσεις, το γαστρεντερικό σύστημα κλπ.

Αν η φλεγμονή είναι στις αρθρώσεις, τότε παθαίνουμε αρθρίτιδα. 

Αν η φλεγμονή είναι στη μυέλη (το εξωτερικό περίβλημα) των νεύρων, παθαίνουμε σκλήρυνση κατά πλάκας και αν η φλεγμονή είναι σε συγκεκριμένα σημεία του εγκεφάλου, παθαίνουμε νόσο του Αλτσχάιμερ ή Πάρκινσον.

Η λύση του προβλήματος είναι να απαλλαγούμε από τα αρνητικά συναισθήματα και κυρίως από τον θυμό, που κλείνει το ενεργειακό κέντρο της καρδιάς, όπου εδρεύει ο ανώτερος εαυτός μας, η ψυχή μας. 

Η διακοπή της επικοινωνίας με τον ανώτερο εαυτό μας σημαίνει διακοπή της πρόσβασης με την Πηγή μας, σημαίνει διακοπή κάθε ενέργειας και αγάπης, σημαίνει ότι είμαστε όπως το κλήμα που έχει κοπεί από την άμπελο, με αποτέλεσμα να ξεραθεί και να καεί.

Όταν χάνουμε την επαφή με τον ανώτερο εαυτό μας, τότε βγαίνουμε από την πορεία μας, από τον σκοπό μας στη Γη, με αποτέλεσμα να μη νιώθουμε καμία ευχαρίστηση και ικανοποίηση από τη ζωή μας. 

Όμως, δεν φτάνει αυτό, ο ανώτερος εαυτός μας που είναι ο ουσιαστικός κυβερνήτης του σώματός μας, μας αρρωσταίνει, μας στέλνει μια ασθένεια για να συνέλθουμε, να χαμηλώσουμε το εγώ μας, να συνειδητοποιήσουμε την πραγματική φύση και να επανασυνδεθούμε με αυτήν και με την Πηγή μας. 

Αν συνεχίσουμε να αισθανόμαστε ξεχωριστοί και ξεκομμένοι, να μας φταίνε οι πάντες κα τα πάντα γύρω μας και να τους κατηγορούμε συνεχώς, τότε οι ασθένειες επιμένουν και πολλαπλασιάζονται, έως ότου συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε σε λάθος δρόμο, ότι πρέπει απαλλαγούμε από τα αρνητικά συναισθήματα και επικεντρώσουμε τη συνείδησή μας στο φως και στην αγάπη για τους πάντες και τα πάντα. 

Τότε μόνο θα ενωθούμε με τον ανώτερο εαυτό μας και με την Πηγή μας και θα απαλλαγούμε από κάθε αυτοάνοση ασθένεια. 

Σε διαφορετική περίπτωση, 

η αυτοάνοση ασθένεια θα επεκταθεί και θα ενταθεί, έως ότου εξοντωθούμε εντελώς. 

Έχω γνωρίσει πολλές περιπτώσεις που το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται σε πολλά μέρη ή όργανα του σώματος και δημιουργεί πολλά αυτοάνοσα νοσήματα.

Ένας ενεργειακός ή πνευματικός θεραπευτής (Spiritual Healer) μπορεί να μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από τα αρνητικά συναισθήματα, 

να ανοίξουμε το κέντρο της καρδιάς και να μας γεμίσει θεραπευτικό φως. 

Επίσης, 

βοηθά για να δουλέψουμε το νοητικό μας σώμα και να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις μας και καλό θα ήταν να ακούμε καθημερινά κάθε βράδυ όταν πέφτουμε για ύπνο το cd που υπάρχει στο βιβλίο. 

Μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας το EFT, με το οποίο θα απαλλασσόμαστε από τα αρνητικά συναισθήματα, όσο βέβαια είναι δυνατό, 

διότι σε περιπτώσεις αυτοάνοσου νοσήματος σημαίνει ότι το μπλοκάρισμα είναι πολύ δυνατό και χρειάζεται εξωτερική βοήθεια.

Για αυτούς που πάσχουν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, ο κουρκουμάς, που είναι μπαχαρικό της ινδικής κουζίνας, περιέχει την ουσία κουρκουμίνη, η οποία διαθέτει αντικαρκινικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. 

Αρκετές έρευνες δείχνουν ότι έχει ακόμη την ιδιότητα να εμποδίζει το σχηματισμό αθηρωματικής πλάκας που σχετίζεται με παθήσεις των αγγείων και τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Συμπέρασμα: 

Τα αυτοάνοσα νοσήματα δημιουργούνται από την επίθεση του ανοσοποιητικού μας συστήματος πάνω στα ίδια μας τα όργανα. 

Η ουσιαστική θεραπεία είναι η αλλαγή τρόπου σκέψης, απαλλαγή από τα αρνητικά συναισθήματα, καθώς και να επικεντρώνουμε τη συνείδησή μας στο φως και όχι στο σκοτάδι.

Πηγη 

• Γράφτηκε από τον Αλέξης Φωτόπουλος