Ξέρεις αδέρφι μου..
_Τη στιγμή που ανέβηκε κάποιος 100 σκαλοπάτια,
τι τον κόφτει τι θα πει ο άλλος που ακόμη δεν ανέβηκε ούτε στο 10το..
_Θα γυρίσει το κεφάλι του,
θα κοιτάξει πίσω,
πάνω από τη πλάτη του,
περίπου 90 σκαλοπάτια πάρα πίσω,
& απλά θα χαμογελάσει & θα πει.:
_Α, καλά__Θα ρθει η ώρα σου & εσένα,
κι όταν θα φτάσεις στο 100στο σκαλί που βρίσκομαι τώρα,
την ίδια Αγάπη θα στείλεις & εσύ στον από κάτω που θα ιδρώνει για να σε τραβήξει Πίσω.
_Όχι τίποτα άλλο,
απλά ο από κάτω δεν έχει τη δύναμη να σε τραβήξει.
_Όμως,
αυτός που τόλμησε & περπάτησε στο παραπέρα,
έχει τη δύναμη & χαμογελά ευτυχισμένος επειδή είναι πια Ελεύθερος από τα δεσμά που στοιχιωνονται οι πιο αδύναμοι_( Προς στιγμή πάντα ).
_Η στιγμή που κάποιος επιλέγει να συγχωρήσει την Άγνοια,
είναι η Υπέρτατη στιγμή,
η βάπτισμα αν θες,
του 100στου σκαλοπατιού.
_Οπότε__Καλώς ορίσαμε στο Φώς !
Χε χε..
( Ιωάννης Χαραλαμπιδης
απόσπασμα από τη ζωή που έζησα.
απόσπασμα από τη ζωή που έζησα.
_Κύπρος )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου