ENA EFIALTIKO SENARIO -Pater Ioannis -Κρίνουμε.

ENA EFIALTIKO SENARIO

Pater Ioannis 

Κρίνουμε. 
Κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα.
Χωρίς να είμαστε σε θέση να ξέρουμε όλες τις παραμέτρους ,

καταλήγουμε εμείς σε δικά μας συμπεράσματα και κάνουμε τις δικές μας υποθέσεις,

για έναν άνθρωπο και τις ενέργειες του.

Και μεταξύ μας, σπάνια κρίνουμε καλοπροαίρετα κάποιον.

Πάντα έχουμε στο στόμα μας εύκαιρη μια κακία να πούμε,

ενώ η καλή κουβέντα δύσκολα βγαίνει. 

Εκτός βέβαια,

εάν αυτός που κρίνουμε είμαστε εμείς.

Εκεί ξαφνικά θα βρούμε ένα σωρό δικαιολογίες και ελαφρυντικά για να κρίνουμε την στάση μας απέναντι στους άλλους. 
Είμαστε στο κέντρο του σύμπαντος και όλος ο υπόλοιπος κόσμος γυρνάει γύρω από εμάς.

Τα ελαφρυντικά που εξασφαλίζουμε για τον εαυτό μας,

δεν επιτρέπουμε να υπάρχουν για τους άλλους.

Όχι βέβαια.

Αφού εμείς νομίζουμε ότι έχουμε κρίνει σωστά,

πάει και τελείωσε. 

Και έτσι περνά η ζωή,

δηλητηριάζοντας τις σκέψεις μα,

με κακία για τους άλλους,

αρχίζει το δηλητήριο της κακίας να ρέει στο αίμα μας και ποτίζουμε από κακία τελικά.

Φυσικά δεν το καταλαβαίνουμε.

Η κακία έχει γίνει μέρος του εαυτού μας και νομίζουμε ότι όλα είναι μια χαρά.

Και όλα αυτά,

επειδή δεν βλέπουμε καλοπροαίρετα τους άλλους ανθρώπους,

και καταλήγουμε σε δικά μας συμπεράσματα που 95 φορές στις 100 θα είναι λάθος.

Ναι, λάθος. 

Αν όμως παιδιά μου τις ώρες που σπαταλήσαμε για να κρίνουμε τους άλλους,

τις διαθέταμε για να κρίνουμε με ειλικρίνεια τον εαυτό μας,

σίγουρα θα είχαμε γίνει όλοι πολύ καλύτεροι άνθρωποι.

Όταν κρίνουμε τον εαυτό μας,

πάντα είμαστε ελαστικοί και γεμάτοι δικαιολογίες.

Κρύβουμε την αλήθεια ακόμα και από εμάς.

Με αποτέλεσμα να μην γινόμαστε καλύτεροι.
Και όμως, όλοι μέσα μας γνωρίζουμε……….. ότι κάποτε θα κριθούμε και εμείς. 
Και να τώρα ένα εφιαλτικό σενάριο,

που ίσως βοηθήσει κάποιους.!!!!!!!!!
Πάμε όταν έρθει η ώρα μας και εμείς στον Δημιουργό μας.

Πάμε στον Θεό. 
Και επειδή πολλές φορές λέω, ότι ο Θεός έχει χιούμορ

{ είναι ένα στοιχείο που αν δεν το είχε, τότε που το βρήκαμε εμείς;}

μας λέει ο Θεός.
Καλώς τον.

Περιμένεις να σε κρίνω παιδί μου;

Να δω αν ήσουν αληθινός,

αν είχες ακεραιότητα;

Αν ήσουν έντιμος;

Αν ήσουν σωστός άνθρωπος;

Αν είχες περιεχόμενο;

Αν είσαι άξιος να μείνεις εδώ μαζί μου;

Αν ήσουν ειλικρινής;

Ωραία λοιπόν.
Θα σου δείξω την ζωή σου.

Κρίνε εσύ τον εαυτό σου μετά,

και από την κρίση που θα κάνεις,

θα καταλάβω αν είσαι όλα αυτά που ανέφερα.

Αν είσαι άξιος να μένεις κοντά στο Φως της αλήθειας.

Και μόλις χάσαμε τον Παράδεισο.!!!!!!!!!!!!!
Γιατί αν κρίνουμε εκεί ψηλά τον εαυτό μας,

όπως είχαμε συνηθίσει να τον κρίνουμε εδώ στην γή,

με δικαιολογίες και ελαφρυντικά,

θα έχουμε δείξει αμέσως στον Θεό ότι δεν είμαστε άξιοι.

Ακόμα και εκεί προσποιούμαστε.!!!!!!!!
Από την άλλη αν κρίνουμε τον εαυτό μας με ακεραιότητα,

πάλι χάσαμε.

Γιατί θα αποδειχτεί ότι ήμασταν λάθος άνθρωποι.

Τι δίλημμα και αυτό;

Όπως και να έχει θα είμαστε οι χαμένοι;
Όχι βέβαια.

Υπάρχει τρόπος να σωθούμε. 

Ποιος είναι αυτός;

Να μάθουμε από εδώ και εμπρός όταν κρίνουμε τον εαυτό μας,

να τον κρίνουμε σαν να ήταν μπροστά ο Θεός.!!!!!!!!!!

Μόνο έτσι θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Ας αφήσουμε τους άλλους τι κάνουν.
Έτσι και αλλιώς τα συμπεράσματα μας για αυτούς τις περισσότερες φορές είναι λάθος. 
Ας ασχοληθούμε με το να κρίνουμε τον εαυτό μας και να διορθωνόμαστε κάθε ημέρα και από λίγο.
Ας το κάνουμε τώρα που έχουμε ακόμα καιρό για διορθώσεις.

 Έτσι και αλλιώς ή κρίση θα συμβεί.

Καλύτερα να συμβεί εδώ,

παρά στον ουρανό.

Γιατί εκεί δεν υπάρχουν διορθώσεις.

Υπάρχει η απόλυτη κρίση του εαυτού μας. 
Από τον Θεό ή από εμάς,

δεν έχει σημασία.

 Σημασία έχει όταν κριθούμε,

να περάσουμε την πόρτα.

ΚΑΛΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ

Πατήρ Ιωάννης

Πηγή https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1589786457962113&id=100007923224558&substory_index=0

θες να γίνεις φωτιά, τότε γίνε φιτίλι αναμμένο..

θες να γίνεις φωτιά,

τότε γίνε φιτίλι αναμμένο..

Θες να ζήσεις τη ζωή,

τότε γίνε ζωή,

γίνε φιτίλι αναμμένο,

γίνε ζωή.

·         Όταν περιμένω κάτι,

δεν είμαι,

προσδοκώ κάτι,

τότε καίγομαι.

·         Όταν προσεύχομαι,

παραμένω στην ενεργεία της έκστασης,

όταν είμαι η έκσταση,

τότε είμαι η ζωή,

κι όταν είμαι η ζωή μου,

τότε πλανιέμαι στο άπειρο

σαν ξυπόλυτος άνεμος..

·         Τότε είμαι τα φτερά της πεταλούδας του είναι μου,

τότε ταξιδεύω,

τότε είμαι τα φτερά μου,

τότε ζω το πνεύμα μου στη γη,

τότε είμαι αγάπη,

τότε είμαι η ζωή της αγάπης που περπατά στη γη.

·         Μα τι ναι ναι η αγάπη αν δεν είναι η έκσταση των πάντων

κι αν ο Θεός δεν είναι αγάπη

τότε τι είμαι γω,

τι σαι συ,

τι ναι τα πάντα γύρω μας..

·         Αφού με αγάπη γεννήθηκα

αφού από αγάπη ζω!!

·         Θες να ζήσεις τη ζωή,

τότε γίνε ζωή σου!

·         Θες να γίνεις φωτιά,

τότε γίνε φιτίλι αναμμένο,

της καρδιάς σου πνοή,

γίνε ζωή.

...Και έτσι είναι

Ιωάννης Χαραλαμπίδης ~ Spiritual guidance & healer

Ενεργειακή_Κουνταλίνι © Πάφος, Κύπρος 14/6/2015

(Βιώματα)

Άσε το χθες να κοίτα πάντα τη πλάτη σου. .

~Άσε το χθες να κοίτα πάντα τη πλάτη σου. .

Άσε το χθες να μείνει στη θέση του, στο χθες. . 

Άσε το να συνεχίσει να κοίτα τη πλάτη "σου. .

Πάρε μαζί μόνο τις συμβουλές του χθες, 

μα μην ξεχάσεις να κοιτάξεις μπροστά, στο Τώρα. . 

Αυτή είναι η δουλειά της πληγωμένης χθεσινής στιγμής. . 

Να μας ΘΥΜΊΖΕΙ ότι αυτό που πονάει και πληγώνει πέρασε πια, 

ανήκει εκεί που ζήσαμε Τότε. . 

Όχι εκεί που ζούμε Τώρα. 

Να μας θυμίζει πως η “χθεσινή πληγή, μπορεί να ξανά πληγώσει, 

και σήμερα,

μονάχα όμως αν την προσκαλέσουμε να το κάνει ξανά! !

Η ζωή είναι Τώρα και μετά κι ο κάθε πιθανός θάνατος Τώρα και πριν. 

Μα αν κοιτάζω πίσω μου, 

πως θα φτάσω μπροστά μου..? 

Για να ελευθερώσω τον εαυτό μου από το παρελθόν μου, 

θα χρειαστώ να το αγαπήσω, 

και να συγχωρέσω εγώ εμένα για ότι έζησα και επέτρεψα να με πληγώσει, 

θα χρειαστώ να επιλέξω να κοιτάξω μόνο μπροστά, 

μόνο στο Τώρα κι έπειτα. όχι στο τώρα και πριν..

Η πληγή υπήρξε, η θεραπεία υπάρχει, Τώρα. 

Φτάνει μόνο να συνεχίσω να κοιτάζω μπροστά,

 στο Τώρα.

...Και έτσι είναι 

Ιωάννης Χαραλαμπίδης ~ Holistic Energy Therapist
Kundalini_Reiki Master Teacher © Κύπρος  13/6/2015

Holistic Energy Therapy

Αναρωτιέμαι...

Αναρωτιέμαι...

Αναρωτιέμαι...
Όταν θα φύγουμε από δω
τι θα αφήσουμε πίσω μας;
Σκόνη; χώμα; αναμνήσεις; 
Πόνο; δάκρυ; ιδρώτα; 
Το μόνο που μένει για να μας θυμίζει 
Και το μόνο που μπορούμε να πάρουμε 
Είναι η αγάπη που δώσαμε απλόχερα 
Και το φως που αφήσαμε να ξεχυθεί
απ τη καρδιά μας 
και να αγκαλιάσει τους γύρω μας 
να ανακουφίσει λίγο τον πόνο τους 
να φωτίσει λίγο τον δρόμο τους...

Καλό βράδυ! 

Χριστιάνα Πέτρου

Στα νερά της ελπίδας

Στα νερά της ελπίδας

Ίσως χρειαζόμαστε κάποιες στιγμές

Μόνοι, με τον εαυτό μας

Να παλέψουμε με τα τέρατα

Που μάχονται μέσα μας

Με τους δικούς μας δράκους

Με τον ίδιο μας τον εαυτό..

Να του πούμε, να μας πει..

Να χτυπήσουμε

Να μας χτυπήσει..

Ποιος θα νικήσει;

Ποιος θα πάρει το τρόπαιο;

Τι σημασία έχει;

Το θέμα είναι να βρεθεί η γαλήνη..

Κι όταν οι μάχες πάψουν

Και τα σπαθιά αφεθούν..

Στο γλυκό χώμα

Θα έρθει η ανάπαυση..

Κοιτώντας έναν ονειρεμένο ουρανό..

Πάνω μας, μέσα μας, γύρω μας...

Ξέρεις;

Παντού...

Και μετά θα φύγουμε μαζί

Πιασμένοι χέρι χέρι

Θα τσαλαβουτηξουμε γελώντας

Στα νερά της ελπίδας

Παίζοντας με γλάρους και δελφίνια

Στην γη..

Μέσα μας..

Χριστιάνα Πέτρου

Έβγαλα τη ψυχή μου στον ήλιο να στεγνώσει

Έβγαλα τη ψυχή μου στον ήλιο να στεγνώσει

Έβγαλα τη ψυχή μου στον ήλιο να στεγνώσει

την άφησα στη βροχή να ξεπλυθεί

της έβαλα και μανταλάκια

μην τη πάρει ο αέρας

την άφησα εκεί ν' αεριστεί

μα ξέχασα να τη πάρω πίσω

και άσπρισε και ξεθώριασε

την κουρέλιασε ο αέρας

την χάραξε η βροχή

με κοίταξε με παράπονο

κι είδα το δάκρυ της να κυλά

την πήρα σιγά, προσεκτικά

την έβαλα στο σπίτι

της άναψα φωτιά να ζεσταθεί

της είπα κι ένα παραμύθι

έτσι για ν' αποκοιμηθεί.....

Χριστιάνα Πέτρου

εσύ μόνο στο φως κοιτάζεις

εσύ μόνο στο φως κοιτάζεις

Σβήνεις τα φώτα και κάθεσαι στο σκοτάδι

το μυαλό σου χάνεται σε μονοπάτια άγνωστα

γαλάζιοι και κόκκινοι ουρανοί σε τυλίγουν

σύννεφα ροζ καπνού σε αγγίζουν

άγνωστες πλευρές ανοίγονται μπροστά σου

κλείνεις τα μάτια και χάνεσαι

όχι στο σκοτάδι

στο φως..

πάντα στο φως βαδίζεις

κι' ας σε πολεμάνε δράκοι και φαντάσματα

κ' ας προσπαθούν να σε τρομάξουν

τέρατα και καταιγίδες

εσύ μόνο στο φως κοιτάζεις

μόνο εκεί στρέφεται η πεταλούδα μέσα σου

πολεμάς με αόρατους εχθρούς

και άδικους χειμώνες

όμως το φως σε οδηγεί πάντα

σου δείχνει τον δρόμο

σου οπλίζει το χέρι

με το σπαθί της αγάπης

συνέχισε να αγωνίζεσαι

τα λιβάδια είναι μπροστά σου

το κάστρο σε αναμένει

τα λουλούδια σε φωνάζουν

και οι πεταλούδες σε χαϊδεύουν

οι νεράιδες σου ανοίγουν τον δρόμο

και τα ξωτικά στήνουν χορό

κι' εσύ χορεύεις μαζί τους

τι, ποιος να σε αγγίξει;

είσαι πολύ μακρυά..

Χριστιάνα Πέτρου